Ισλαμική Ηθική: η γυμνή αλήθεια (βραδέως αποκαλυπτόμενη)

0. Εισαγωγή

Αγαπητέ Μουσουλμάνε αναγνώστη,

Πιθανόν έχεις μάθει, από τότε που ήσουν παιδί, οτι η θρησκεία-σου, το Ισλάμ, είναι η “τέλεια θρησκεία”. Και όταν η συζήτηση έρχεται στο θέμα της ηθικής, το Ισλάμ πράγματι δεν έχει ανταγωνιστή. Οι Μουσουλμάνοι είναι οι πιο σεμνοί άνθρωποι στον κόσμο, με τις γυναίκες-τους τόσο διακριτικά καλυμμένες, ώστε «να προστατεύουν ότι τους ανέθεσε ο Αλλάχ να φυλάγουν» (Κοράνι 4:34), ενώ την ίδια στιγμή οι γυναίκες των “κουφάρ” (απίστων) μπορεί να εμφανίζονται δημόσια γυμνές — σε ταινίες, σε περιοδικά, σε εκθέσεις τέχνης, σε παραλίες (βλ. εικόνα 0.1), ακόμα και σε “γυμνές ποδηλατοδρομίες” — οποία ντροπή! Στο Ισλάμ, η ομοφυλοφιλία είναι απόλυτα απαγορευμένη και τιμωρείται αυστηρά, ανάλογα με το μουσουλμανικό κράτος (π.χ., στο Ιράν οι ομοφυλόφιλοι οδηγούνται στην αγχόνη, και στη Σαουδική Αραβία αποκεφαλίζονται), τη στιγμή που άπιστοι ομοφυλόφιλοι μπορούν να παντρεύονται μεταξύ-τους! Στο Ισλάμ, η μοιχεία^* και η συνεύρεση^* τιμωρούνται πολύ αυστηρά — και πάλι, η τιμωρία εξαρτάται από την περιοχή, με το λιθοβολισμό μέχρι θανάτου να θεωρείται κατάλληλος σε κάποιες περιοχές, όπως το Αφγανιστάν και το Πακιστάν — ενώ στο διεφθαρμένο κόσμο των απίστων η μοιχεία και η συνεύρεση είναι συχνά φαινόμενα, και δεν διώκονται καν ποινικά! Αυτά τα παραδείγματα πρέπει να είναι αρκετά για να αποδείξουν οτι στο θέμα της ηθικής, το Ισλάμ κυριαρχεί μεταξύ των θρησκειών και των κοσμοθεωριών των λαών της Γης.

Οποία διαφθορά!	Οποία σεμνότης!
Εικόνα 0.1: Αριστερά: διεστραμμένοι άπιστοι, χωρίς ντροπή, απολαμβάνουν τη ζωή. Δεξιά: Μουσουλμάνες γυναίκες (;), δείχνουν πώς θα έπρεπε να γίνεται το κολύμπι.

Αλλά... μισό λεπτό. Όλα τα παραπάνω παραδείγματα αφορούν σεξουαλικές δραστηριότητες: η κάλυψη του γυναικείου σώματος έτσι ώστε οι άντρες να μη διεγείρονται σεξουαλικά, η απαγόρευση της ομοφυλοφιλίας, η απαγόρευση της μοιχείας και της συνεύρεσης  — αυτά όλα περιστρέφονται γύρω από το σεξ! Μόνο αυτό είναι η ηθική; Θα μπορούσε μήπως η έννοια της ηθικής να περιλαμβάνει κάποια διαφορετικά γνωρίσματα απ’ ότι η λέξη που χρησιμοποιείς στη γλώσσα-σου και που νομίζεις οτι ανταποκρίνεται στην “ηθική”; Για παράδειγμα, η τουρκική λέξη για την ηθική, σύμφωνα με τα λεξικά, είναι “ahlâk”, και στα αραβικά είναι “أخلاقية”, και προφέρεται `ah-la-kee-ya. (Η τουρκική λέξη έχει αραβικές ρίζες.) Θα μπορούσε μήπως να συμβαίνει οτι, όταν ο Τούρκος λέει “ahlâk”, και όταν ο Άραβας λέει “أخلاقية”, να εννοούν κάτι το οποίο περιστρέφεται περισσότερο γύρω από το σεξ, ενώ όταν ο Άγγλος ομιλητής λέει “morality”, ο Γερμανός “Moral”, ο Ρώσος “мораль”, ο Έλληνας “ηθική”, και ούτω καθεξής, να εννοούν και κάτι άλλο, πιθανόν όχι απαραίτητα σχετικό με το σεξ; Θα μπορούσε μήπως αυτό που εννοεί ο δυτικός κόσμος με τον όρο “ηθική” να περιλαμβάνει μόνο μερικά από τα γνωρίσματα τα οποία εσείς οι Μουσουλμάνοι εννοείττε με τον όρο “ahlâk” ή “أخلاقية”; Και θα μπορούσε επίσης, στη Δύση, ο όρος “ηθική” να περιλαμβάνει και κάποια επιπλέον γνωρίσματα, τα οποία δεν γίνονται κατανοητά, ή κατανοούνται ελλιπώς από εσάς, τους Μουσουλμάνους;

Στόχος-μου σε αυτό το κείμενο είναι να δείξω πως υπάρχει κάτι το οποίο ονομάζουμε “Παγκόσμια Ηθική”, η οποία περιλαμβάνει πράξεις που θεωρούνται ηθικές ή ανήθικες απ’ τους περισσότερους άλλους πολιτισμούς στη γη· και υπάρχει επίσης και η “Ισλαμική Ηθική”, η οποία περιλαμβάνει πράξεις που θεωρούνται ηθικές ή ανήθικες μόνο από τους Μουσουλμάνους. Θα ήθελα να εξηγήσω αυτή τη διαφορά, έτσι ώστε και οποιοσδήποτε μη-Μουσουμάνος αναγνώστης, να την καταλάβει καλύτερα:

Θα ήθελα τώρα να αναφερθώ στην πολύπλοκη σχέση μεταξύ Ισλαμικής Ηθικής και Παγκόσμιας Ηθικής μέσα από μία σειρά διαγραμμάτων, τα οποία ευελπιστώ να κάνουν αυτή τη σχέση περισσότερο εύληπτη για τον καθένα. Πρώτα, ας περιγράψουμε την Ισλαμική Ηθική με ένα διάγραμμα:

Εικόνα 0.2: Ισλαμική Ηθική και Ανηθικότητα

Στην παραπάνω εικόνα 0.2, οι πράξεις οι οποίες θεωρούνται ηθικές από τους Μουσουλμάνους ανήκουν στην πράσινη περιοχή (“Ισλαμική Ηθική”), ενώ πράξεις που είναι ανήθικες, κατά τη Μουσουλμανική αντίληψη, ανήκουν στην κόκκινη περιοχή (“Ισλαμική Ανηθικότητα”). Για παράδειγμα, ας βάλουμε την πρώτη — και, κατά τους Μουσουλμάνους, πιο σημαντική! — ηθική αρχή, που είναι ο Μονοθεϊσμός, μέσα στην πράσινη περιοχή· και την πρώτη — και, ξανά, πιο σημαντική — ανήθικη αρχή, η οποία είναι ο Πολυθεϊσμός, μέσα στην κόκκινη περιοχή. Αυτό φαίνεται στην επόμενη εικόνα:

Εικόνα 0.3: Ο Μονοθεϊσμός και ο Πολυθεϊσμός στις αντίστοιχες περιοχές της Εικόνας 0.2

Σημείωση: οι μαύρες κουκκίδες είναι τα πραγματικά μέλη των αντίστοιχων περιοχών ηθικότητας και ανηθικότητας, ακολουθούμενες από τις ετικέτες-τους: Μονοθεϊσμός και Πολυθεϊσμός. Η παραπάνω εικόνα δεν μας λέει κάτι το ενδιαφέρον, εκτός από το οτι οι ηθικές πράξεις είναι διαφορετικές από τις ανήθικες· δηλαδή δεν υπάρχει πράξη που να είναι ταυτόχρονα καί ηθική καί ανήθικη, αφού το οβάλ στην κορυφή και το σαν μισοφέγγαρο σχήμα στη βάση δεν επικαλύπτονται πουθενά. Παρεμπιπτόντως, το σχήμα του μισοφέγγαρου δεν έχει καμία σχέση με την ημισέληνο η οποία εμφανίζεται ως σύμβολο του Ισλάμ. Χρειαζόταν να δώσω το σχήμα αυτό στην αποκάτω περιοχή για ένα λόγο που θα φανεί σύντομα.

Αλλά τώρα, αγαπητέ Μουσουλμάνε αναγνώστη (αν συνεχίζεις την ανάγνωση), παρατήρησε σε παρακαλώ οτι οι μη-Μουσουλμάνοι έχουν διαφορετικές ηθικές αξίες. Ο μονοθεϊσμός και ο πολυθεϊσμός δεν έχουν να κάνουν καθόλου με την ηθικότητα για εκείνους — δεν είναι πράξεις που τις ονομάζουν ηθικές ή ανήθικες, όπως ακριβώς κ’ εσύ δεν ονομάζεις ηθική ή ανήθικη την πράξη του σχολιασμού του ύψους ή του χρώματος μαλλιών των άλλων ανθρώπων. Γι’ αυτούς, ο μονοθεϊσμός και ο πολυθεϊσμός είναι ηθικώς άσχετες έννοιες. Για παράδειγμα, ο πολυθεϊσμός είναι αμαρτία για το Χριστιανισμό, αλλά είναι ο κανόνας για πολλές μικρές και αφανείς θρησκείες πάνω στη Γη. Επιπλέον, οι άθεοι και άλλοι άνθρωποι χωρίς θρησκεία, που αποτελούν σημαντικό ποσοστό του σημερινού παγκόσμιου πληθυσμού (περίπου 16% – πηγή) δεν ενδιαφέρονται για τον αν κάποιοι άλλοι άνθρωποι είναι πολυθεϊστές. Έτσι, δεν μπορούμε να δώσουμε μία ηθική αξία στον πολυθεϊσμό (ή το μονοθεϊσμό) που να ισχύει παγκόσμια. Επομένως χρειάζεται να σχεδιάσουμε μια διαφορετική εικόνα για να περιγράψουμε τη μη-Μουσουλμανική αντίληψη για την ηθική, δηλαδή αυτό που ονομάζεται “Παγκόσμια Ηθική / Ανηθικότητα”:

Εικόνα 0.4: Παγκόσμια Ηθική και Ανηθικότητα (για τους μη-Μουσουλμάνους)

Ποια θα μπορούσε να είναι μία ηθική έννοια που είναι παγκοσμίως αποδεκτή ως τέτοια από απίστους, αλλά η οποία είναι άσχετη με την ηθική από την Ισλαμική σκοπιά; Μπορώ να σκεφτώ μερικές, μία από τις οποίες είναι η Ισότητα. Με τον όρο “Ισότητα” εννοώ πως κάθε άνθρωπος έχει τα ίδια ανθρώπινα δικαιώματα με κάθε άλλον άνθρωπο, ανεξαρτήτως φύλου, θρησκείας, ή οτιδήποτε άλλου. Αυτό δεν ισχύει στον Ισλαμικό κόσμο. Για παράδειγμα, οι Μουσουλμάνες γυναίκες και οι Μουσουλμάνοι άνδρες δεν είναι ίσοι, καί στη θεωρία καί στην πράξη. Στη θεωρία, το Κοράνι λέει (μετάφραση κατά λέξη, πηγαίο κείμενο εδώ):

Κοράνι 4:34: «Οι άνδρες είναι οι προστάτες των γυναικών, γιατί ο Αλλάχ έχει χαρίσει ανώτερο βαθμό σε κάποιους από κάποιους άλλους, κι επειδή αυτοί ξοδεύουν απ’ τις περιουσίες τους. Γι’ αυτό οι ενάρετες γυναίκες πρέπει να είναι υπάκουες, φυλάγοντας μακριά απ’ τ’ αδιάκριτα βλέμματα ότι τους ανέθεσε ο Αλλάχ να φυλάγουν. Όσο για εκείνες που φοβάστε την παρακοή τους, [πρώτα] συμβουλέψτε τες, και [έπειτα] αφήστε τες μόνες στο κρεβάτι, και [τέλος] να τις δείρετε. Τότε αν σας υπακούσουν, μη βρείτε κάποιον τρόπο εναντίον τους. Πράγματι, ο Αλλάχ είναι ο πιο Υψηλός, ο πιο Μεγάλος.»

الرِّجَالُ قَوَّامُونَ عَلَى النِّسَاءِ بِمَا فَضَّلَ اللَّهُ بَعْضَهُمْ عَلَىٰ بَعْضٍ وَبِمَا أَنفَقُوا مِنْ أَمْوَالِهِمْ ۚ فَالصَّالِحَاتُ قَانِتَاتٌ حَافِظَاتٌ لِّلْغَيْبِ بِمَا حَفِظَ اللَّهُ ۚ وَاللَّاتِي تَخَافُونَ نُشُوزَهُنَّ فَعِظُوهُنَّ وَاهْجُرُوهُنَّ فِي الْمَضَاجِعِ وَاضْرِبُوهُنَّ ۖ فَإِنْ أَطَعْنَكُمْ فَلَا تَبْغُوا عَلَيْهِنَّ سَبِيلًا ۗ إِنَّ اللَّهَ كَانَ عَلِيًّا كَبِيرًا

Και στην πράξη, οι ανισότητες εμφανίζονται με πολλούς τρόπους: οι γυναίκες, αλλά όχι οι άνδρες, πρέπει να καλύπτουν εντελώς τα μαλλιά και τα σώματά-τους· ένας άνδρας μπορεί να παντρευτεί περισσότερες από μία γυναίκες αλλά η γυναίκα μόνο έναν άνδρα· οι γυναίκες μέσα στο τζαμί πρέπει να είναι περιορισμένες και να προσεύχονται σε μία περιοχή ειδικά διαμορφωμένη για αυτές, αλλά μόνο οι άνδρες μπορούν να προσεύχονται  στην κεντρική αίθουσά του· οι γυναίκες δεν μπορούν να βγουν μόνες έξω από το σπίτι αλλά πρέπει να συνοδεύονται από έναν άρρενα συγγενή· και πολλά άλλα. Όσο για ανισότητες σχετικά με τη θρησκεία, στο Ισλάμ ένας Μουσουλμάνος θεωρείται ανώτερος από έναν άπιστο, ο οποίος αντιμετωπίζεται σαν δεύτερης τάξης πολίτης αν ζει σε μια Ισλαμική κοινωνία. Σε κάθε περίπτωση, η “Ισότητα” δεν είναι ένα ηθικό θέμα στο Ισλάμ, είναι όμως στον υπόλοιπο κόσμο.

Και ποια θα μπορούσε να είναι μία αρχή η οποία είναι παγκοσμίως ανήθικη, αλλά ηθικώς αποδεκτή από την Ισλαμική οπτική; Πάλι, θα διαλέξω μία ανάμεσα σε πολλές, ως παράδειγμα: την Κατάκτηση. Με τον όρο “Κατάκτηση” εννοώ, φυσικά, την πράξη του πολέμου και της κατάκτησης της γης ενός άλλου έθνους. Η κατάκτηση θεωρείται φυσιολογική στον Ισλαμικό κόσμο, ακόμα και πράξη ανδρείας και επίδειξη ισχύος, καθώς ο Μωάμεθ ήταν ένας πολέμαρχος που κατέκτησε ολόκληρη την Αραβική Χερσόνησο. Σαν αποτέλεσμα των κατακτημένων γειτονικών φυλών, οι άνδρες του Μωάμεθ (οι πρώτοι Μουσουλμάνοι) απέκτησαν πλούτη και σκλάβους, και το Κοράνι αφιερώνει ένα ολόκληρο κεφάλαιο στα λάφυρα του πολέμου και τους σκλάβους (σούρα 8, αλ-Ανφάλ: “Λεία του Πολέμου, Λάφυρα”). Αλλά για τον υπόλοιπο κόσμο, η Κατάκτηση είναι μία κατακριτέα πράξη, μία ανήθικη και αισχρή ενέργεια, επειδή παραβιάζει με βάναυσο τρόπο ακριβώς την αρχή της Ισότητας ανάμεσα σε όλους τους ανθρώπους, που συζητήθηκε πιο πάνω. Μπορεί να υπάρξει πόλεμος μεταξύ δύο εθνών, αλλά η κατάκτηση του ενός από το άλλο θεωρείται ως μία ανήθικη πράξη του κατακτώντος έθνους.

Έτσι, μπορούμε τώρα να εμπλουτίσουμε την Εικόνα 0.4 με μία παγκόσμια έννοια ηθικής και μία ανηθικότητας, λαμβάνοντας το ακόλουθο διάγραμμα:

Εικόνα 0.5: Η Ισότητα και η Κατάκτηση στις αντίστοιχες περιοχές της εικόνας 0.4

Αλλά, φυσικά, τίποτα στην παραπάνω συζήτηση δεν υπονοεί οτι δεν υπάρχει κανένα κοινό σημείο μεταξύ Ισλαμικής και Παγκόσμιας Ηθικής (και Ανηθικότητας). Σαφέστατα και υπάρχει. Για παράδειγμα, το να φροντίζει κανείς τα παιδιά-του θεωρείται ηθικό καί στους δύο κόσμους, ενώ το να σκοτώσει κανείς τους γονείς-του είναι ανήθικο (ιδιαίτερα ανήθικο μάλιστα), επίσης και στους δύο κόσμους. Το επόμενο διάγραμμα επιχειρεί να παραστήσει ένα τέτοιο “κοινό έδαφος”:

Εικόνα 0.6: Επικάλυψη μεταξύ Παγκόσμιας και Ισλαμικής Ηθικής

Στην εικόνα 0.6, τα σημεία όπου υπάρχει κάποια επικάλυψη είναι το “κοινό έδαφος”. (Και τώρα ο αναγνώστης μπορεί να καταλάβει γιατί διάλεξα το σχήμα μισοφέγγαρου: επειδή έτσι γίνεται εφικτό να επικαλύψουν οι περιοχές η μία την άλλη.) Βλέπουμε πως η κατάσταση είναι αρκετά περίπλοκη. Ας απομονώσουμε κάθε χρωματισμένη περιοχή και ας την εξηγήσουμε δίνοντας παράλληλα και μερικά παραδείγματα (τα οποία θα συζητηθούν αναλυτικά στο υπόλοιπο του κειμένου):

Για να καταλάβει ο αναγνώστης την παράθεση των πράξεων στις παραπάνω χρωματισμένες περιοχές, θα πρέπει να έχει υπόψη-του τους εξής κανόνες:

Κάθε άλλη απόχρωση αποτελεί ανάμιξη (τομή) των παραπάνω.

Αν οι ανωτέρω πίνακες και η εικόνα 0.6 δεν έχουν λάθη, πρέπει να υπάρχει μεγάλη παρανόηση μεταξύ Μουσουλμάνων και απίστων σε θέματα ηθικής. Κάποια από αυτά που οι άπιστοι θεωρούν ηθικά, ή ηθικώς άσχετα, είναι ανήθικα για σας τους Μουσουλμάνους. Ναι, ξέρω οτι το γνωρίζεις αυτό. Αλλά αυτό που δεν γνωρίζεις είναι οτι κάποια από αυτά που θεωρούνται ηθικά από εσάς τους Μουσουλμάνους θεωρούνται ανήθικα, ή στην καλύτερη περίπτωση ηθικώς άσχετα, από τους απίστους!

Μπορεί να σκεφτείς: «Και γιατί να μας νοιάζουν αυτά εμάς τους Μουσουλμάνους; Αυτό που εμείς θεωρούμε ως ηθικό είναι η σωστή ηθική έννοια, αφού έχει οριστεί ως “χαλάλ” (επιτρεπτό) από τον Αλλάχ και αφού έχει διαπραχθεί (ή τηρηθεί) από τον Προφήτη-μας Μωάμεθ (α.τ.δ.ε.). Γιατί θα πρέπει να μας ενδιαφέρει τί θεωρούν οι άπιστοι ως ηθικό ή ανήθικο;»

Για δύο σημαντικούς λόγους:

Πρώτον, επειδή βρίσκεστε σε “πόλεμο” με τους απίστους! Ναι — δεν χρειάζεται να προσποιείσαι οτι διαφωνείς μ’ αυτό — βρίσκεστε σε έναν υπέρ πάντων “πόλεμο” εναντίον των απίστων. Τους μισείτε επειδή ζουν άνετα και έχουν καταφέρει πράγματα τα οποία ούτε θα μπορούσατε να φανταστείτε ποτέ· και σας μισούν επειδή κάποια από αυτά που κάνετε είναι ανήθικα από τη δική-τους οπτική. Μάλιστα, έτσι ακριβώς: από τη δική-τους οπτική εσείς οι Μουσουλμάνοι συχνά είστε διεστραμμένοι, ηθικώς διεφθαρμένοι, και αυτή η διαφορά στην αντίληψη προκαλεί πολλές τριβές, ενώ κάποιοι άνθρωποι χάνουν τη ζωή-τους λόγω αυτού του γεγονότος. Δεν είστε έστω και λίγο περίεργοι να γνωρίσετε πώς βλέπουν οι άπιστοι εσάς και τις αξίες-σας, έτσι ώστε να ετοιμάσετε την υπεράσπισή σας απέναντί τους; “Πόλεμος” σημαίνει οτι πρέπει να υπερασπιστείτε τους εαυτούς-σας. Επομένως, γνωρίστε πώς σκέφτεται ο εχθρός-σας, ώστε να είστε σε θέση να υπερασπιστείτε τον εαυτό-σας πιο αποτελεσματικά.

Και δεύτερον, επειδή είστε σε (πραγματικό) πόλεμο ακόμα και μεταξύ-σας! Οι Σιίτες μάχονται τους Σουνίτες, οι Σουνίτες τζιχαντιστές πολεμούν τους Σουνίτες μη-τζιχαντιστές, οι Αλεβίτες είναι εναντίον των Σουνιτών, οι Τούρκοι στρέφονται εναντίον των Κούρδων, οι Ιρανοί πολεμούν κατά των Σαουδαράβων, οι Σαουδάραβες κατά των Υεμενιτών, όλοι φαίνονται να πολεμούν εναντίον όλων στη Μέση Ανατολή, στη δεύτερη δεκαετία της τρίτης χιλιετίας. Υπάρχει ένας λόγος γι’ αυτό, και έχει να κάνει με την έλλειψη κατανόησης της Παγκόσμιας Ηθικής από μέρους των Μουσουλμάνων. Δεν είστε έστω και λίγο περίεργοι να γνωρίσετε την εξήγηση των ολοκληρωτικών πολέμων που εξαπολύετε ο ένας εναντίον του άλλου; Γιατί βομβαρδίζετε τα τζαμιά-σας και χρησιμοποιείτε εκρηκτικά για να κάνετε κομμάτια ακόμα και εγκύους; Υπάρχει μία εξήγηση. Γιατί κάθε επίτευγμα υψηλής τεχνολογίας έρχεται από τις χώρες των απίστων, ενώ εσείς δεν μπορείτε να φτιάξετε ούτε μια καρικατούρα ενός τέτοιου επιτεύγματος από μόνοι-σας; Πάλι υπάρχει μία εξήγηση — η ίδια. Συνέχισε την ανάγνωση, και σου υπόσχομαι οτι θα μάθεις κάποια καινούργια πράγματα σ’ αυτό το άρθρο.

Στο κείμενο που ακολουθεί, εσύ — αγαπητέ-μου Μουσουλμάνε — θα μάθεις περισσότερο γύρω από αυτά που θεωρείς ηθικώς σωστά ή άσχετα, αλλά τα οποία οι άπιστοι θεωρούν από απλώς ενοχλητικά έως εντελώς ανήθικα. Θα θίξω επίσης εν συντομία μερικές πράξεις που θεωρείς ανήθικες, αλλά οι οποίες μπορεί να είναι παγκοσμίως από ηθικώς άσχετες μέχρι εξ ολοκλήρου ηθικές. Με άλλα λόγια, θα ερευνήσουμε διεξοδικά την ανωτέρω εικόνα 0.6.

1. Οὐ θεωρήσεις σεαυτὸν ἀνώτερον τῶν ἀπίστων

Αγαπητέ Μουσουλμάνε αναγνώστη, ήδη από την παιδική-σου ηλικία έχεις βομβαρδιστεί με την ιδέα ότι είσαι ανώτερος από τους μη-Μουσουλμάνους. Σου έχουν πει οτι δεν είναι μόνο η θρησκεία-σου, το Ισλάμ, που είναι ανώτερη από άλλες θρησκείες, αλλά οτι και εσύ ο ίδιος, σαν άτομο, είσαι ανώτερος από τους μη-Μουσουλμάνους. Αυτό το αίσθημα της ανωτερότητας έχει σημαντικές συνέπειες, οι οποίες εξετάζονται παρακάτω ως υποενότητες  της παρούσας ενότητας §1.

Πρέπει να σημειώσεις οτι είστε μόνο εσείς οι Μουσουλμάνοι, σε ολόκληρο τον κόσμο, που έχετε αυτό το αίσθημα της ανωτερότητας. Αν οποιοδήποτε άλλο άτομο — μη-Μουσουλμάνος — πιστεύει οτι είναι ανώτερος από εσάς, παρακαλώ σημείωσε οτι  διατυπώνει μια προσωπική λανθασμένη κρίση· καμία άλλη επικρατούσα κοσμοθεωρία στον πλανήτη (με εξαίρεση κάποιες φασιστικές ή ρατσιστικές ιδεολογίες, αλλά αυτές σχεδόν ποτέ δεν είναι επικρατούσες) δεν θεωρεί τους οπαδούς-της ανώτερους και τους Μουσουλμάνους κατώτερους. Η ηθική αρχή που είναι αποδεκτή παγκοσμίως λέει: «Όλοι οι άνθρωποι γεννιούνται ίσοι, και έχουν ίσα δικαιώματα ανεξάρτητα από το ποια είναι η θρησκεία-τους ή η κοσμοθεωρία-τους.» Μόνο εσείς, οι Μουσουλμάνοι (όπως επίσης και κάποιοι φασίστες, Ναζί, και άλλοι ρατσιστές, όπως είπα), είστε που δεν συμμορφώνεστε με αυτήν την παγκόσμια αρχή.

Δεν λέω πως είστε ρατσιστές με τη στενή έννοια, καθώς το Ισλάμ δεν είναι φυλή· είναι κοσμοθεωρία. Αλλά εσείς όντως διαχωρίζετε τους εαυτούς-σας από ανθρώπους με διαφορετικές κοσμοθεωρίες· επομένως ενεργείτε με τον ίδιο τρόπο που ενεργούν και οι ρατσιστές απέναντι σε άλλους ανθρώπους τους οποίους θεωρούν κατώτερους. Το τελικό αποτέλεσμα της συμπεριφοράς-σας είναι είναι οτι στην πράξη δεν διαφέρετε από τους ρατσιστές.

Ενώ ο υπόλοιπος κόσμος πιστεύει στην Ισότητα μεταξύ όλων των ανθρώπων, εσείς πιστεύετε στην Αδελφότητα μεταξύ όλων των Μουσουλμάνων, και μόνο των Μουσουλμάνων. Η Αδελφότητα μεταξύ των Μουσουλμάνων (που δεν πρέπει να συγχέεται με το πολιτικό κίνημα “Μουσουλμανική Αδελφότητα”, το οποίο έχει στενότερη έννοια) διατυπώθηκε ρητά από τον Μωάμεθ:

Σαχί αλ-Μπουχαρί, 13 (Βιβλίο 2, Διήγηση 6) (V1B2N13):

Διηγήθηκε ο Ανάς: «Ο Προφήτης (Α.Τ.Δ.Ε.) είπε: “Κανένας από σας δεν θα έχει πίστη μέχρις ότου επιθυμήσει για τον (Μουσουλμάνο) αδελφό-του αυτό που αρέσει στον ίδιον.”»

Αλλά η Παγκόσμια Ηθική προτείνει Ισότητα μεταξύ όλων των ανθρώπων, χωρίς να περιορίζει την έννοια της ισότητας (ή αδελφότητας) σε τούτο ή σ’ εκείνο το υποσύνολο των ανθρώπων. Οπότε ας τοποθετήσουμε την Ισότητα και την Ισλαμική αδελφότητα στις αντίστοιχες περιοχές-τους στο διάγραμμά μας, μαζί μ’ αυτές τις άλλες Ισλαμικές αρετές και ανηθικότητες που αναφέραμε εν συντομία νωρίτερα:

Εικόνα 1.1: Η θέση των εννοιών: “Ισότητα”, “Ισλαμική αδελφότητα”, “Μονοθεϊσμός”, και “Πολυθεϊσμός”, στις αντίστοιχες περιοχές τους

Η Ισότητα (μεταξύ όλων των ανθρώπων) δεν αποδοκιμάστηκε ρητά από τον Μωάμεθ, οπότε δεν αποτελεί ανήθικη έννοια στο Ισλάμ· αντίθετα, είναι μία από αυτές τις “Ισλαμικώς ηθικώς άσχετες” έννοιες. Ομοίως: η Ισλαμική αδελφότητα, ο Μονοθεϊσμός, και ο Πολυθεϊσμός, δεν αφορούν ηθικώς τον υπόλοιπο κόσμο, οπότε αποτελούν έννοιες “Παγκοσμίως ηθικώς άσχετες”.

Η σκέψη πως εσείς οι Μουσουλμάνοι είστε “ανώτεροι”, τη στιγμή που όλος ο υπόλοιπος κόσμος λέει: “Όλοι οι άνθρωποι είναι γεννημένοι ίσοι και έχουν ίσα δικαιώματα”, σας φέρνει σε μετωπική σύγκρουση με την ηθική όλου του υπόλοιπου κόσμου — την Παγκόσμια Ηθική. Επομένως, τώρα θα πρέπει να εξετάσουμε τις συνέπειες αυτής της πεποίθησης που έχετε περί ανωτερότητάς σας.

1.1 Συνέπεια: Οὐ κατακτήσεις ἀπίστους

Μπορεί να εκπλήσσει τους Μουσουλμάνους, αλλά οι άπιστοι πιστεύουν πως η επίθεση και η κατάκτηση των χωρών άλλων ανθρώπων είναι κάτι το ανήθικο.

Και μπορεί να εκπλήξει αντίστοιχα τους μη-Μουσουλμάνους, αν μάθουν οτι οι Μουσουλμάνοι δεν θεωρούν πως υπάρχει κάτι το ανήθικο με την κατάκτηση της χώρας των απίστων και την υποδούλωσή-τους (βλέπε επόμενη ενότητα). Αντίθετα, σύμφωνα με την Ισλαμική οπτική, η κατάκτηση της γης άλλων λαών αποτελεί μία αξιέπαινη πράξη βάσει θρησκευτικών αρχών, επειδή είναι μια καλή ευκαιρία οι κατακτημένοι λαοί να εξισλαμιστούν. Η κατάκτηση είναι ηθικώς σωστή στην Ισλαμική Ηθική, επειδή ο ο ίδιος Μωάμεθ ήταν κατακτητής: κατέλαβε ολόκληρη την Αραβική Χερσόνησο (βλ. Εικόνα 1.1.1).

Αλλά οι παραπάνω δύο αντικρουόμενες απόψεις εύκολα γίνονται αντιληπτές ως συνέπεια του αισθήματος ανωτερότητας των Μουσουλμάνων. Αν αισθάνεσαι ανώτερος από τους γείτονές σου που δεν είναι Μουσουλμάνοι, τους οποίους εσύ ονομάζεις “απίστους”, είναι πολύ φυσικό να σου φαίνεται σωστή η κατάκτηση της γης-τους, επειδή θεωρείς πως “κάνεις το σωστό”, προσπαθώντας να φέρεις αυτούς τους απίστους στον ίσιο δρόμο. Και, αντιστρόφως, αν οι άπιστοι σκέφτονται πως όλοι οι άνθρωποι γεννιούνται ίσοι και έχουν ίσα δικαιώματα, θεωρούν την κατάκτηση που κάνεις εσύ ως μια εξαιρετικά αλαζονική, βάρβαρη, και ανήθικη πράξη. (Αναφέρομαι στα συναισθήματα μεμονωμένων ατόμων, όχι κυβερνήσεων — οι τελευταίες μπορεί να έχουν εντελώς διαφορετικές πεποιθήσεις και στόχους.)

Και γιατί επέλεξα να μιλήσω πρώτα για την πράξη της κατάκτησης, η οποία φαίνεται να είναι τόσο απόμακρη σαν έννοια από τη σύγχρονη ζωή και αντίληψη; Επειδή, όπως θα δούμε, η κατάκτηση έχει κάποιες βαθύτερες συνέπειες στην ηθική των Μουσουλμάνων, και στο πώς βλέπουν τον κόσμο. Τους ωθεί σε κάποιες άλλες πράξεις που θεωρούνται ανήθικες από μη-Μουσουλμάνους, αλλά σωστές και αποδεκτές από Μουσουλμάνους.

Αλλά πρώτα ας το εμπεδώσουμε σαν ιδέα οτι η κατάκτηση δεν θεωρείται ανήθικη από τους Μουσουλμάνους, παρουσιάζοντας στοιχεία που το αποδεικνύουν αυτό.

Κάθε χρόνο, στις 29 Μαΐου, λαμβάνει χώρα ένας εορτασμός στην πόλη της Κωνσταντινούπολης, στην Τουρκία, ο οποίος είναι αρκετά διαφορετικός από οποιονδήποτε άλλον εορτασμό στο μη-Μουσουλμανικό κόσμο. Είναι ο εορτασμός στη μνήμη μίας κατάκτησης: εκείνη της Κωνσταντινούπολης (το ελληνικό όνομα της οποίας αργότερα μεταλλάχθηκε σε “Istanbul” στα τουρκικά) από τον Οθωμανικό στρατό του Φατίχ Σουλτάν Μεχμέτ ΙΙ ^* στις 29 Μαΐου του 1453. Ας διαβάσουμε τί έχει να μας πει γι’ αυτό ο Τούρκος δημοσιογράφος Μπουράκ Μπεκντίλ — ο οποίος στην πραγματικότητα αντιτίθεται έντονα σ’ αυτόν τον εορτασμό —  σε ένα άρθρο το οποίο δημοσιεύτηκε στην Τουρκική εφημερίδα “Hürriyet Daily News” στις 23 Μαΐου 2014, με τον εξής τίτλο: «Η εποχή “κατάκτηση-σε-αντιδιαστολή-με-την-κατοχή” ξεκινάει»:

Περίπου σε μια εβδομάδα από σήμερα, εκατομμύρια Τούρκοι θα βγουν στους δρόμους, με πολύχρωμα πυροτεχνήματα και σαλπίσματα, για να γιορτάσουν την 561η επέτειο της κατάκτησης της Κωνσταντινούπολης του Βυζαντίου — οι ίδιοι Τούρκοι που θυμώνουν που η Ιερουσαλήμ είναι υπό κατοχή [από τους Ισραηλινούς, όπως εξήγησε στο άρθρο του ο κ. Μπεκντίλ στις παραγράφους πάνω από αυτό το απόσπασμα — Σ.τ.Μ.]. Όταν οι ίδιοι κεφάτοι Τούρκοι γιορτάζουν την κατάκτηση, δεν γνωρίζουν άραγε οτι “κατάκτηση” σημαίνει την κατάληψη δια της βίας της γης ενός άλλου έθνους ή φυλής; Ασφαλώς και το γνωρίζουν. Και είναι υπερήφανοι γι’ αυτό. Ο Εορτασμός της “Κατάκτησης” αποτελεί την αναγνώριση ενός αδιαμφισβήτητου ιστορικού γεγονότος: οτι η Κωνσταντινούπολη ανήκε σε ένα άλλο έθνος πριν την “Κατάκτηση”. Σωστά; Σωστά.

Τότε γιατί ο κ. Νταβούτογλου [ο τότε πρωθυπουργός της Τουρκίας — Σ.τ.Μ.] και οι Τούρκοι που έχουν φετίχ με την κατάκτηση θρηνούν για «την κατοχή της Ιερουσαλήμ»; Ας θυμηθούμε. Το 2012, ο ανώτερος Μουσουλμάνος κληρικός της Τουρκίας, ο καθηγητής Mehmet Görmez είχε πει: «Όταν ο [πανίσχυρος Μουσουλμάνος χαλίφης] Ομάρ κατέκτησε την al-Quds [Ιερουσαλήμ], προσκλήθηκε να  προσευχηθεί σε μία εκκλησία [αφού δεν υπήρχαν τζαμιά στην Ιερουσαλήμ]. Όμως αρνήθηκε ευγενικά, επειδή ανησυχούσε μήπως οι [κατακτητές] Μουσουλμάνοι μετέτρεπαν την εκκλησία σε τζαμί όταν πια θα είχε προσευχηθεί εκεί.»

Κατάκτηση της Ιερουσαλήμ; Δεν γνώριζε ο ανώτατος κληρικός το γεγονός οτι η Ιερουσαλήμ δεν ήταν Μουσουλμανική πόλη πριν την “κατάκτησή της;” Ασφαλώς το γνώριζε. Οπότε, πώς μπορεί η κατοχή μιας μη-Μουσουλμανικής πόλης, της Κωνσταντινούπολης, να αποτελεί “κατάκτηση”, αλλά η κατοχή μιας άλλης επίσης μη-Μουσουλμανικής πόλης [εννοεί της Ιερουσαλήμ από τους Ισραηλινούς — Σ.τ.Μ.], η οποία καταλήφθηκε κάποτε από τους Μουσουλμάνους, να είναι “κατοχή”?

Η απάντηση είναι πολύ απλή. Στο Ισλαμικό λεξικό, η “κατάκτηση” είναι κάτι το υπέροχο επειδή «εμείς κατακτούμε τις χώρες των μη-Μουσουλμάνων με τη βία του σπαθιού»· η “κατοχή” είναι κάτι για το οποίο θρηνούμε επειδή σημαίνει «απώλεια γης την οποία κάποτε κατείχαμε.»

Αυτά λέει ο κ. Μπεκντίλ, ο οποίος, όντας Τούρκος και Μουσουλμάνος, συμβαίνει να γνωρίζει αρκετά καλά την ψυχολογία του μέσου Τούρκου Μουσουλμάνου.

Εγώ ο ίδιος μια φορά ήρθα αντιμέτωπος μ’ αυτή την “εξωγήινη” αντίληψη των Μουσουλμάνων σχετικά με την κατάκτηση όταν μια νεαρή Τουρκάλα, έφηβη, χλεύασε έναν κατακτημένο λαό, τους Αρμενίους, η γη των οποίων κατακτήθηκε από τους Οθωμανούς περίπου την ίδια εποχή με την πτώση της Κωνσταντινούπολης. Η κοπέλα εκείνη ισχυρίστηκε, λίγο-πολύ, οτι οι Αρμένιοι ήσαν άξιοι περιφρόνησης αφού ήσαν οι χαμένοι· αφού ήσαν ανίκανοι να υπερασπιστούν τη γη-τους απέναντι στην ισχύ του Οθωμανικού στρατού. Οι κατακτητές άξιζαν έπαινο, από την οπτική της νεαρής, η οποία εξέφραζε μία πολιτισμική άποψη, όχι απλά μία μεμονωμένη, προσωπική, και ιδιάζουσα σκέψη, και αυτό το αποδεικνύουν οι εορτασμοί για την κατάκτηση της Κωνσταντινούπολης κάθε χρόνο.

Αλλά στα προηγούμενά μου παραδείγματα μίλησα για Τούρκους. Πώς σχετίζεται η ιδέα “η κατάκτηση είναι αξιέπαινη” με το Ισλάμ και όχι ειδικά με τους Τούρκους ή τους Οθωμανούς; Είναι άμεσα σχετιζόμενη με το Ισλάμ επειδή ο Μωάμεθ — το πρότυπο για κάθε Μουσουλμάνο — ήταν ο κατ’ εξοχήν κατακτητής! Η επόμενη εικόνα δείχνει τις κατακτήσεις του Μωάμεθ σε σκούρο πράσινο χρώμα, και έπειτα δύο περαιτέρω επεκτάσεις της Ισλαμικής Αυτοκρατορίας μετά το θάνατο του Μωάμεθ, σε ανοιχτότερες αποχρώσεις του πράσινου.

Εικόνα 1.1.1: Ισλαμική εξάπλωση

Όταν το πρότυπό σου πηγαίνει και κατακτά ολόκληρη την Αραβική Χερσόνησο εκβιάζοντας τους γηγενείς κατοίκους να εξισλαμιστούν με τη δύναμη του σπαθιού-του  (όπως συχνά ο ίδιος υπερηφανευόταν), πώς μπορεί ο μέσος Μουσουλμάνος να μην θεωρεί μία πράξη κατάκτησης ως αξιέπαινη;

Αλλά όλα αυτά, φυσικά, είναι πολύ καλά γνωστά στους Μουσουλμάνους. Όμως το παρόν άρθρο αποτείνεται όχι στους μη-Μουσουλμάνους αλλά στους Μουσουλμάνους, και προσπαθεί να τους πει πως αυτό που θεωρούν ως φυσιολογικό, κι ακόμα και αξιέπαινο, θεωρείται ανήθικο από όλο τον υπόλοιπο πολιτισμένο κόσμο.

Μπορεί αγαπητέ Μουσουλμάνε να αντιτείνεις οτι πολλοί άλλοι μη-Μουσουλμάνοι λαοί έχουν κατακτήσει ξένες χώρες στο παρελθόν. “Θυμάσαι” ειδικά τους Σταυροφόρους με αποτροπιασμό. Ναι, αλλά κανείς λογικός άνθρωπος στη Δύση δεν αισθάνεται υπερήφανος για τη σφαγή αθώων ανθρώπων, ή καυχάται για τη δύναμη και την ορμή με την οποία οι Σταυροφόροι επιτέθηκαν και έσφαξαν Μουσουλμάνους. Η όλη υπόθεση θεωρείται αποτρόπαιη από την πλειοψηφία των Δυτικών των οποίων τα έθνη σχετίζονται με τους Σταυροφόρους, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο. Έτσι, οι Δυτικοί συμφωνούν μαζί-σου οτι αυτή η κατάκτηση δεν θα έπρεπε ποτέ να είχε συμβεί. Πιο σημαντικό δε είναι οτι η κατάκτηση των “απίστων” και η εξάπλωση της θρησκείας μέσω κατάκτησης δεν περιγράφεται ποτέ σε κανένα ιερό βιβλίο μη-Μουσουλμάνων, ούτε ήταν κατακτητής ο ιδρυτής κάποιας άλλης θρησκείας, όπως ήταν ο Μωάμεθ.

Παρακαλώ καταχώρησε μόνιμα στο μυαλό-σου αυτό το ιστορικό γεγονός:

Το γεγονός οτι ο προφήτης-σας ο Μωάμεθ ήταν κατακτητής σημαίνει πως ήταν πολέμαρχος. Και ως πολέμαρχος, σκότωσε ανθρώπους. Το καταλαβαίνεις αυτό, σωστά; Καταλαβαίνεις, ελπίζω, οτι ο Μωάμεθ δεν εξισλάμισε τις αραβικές φυλές προσφέροντάς τους μπουκέτα με τριαντάφυλλα. Αντιμετώπισε αντίσταση, την οποία κατέπνιξε με τη σκληρότητα που είχαν τα γιαταγάνια των ανδρών-του, οι οποίοι αποτελούσαν το στρατό-του. Λοιπόν, βλέπεις, η δολοφονία ανθρώπων, ανεξάρτητα από το πόσο εσένα ο τελικός στόχος σου ακούγεται “ευγενής”, θεωρείται ιδιαίτερα ανήθικη πράξη στο μη-Μουσουλμανικό κόσμο.

Εικόνα 1.1.2: Ένας στρατός από Μουσουλμάνους ετοιμάζεται να επιτεθεί και να καταλάβει μία πόλη. (Δικαιώματα: Α.Π.Θ.)
Ο πίνακας μπορεί να προβάλλει τους Μουσουλμάνους στο προσκήνιο, αλλά, ξέρεις, όλοι αυτοί
οι άνθρωποι στο βάθος, μέσ’ στην πόλη, πρόκειται να σκοτωθούν ή να υποδουλωθούν!
Δεν υπάρχει τίποτα για να υπερηφανευτεί κανείς με το φόνο ή την υποδούλωση.

Γνωρίζω φυσικά οτι ο σκοπός του εξισλαμισμού μπορεί να ακούγεται ευγενής σε σένα, αλλά εδώ προσπαθώ να σε κάνω να καταλάβεις πώς βλέπουν εσένα οι άλλοι. Ορίστε πώς:

Προσπάθησε σε παρακαλώ να καταλάβεις την ιδέα στο παραπάνω πλαίσιο, καθώς έχει σημαντικές συνέπειες στην εποχή-μας. Βλέπεις, οι πόλεμοι και οι κατακτήσεις του Μωάμεθ θαυμάστηκαν και έγινε προσπάθεια να αντιγραφούν στις μέρες-μας από τις βάρβαρες και φονικές ορδές του Ισλαμικού Κράτους. Το 2014, το Ισλαμικό Κράτος δημοσίευσε τον ακόλουθο χάρτη, απεικονίζοντας τις περιοχές που ονειρευόταν να κατακτήσει και να υποτάξει κάτω από το φρικτά βάρβαρο και απάνθρωπο καθεστώς-του, σε διάστημα πέντε χρόνων.

Εικόνα 1.1.3: Το όραμα του Ισλαμικού Κράτους

Όπως μπορείς να δεις, το όραμα του Ισλαμικού κράτους δεν ήταν και πολύ διαφορετικό από την πραγματική εξάπλωση του Χαλιφάτου του Ουμαϊγιάντ κατά τον 8ο αι. (βλ. Εικ. 1.1.1), μόνο λίγο πιο φιλόδοξο. Άλλο θέμα βέβαια αν τελικά, κατά το 2018, το Ισλαμικό Κράτος εξαφανίστηκε από προσώπου Γης, και οι μαχητές-του πήγαν στον αγύριστο. Με το χάρτη της Εικ. 1.1.1 πάντως πρόλαβαν και απεικόνισαν τα φρούδα όνειρά τους.

Οπότε ας τοποθετήσουμε την κουκκίδα “Κατάκτηση” στο διάγραμμά μας, εκεί όπου ανήκει: ανήθικη πράξη για μη-Μουσουλμάνους (επομένως μέσα στο σχήμα μισοφέγγαρου που αντιστοιχεί στην “Παγκόσμια Ανηθικότητα”), αλλά ηθικώς επιτρεπτή πράξη για την Ισλαμική Ηθική, αφού πραγματοποιήθηκε επανειλημμένα από το Μωάμεθ.

Εικόνα 1.1.4: Η θέση της “Κατάκτησης”: Παγκοσμίως ανήθικη, αλλά ηθική σύμφωνα με την Ισλαμική φιλοσοφία

Μη σε μπερδεύει το πρασινωπό χρώμα της περιοχής που μοιάζει με κέρατο όπου τοποθετείται η “Κατάκτηση”· αυτό το χρώμα είναι η μίξη του κίτρινου (Παγκόσμια Ανηθικότητα) και του πράσινου (Ισλαμική Ηθική)· και το “κέρας” είναι το σημείο τομής αυτών των δύο ηθικά ασύμβατων περιοχών.

1.1.1 Συνέπεια: Οὐ δουλώσεις ἀπίστους

Σ’ αυτή την υποενότητα θα εξετάσουμε μία σημαντική συνέπεια της πράξης της κατάκτησης: την υποδούλωση των ανθρώπων.

Για μια ακόμη φορά, οι μη-Μουσουλμάνοι μπορεί να έμεναν έκπληκτοι αν μάθαιναν οτι μια σημαντική πλειοψηφία Μουσουλμάνων πιστεύουν οτι η υποδούλωση μη-Μουσουλμάνων είναι σωστή και φυσιολογική. Στο ακόλουθο βίντεο, μία Μουσουλμάνα εξηγεί γιατί κατά την άποψη-της η υποδούλωση θα έπρεπε να είναι επισήμως αποδεκτή στη χώρα-της, το Κουβέιτ. Για όσους από εσάς δεν έχετε την υπομονή να παρακολουθήσετε τον συνολικά πεντάλεπτο ανήθικο λόγο-της, ή για όσους αισθάνεστε το στομάχι σας να γυρίζει και ανακατεύεστε μ’ αυτά που ακούτε, στα δεξιά δίνεται και μια περίληψη των όσων λέει αυτή η γυναίκα.

Βίντεο 1: Η άποψη μιας Μουσουλμάνας γυναίκας για τη σεξουαλική υποδούλωση, και η Μουσουλμανική άποψη για τη δουλεία γενικότερα.

Λοιπόν, αγαπητέ-μου Μουσουλμάνε: καταλαβαίνω οτι η δικαιολόγηση της δουλείας βρίσκεται στο Κοράνι, και επίσης στις χαντίθ, λαμβάνοντας υπόψιν οτι ο Μωάμεθ είχε πολυάριθμους σκλάβους (και σκλάβες για σεξ). Αλλά θα έπρεπε να σκεφτείς για μια στιγμή την πιθανότητα η δουλεία να είναι Παγκοσμίως Ανήθικη. Εξάλλου, ο σκοπός της ανάγνωσης αυτού του άρθρου είναι να καταλάβεις πώς σκέφτεται ο υπόλοιπος κόσμος για σένα. Επομένως, παρακαλώ μην απορρίπτεις εκ προοιμίου αυτά που γράφω, και συνέχισε την ανάγνωση. Η παρακάτω αναλογία θα σε βοηθήσει να καταλάβεις γιατί εσείς οι Μουσουλμάνοι είστε “Παγκοσμίως Ανήθικοι”:

Υπόθεσε πως υπάρχει μία θρησκεία σ’ αυτόν τον κόσμο — όχι το Ισλάμ, αλλά μία άλλη θρησκεία — η οποία επιτρέπει το μαστίγωμα των παιδιών άλλων θρησκειών. Επιτρέπει  την κρυφή προσέγγιση μιας γειτονικής φυλής (ή γειτονικού έθνους), την απαγωγή ενός παιδιού στην τύχη, τη μεταφορά του παιδιού στους πιστούς, τη γύμνωσή του, και το μαστίγωμά του δημόσια, με τους θεατές να προσεύχονται στον μοναδικό-τους θεό, και να τον δοξολογούν για το ύψιστο μεγαλείο-του, που τους επέτρεψε να κάνουν για άλλη μια φορά αυτή την ιεροτελεστία. Δεν θα σκεφτόσασταν εσείς οι Μουσουλμάνοι οτι αυτή είναι μια αισχρή, μια ανήθικη θρησκεία; Έτσι είναι, σωστά; Αλλά γιατί; Το ιερό-σας βιβλίο, το Κοράνι, δεν λέει τίποτα για μαστίγωμα παιδιών άλλων θρησκειών. Μιλάει για τη φροντίδα των ορφανών (των Μουσουλμάνων μόνο), αλλά δεν αναφέρει ξεκάθαρα: «Δεν πρέπει ποτέ να μαστιγώνετε παιδιά!» Φυσικά και δεν το αναφέρει, σ’ ακούω να λες, επειδή δεν χρειάζεται! Όλοι γνωρίζουν οτι το μαστίγωμα παιδιών (οποιωνδήποτε ανθρώπων, οποιασδήποτε φυλής) είναι μία ειδεχθώς ανήθικη πράξη. Έτσι δεν είναι;

Βεβαίως: «Όλοι το γνωρίζουν»! Επομένως υπάρχουν μερικές πράξεις που όλοι γνωρίζουμε πως είναι ανήθικες. Όλοι συμφωνούμε γι’ αυτές, και δεν χρειάζεται να μας τις εξηγήσει κάποιος λεπτομερώς σε ιερά βιβλία, επειδή αποτελούν μέρος της “κοινής (ηθικής) λογικής”. Όλα αυτά είναι θέματα που ανήκουν στην Παγκόσμια Ηθική: Μην παίρνεις το μαχαίρι να χαράξεις το αμάξι κάποιου άλλου· αυτό έπεται από την Παγκόσμια Ηθική. Μη μολύνεις τον υπολογιστή ενός άλλου με ιό· ξανά: Παγκόσμια Ηθική. Το Κοράνι-σας δεν έχει τίποτα να πει για αυτοκίνητα και υπολογιστές, αλλά εσείς γνωρίζετε οτι τέτοιες πράξεις είναι κακές, ανήθικες, επειδή έρχεστε σ’ αυτόν τον κόσμο με την παγκόσμια ηθική ήδη εγκατεστημένη στον εγκέφαλό σας. (Και αυτός είναι ο λόγος που είναι παγκόσμια: επειδή όλοι οι άνθρωποι διαθέτουμε έναν εγκέφαλο με τις ίδιες ικανότητες.)

Τώρα, ας πάμε πίσω στο παράδειγμα με τη θρησκεία που επιτρέπει το μαστίγωμα παιδιών. Υπόθεσε οτι οι πιστοί αυτής της θρησκείας σου λένε οτι το ιερό-τους βιβλίο, το οποίο — σύμφωνα με τους ίδιους — είναι ο τελεσίδικος και απαράβατος Λόγος του ενός-και-μοναδικού θεού στον οποίο πιστεύουν, τους υπαγορεύει ξεκάθαρα να εκτελούν αυτή την ιεροτελεστία μαστιγώματος παιδιών· και οτι εσύ, ο Μουσουλμάνος που τους λέει οτι αυτό είναι ανήθικο, θα έπρεπε να κοιτάς τη δουλειά-σου, καθώς η θρησκεία-σου είναι λάθος σε κάθε περίπτωση (λένε), και οτι ο Αλλάχ-σου είναι ένας ψεύτικος θεός (και πάλι: σύμφωνα με την ακλόνητη πίστη-τους), και πως οτιδήποτε αναφέρει το ιερό-τους βιβλίο είναι οριστικό, διορθώνοντας το παρεφθαρμένο-σου Κοράνι (λένε).

Τί θα μπορούσες να τους πεις τώρα; Θα τους έλεγες οτι το Κοράνι-σου δεν επιτρέπει το μαστίγωμα κανενός παιδιού; Όχι, γιατί το Κοράνι δεν λέει λέξη σχετικά με τη συγκεκριμένη αυτή ανήθικη πράξη. Οπότε, το μόνο που μπορείς να τους πεις είναι κάτι σαν το ακόλουθο: «Κοιτάξτε, δεν ξέρω τί ανοησίες λέει το υποτιθέμενο “ιερό” βιβλίο-σας, αλλά υπάρχει κάτι που λέγεται “Παγκόσμια Ηθική”! Και κάθε σώφρων άνθρωπος γνωρίζει οτι, σύμφωνα με την Παγκόσμια Ηθική, το μαστίγωμα μικρών παιδιών είναι μια επαίσχυντη πράξη! Οπότε, άντε στα τσακίδια κ’ εσείς και το άθλιο “ιερό” βιβλίο-σας, που σας προτρέπει σε μια τέτοια αηδιαστικά ανήθικη ιεροτελεστία!»

Σωστά; Λοιπόν, ακριβώς αυτό είναι που πολλοί μη-Μουσουλμάνοι θα ήθελαν να σας πουν για το δικό-σας ιερό βιβλίο, το Κοράνι, το οποίο επιτρέπει την υποδούλωση άλλων ανθρώπων που δεν πιστεύουν στη δική-σας θρησκεία: «Κάθε λογικός άνθρωπος γνωρίζει οτι, σύμφωνα με την Παγκόσμια Ηθική, η υποδούλωση ανθρώπων (ανεξάρτητα του αν είναι ομόθρησκοί μας ή όχι) είναι μια επαίσχυντη πράξη! Οπότε, άντε στα τσακίδια...» — δεν χρειάζεται να επαναλάβω την προηγούμενη φράση, αλλά αυτό είναι που σκέφτονται για σας, το ιερό βιβλίο-σας, και τη θρησκεία-σας.

Από τη δική-τους οπτική, εσείς είστε σαν τους πιστούς αυτής της επαίσχυντης θρησκείας που επιτρέπει την απαγωγή των παιδιών των άλλων και το μαστίγωμά-τους!

Μπορεί να ισχυριστείτε: «Μα και οι άλλοι λαοί έχουν εφαρμόσει τη δουλεία στο παρελθόν! Όλοι οι λαοί με Αφρικανικές ρίζες που βρίσκονται στη Βόρεια, Κεντρική και Νότια Αμερική, είναι εκεί εξαιτίας της δουλείας!»

Ναι, αλλά οι Δυτικοί συμφωνούν οτι αυτή η πρακτική ήταν ανήθικη! Αυτός είναι και ο λόγος που η δουλεία απαγορεύτηκε, και οι Αμερικάνοι στις ΗΠΑ είχαν ακόμα και εμφύλιο πόλεμο γι’ αυτό. Δεν μπορείς να δικαιολογήσεις μία παγκοσμίως ανήθικη πράξη μόνο και μόνο επειδή κάποιος πολιτισμός ή κάποιοι πολιτισμοί την ασκούσαν στο παρελθόν. Αν ήταν έτσι τα πράγματα, τότε η θυσία παιδιών θα μπορούσε να δικαιολογείται βάσει του οτι έχει υπάρξει τουλάχιστον ένας πολιτισμός (στην πραγματικότητα πολλοί), και συγκεκριμένα οι Ίνκας της Νότιας Αμερικής, που θυσίαζαν παιδιά στους θεούς-τους. Αν το έκαναν αυτοί, γιατί δεν δικαιολογούμαστε να το κάνουμε κι εμείς; Όχι βέβαια, η Παγκόσμια Ηθική δεν λειτουργεί έτσι. Αν κάποια πρακτική είναι ανήθικη παγκοσμίως, είναι ανήθικη — τέλος. Δεν έχει σημασία αν έχει εφαρμοστεί από κάποιον πολιτισμό ή όχι.

Το οτι η δουλεία θεωρείται παγκοσμίως ανήθικη προκύπτει από ένα από τα πιο θεμελιώδη άρθρα περί ανθρωπίνων δικαιωμάτων, με το οποίο η χώρα-σας πιθανότατα συμμορφώνεται, ως μέλος των Ηνωμένων Εθνών. Το άρθρο λέει πως όλοι οι άνθρωποι έχουν ίσα δικαιώματα.

Αλλά ακούστε τι λέει η Μουσουλμάνα γυναίκα στο βίντεο: «Μια σκλάβα για σεξ είναι από το νόμο κατώτερη από μία ελεύθερη γυναίκα.» Και, δυστυχώς, είναι ο Μουφτής που το είπε αυτό, όχι η γυναίκα. Ο Μουφτής απλώς κάνει χρήση του Ισλαμικού δόγματος: «Ένας σκλάβος [εν γένει] είναι κατώτερος από ένα ελεύθερο άτομο [εν γένει]» — το οποίο έρχεται σε κατευθείαν αντίθεση με την αρχή των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που διακηρύσσει οτι όλοι οι άνθρωποι έχουν ίσα δικαιώματα. Η θρησκεία-σας έρχεται σε μετωπική σύγκρουση με τις παγκόσμιες αρχές. Το Κοράνι-σας υποστηρίζει οτι οι άνθρωποι δεν είναι ίσοι: υπάρχουν αφέντες και σκλάβοι, όπως αφήνει να εννοηθεί, και τα αφεντικά είναι ανώτερα από τους σκλάβους· και αν οι σκλάβοι είναι γυναίκες, τότε αυτές μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να ικανοποιήσουν τις σεξουαλικές ορέξεις των κυρίων-τους. Ιδού:

Κοράνι 4:24: «Επίσης (απαγορεύεται να παντρεύεστε) με έγγαμες γυναίκες, εκτός από εκείνες που το δεξί σας χέρι εξουσιάζει (ως αιχμάλωτες).»
	وَالْمُحْصَنَاتُ مِنَ النِّسَاءِ إِلَّا مَا مَلَكَتْ أَيْمَانُكُمْ

Τα συμφραζόμενα του παραπάνω εδαφίου πρέπει να δοθούν, για να γίνει σωστά κατανοητό: στο προηγούμενο εδάφιο 4:23, ο Αλλάχ λέει στους Μουσουλμάνους με ποιες γυναίκες μπορούν να κάνουν σεξ. Έτσι, στο εδάφιο 4:23, ο Αλλάχ αποκλείει — φυσικά — τις μητέρες-τους, τις αδελφές-τους, τις κόρες-τους, και μερικές ακόμα περιπτώσεις. Συνεχίζοντας, στο εδάφιο 4:24, ο Αλλάχ λέει στους Μουσουλμάνους οτι επίσης απαγορεύεται να κάνουν σεξ με Μουσουλμάνες γυναίκες που είναι παντρεμένες, εκτός από αυτές που “το δεξί-σας χέρι εξουσιάζει”. Αυτή η φράση σημαίνει πως τέτοιες γυναίκες είναι “δικαιολογημένα αποκτημένες”. Το άτομο που είναι “δικαιολογημένα αποκτημένο”, στην Ισλαμική αργκό, είναι ένας σκλάβος.

Εξίσου ενδιαφέρον παρουσιάζει και το υπόβαθρο των συνθηκών υπό τις οποίες το παραπάνω “αποκαλύφθηκε” στο Μωάμεθ. Ο Απόστολος του Αλλάχ είχε στείλει το στρατό-του στο Αουτάς. Αφού νίκησε τις φυλές εκεί και αιχμαλώτισε άνδρες και γυναίκες ως σκλάβους, κάποιοι από τους άνδρες-του δίσταζαν να κάνουν σεξ με τις αιχμάλωτες γυναίκες παρουσία των συζύγων-τους. Αλλά ο Μωάμεθ βρήκε τη λύση: είπε στους άνδρες-του οτι ο Αλλάχ του αποκάλυψε το παραπάνω εδάφιο, 4:24. Έτσι το μήνυμα ήταν: «Κάντε ότι σας αρέσει με τις αιχμάλωτες γυναίκες, ο Αλλάχ το επιτρέπει.»

Η υποδούλωση των κατεκτημένων απίστων ήταν συνηθισμένη πρακτική όχι μόνο την εποχή του Μωάμεθ, αλλά επίσης και αργότερα, κατά τη διάρκεια του κακόφημου “Αραβικού Δουλεμπορίου”, το οποίο συνεχίστηκε και κατά τον 20ό αιώνα. Οι Μουσουλμάνοι εμπορεύονταν τόσο Ευρωπαίους αιχμαλώτους (βλέπε την ακολουθη εικόνα 1.1.1.1) όσο και Αφρικάνους (και αυτή είναι η αιτία της ύπαρξης τόσο πολλών υποσαχάριων Αφρικανών στην Αραβική Χερσόνησο).

Εικόνα 1.1.1.1: “Η Αραβική Αγορά Δούλων”, ένας πίνακας του Όττο Πίλνυ γύρω στα 1910

Το Ισλαμικό δουλεμπόριο διενεργήθηκε επίσης στην εποχή-μας στις περιοχές της Συρίας και του Ιράκ από τις συμμορίες του Ισλαμικού Κράτους. Αυτό που ακολουθεί είναι ένα απόσπασμα από μία συνέντευξη που δόθηκε στην ελληνική εφημερίδα Το Βήμα από τη Νάντια Μουράντ Μπασί Τάχα, ένα 21χρονο κορίτσι των Γιαζίντι, πρώην αιχμάλωτη και επιζήσασα από τη φρίκη του Ισλαμικού Κράτους, η οποία επίσης περιέγραψε τον εφιάλτη-της ενώπιον του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών. (Όταν γραφόταν το παρόν άρθρο, στη Νάντια απονεμήθηκε το Βραβείο Νόμπελ Ειρήνης του 2018.)

Εικόνα 1.1.1.2: Η Νάντια Μουράντ Μπασί Τάχα, στην Αθήνα

Ακολουθεί το απόσπασμα από τη συνέντευξη της Νάντια στην εφημερίδα ΤΟ ΒΗΜΑ:

«Θυμάμαι ότι στην πιο δύσκολη [και] φρικιαστική στιγμή της ζωής μου τα μάτια μου είχαν κολλήσει για πολλές ώρες στο πάτωμα» λέει με τρεμάμενη φωνή η Νάντια. «Ηταν λίγες ώρες μετά την επίθεση τον Αύγουστο του 2014 των δυνάμεων του Daesh (ISIS) [Ισλαμικό Κράτος] στο χωριό όπου κατοικούσα στο Ιράκ» συνεχίζει. «Οι μαχητές του Ισλαμικού Κράτους σκότωσαν τους άνδρες και τις γυναίκες άνω των 45 ετών. Αρπαξαν τα παιδιά και τις νεαρές κοπέλες. Ανάμεσα στα πολλά κορίτσια που έπεσαν θύμα απαγωγής ήμουν και εγώ. Μας μετέφεραν στη Μοσούλη [πόλη του Ιράκ] και στη Συρία, εκεί όπου βρίσκονται τα στρατόπεδά τους, οι βάσεις τους αλλά και σε άλλες περιοχές» τονίζει.

«Οταν φθάσαμε στη Μοσούλη μαζί με περισσότερες από 150 οικογένειες Γιαζίντι μας οδήγησαν όλους σε ένα κτίριο. Βρισκόμουν κουλουριασμένη στο έδαφος. Κοιτούσα συνέχεια το πάτωμα. Σε κάποια στιγμή το βλέμμα μου έπεσε στις μπότες ενός άνδρα ο οποίος είχε σταθεί μπροστά μου. Τόλμησα να σηκώσω το βλέμμα μου και να τον κοιτάξω στο πρόσωπο. Ενιωσα να τρέμω από τον φόβο μου. Ο συγκεκριμένος μαχητής του ISIS ήταν τεράστιος. Είναι αδύνατο να τον περιγράψω. Κάτι σαν τέρας! Γύρισα πάλι το κεφάλι μου στο έδαφος. Αρχισα να κλαίω με λυγμούς. Κατάλαβα ότι ήθελε να με κακοποιήσει σεξουαλικά. Τον παρακάλεσα να μην το κάνει. Του είπα ότι είμαι πολύ μικρή και αδύναμη. Τότε αυτός με έφτυσε. Μετά με κλώτσησε. Στη συνέχεια με έδειρε. Τελικά έφυγε. Λίγο μετά έφθασε κοντά μου ένας άλλος άνδρας. Γνώριζα ότι έτσι και αλλιώς θα έπρεπε να έχω αναγκαστικά σεξουαλική επαφή με κάποιον ή κάποιους από αυτούς. Οι άνδρες του ISIS χρησιμοποιούν τις κοπέλες ως σκλάβες του σεξ. Σε όλη τη διάρκεια της φοβερής αυτής εμπειρίας έκλαιγα σπαρακτικά. Εμεινα να κοιτάζω για ώρες το έδαφος. Δεν είχα τη δύναμη να σηκώσω το κεφάλι μου.»

Αργότερα, η Νάντια διηγείται πώς διέφυγε: «Μοιάζει με κινηματογραφικό θρίλερ» λέει. «Προσπάθησα να φύγω από τον χώρο όπου με κρατούσε ένας από τους αρχηγούς, ο Χαντί Σελμίν. Θυμάμαι ότι έτρεχα. Ετρεχα πολύ. Τελικά ένας από τους φρουρούς του Σελμίν με βρήκε. Με γύρισαν στο σπίτι. Σαν τιμωρία με παρέδωσαν σε έξι φρουρούς για να με κάνουν ό,τι θέλουν. Αργότερα ένας από αυτούς, ο Αλ Χαντινί, με πούλησε σε δύο άλλους. Αυτοί οι δύο με ξαναπούλησαν σε έναν οδηγό φορτηγού. Σε κάποια στιγμή κατόρθωσα να δραπετεύσω. Εφθασα σε ένα μικρό σπίτι. Οι άνθρωποι εκεί με βοήθησαν. Μου έφτιαξαν ψεύτικη ταυτότητα και στη συνέχεια με πέρασαν στο Κιρκούκ. Ταξίδεψα σε περιοχές μεταξύ Ιράκ και Τουρκίας. Εκεί συνάντησα ένα από τα αδέλφια μου που είχαν επιζήσει. Μετά από πολλές περιπέτειες πέρασα στην Ευρώπη».

Αλλά δεν μπορεί κανείς παρά να αναρωτηθεί τί θα έλεγε η Μουσουλμάνα γυναίκα απ’ το Κουβέιτ — αυτή που μιλάει νωρίτερα στο Βίντεο 1, ευχόμενη τη νομιμοποίηση της σεξουαλικής δουλείας στο Κουβέιτ — αν είχε περάσει από μια ανάλογη φρικτή εμπειρία σαν αυτή που πέρασε η Νάντια. Ίσως τέτοιοι άνθρωποι δεν θα μπορέσουν ποτέ να βάλουν τους εαυτούς-τους στη θέση του “άλλου” — ακόμα κι αν αυτός ο “άλλος” είναι μια γυναίκα — και να νιώσουν οίκτο. Αυτό, πιθανότατα, είναι αποτέλεσμα του γεγονότος οτι εσείς οι Μουσουλμάνοι αισθάνεστε ανώτεροι από άλλους ανθρώπους. Επομένως, το αίσθημα της ανωτερότητας δεν σας επιτρέπει να ταυτιστείτε με τον εξαθλιωμένο “κατώτερο”, με τον ίδιο τρόπο που ένας “ευγενής” στη Μεσαιωνική Ευρώπη δεν θα ένοιωθε ποτέ ένα με τον εξαθλιωμένο “κατώτερο” χωρικό. Μόνο που αυτό το αίσθημα της ανωτερότητας που έχετε είναι παντελώς αβάσιμο, για να μην πούμε οτι πλησιάζει το γελοίο. Με το να νιώθετε “ανώτεροι” γίνεστε ο περίγελως των “απίστων”. Σκεφτείτε απλά τα εξής: χωρίς την επιστήμη και την τεχνολογία των “κατώτερων” απίστων, εσείς οι Μουσουλμάνοι ακόμα θα κάνατε τις μετακινήσεις σας με την ταχύτητα της καμήλας, θα στήνατε σκηνές για να κατοικήσετε στην έρημο, όπου θα τρώγατε τη σκόνη σε κάθε αμμοθύελλα, δεν θα χρησιμοποιούσατε το πετρέλαιο ούτε θα γνωρίζατε την ύπαρξή του, και θα καίγατε κοπριά ζώων για να ζεστάνετε τις καλύβες-σας το χειμώνα — όπως κάνουν ακόμα οι πιο φτωχοί από σας, σε συγκεκριμένα μέρη του κόσμου. Αν μερικοί από σας έχουν γίνει πλούσιοι, είναι απλά επειδή οι άπιστοι εφηύραν τη χρήση κάποιων φυσικών πηγών (πετρέλαιο, φυσικό αέριο), τα οποία μερικές από τις χώρες-σας τυχαίνει να έχουν σε πλεόνασμα. Όποια πλούτη κι αν έχετε, δεν τα κερδίσατε από μόνοι-σας· τα χρωστάτε στους απίστους.

Ας προσθέσουμε τη σεξουαλική δουλεία γυναικών και παιδιών στο διάγραμμά μας, χρησιμοποιώντας απλώς την ετικέτα “Δουλεία”, για συντομία:

Εικόνα 1.1.1.3: Η θέση της (σεξουαλικής) “Δουλείας”: στο “κέρας” που είναι η τομή της Παγκόσμιας Ανηθικότητας και της Ισλαμικής Ηθικής

Το να σκέπτεστε οτι είστε “ανώτεροι” έχει κάποιες περαιτέρω συνέπειες, οι οποίες εξετάζονται παρακάτω.

1.2 Συνέπεια: Ἡ Ἰσλαμική ἔνδυση οὐκ ἠθικῶς ἀμείνων ἐνδύσεων ἄλλων ἐστίν

Η εικόνα 0.1 (η πρώτη εικόνα σε αυτό το άρθρο) δείχνει κάποιους μη-Μουσουλμάνους στα αριστερά, να βγαίνουν τρέχοντας γυμνοί από τη θάλασσα και να διασκεδάζουν εμφανώς, ενώ παράλληλα κάποιες Μουσουλμάνες γυναίκες στα δεξιά, καλυμμένες τελείως με τη μπούρκα, να πλατσουρίζουν με τα πόδια τους στην ακρογιαλιά. Η αντίθεση (στην ένδυση — για τα συναισθήματα δεν μπορώ να πω τίποτα) είναι προφανής. Αλλά οι μη-Μουσουλμάνοι, φυσικά, δεν συνηθίζουν να τριγυρίζουν γυμνοί στην καθημερινή ζωή. Η λέξη “συνηθίζουν” είναι σημαντική εδώ, επειδή υπάρχουν κάποιοι μη-Μουσουλμανικοί πολιτισμοί στους οποίους το ημίγυμνο είναι ο κανόνας, όπως θα δούμε. Αλλά το θέμα είναι οτι οι Μουσουλμάνοι πιστεύουν οτι η Ισλαμική ένδυση, ειδικά αυτή των γυναικών, είναι ηθικά ανώτερη (ηθικά “πιο σωστή”) απ’ ότι οι ενδύσεις των περισσότερων άλλων πολιτισμών του κόσμου. Ως αποτέλεσμα, όταν βλέπουν μία γυναίκα ντυμένη όχι με τον “σωστό” Ισλαμικό τρόπο, τη θεωρούν σχεδόν σαν μία πόρνη, σαν κάποια που προσκαλεί άνδρες να την παρενοχλήσουν σεξουαλικά, και πιθανόν ακόμα και να τη βιάσουν!

Αγαπητέ Μουσουλμάνε αναγνώστη, ο σκοπός μου σε αυτή την υποενότητα είναι να σου εξηγήσω οτι στον υπόλοιπο κόσμο οι γυναίκες (και οι άντρες) ντύνονται όπως είναι το συνήθειό τους, χωρίς να προσδίδουν ηθική χροιά στην ένδυσή τους. Είστε μόνο εσείς, οι Μουσουλμάνοι, που πιστεύετε οτι η ένδυση σχετίζεται κατά κάποιο τρόπο με την ηθική.

Καταλαβαίνω οτι πολλοί από εσάς προέρχεστε από έναν πολιτισμό που θεωρεί τον εαυτό-του κέντρο του κόσμου, και ιδιαίτερα προνομιούχο για να έχει λάβει το Λόγο του Αλλάχ στη γλώσσα-του, καθώς και οτι δεν έχετε ταξιδέψει πολύ στον κόσμο για να δείτε τί άλλο υπάρχει σε αυτόν τον πλανήτη. (Ένα εκπληκτικά μεγάλο ποσοστό Μουσουλμάνων, για παράδειγμα, πιστεύουν οτι η Γη είναι επίπεδη, επειδή το λέει το Κοράνι, και επειδή δεν έχουν ταξιδέψει στο εξωτερικό με διηπειρωτική πτήση για να διαπιστώσουν ιδίοις όμμασι τη σφαιρικότητα της Γης.) Λοιπόν, σας έχω νέα: ο κόσμος είναι πραγματικά πολύ-πολύ μεγάλος. Και είναι γεμάτος από διαφορετικούς πολιτισμούς που ντύνονται με όλων των ειδών τους διαφορετικούς τρόπους. Και όπως ακριβώς εσείς θεωρείτε “σωστό” τον Ισλαμικό τρόπο, έτσι κι αυτοί θεωρούν “σωστό” το δικό-τους τρόπο. Εσείς βρίσκετε κάποιες απ’ τις ενδυμασίες-τους “άσεμνες”, αλλά κάποιοι από αυτούς βρίσκουν τις δικές-σας ενδυμασίες άκομψα φαρδιές, άχαρες, απαρχαιωμένες, γελοίες, ακόμη και σαν του παλιάτσου. Αλλά κάνετε και οι δύο λάθος! Τα ρούχα-σας είναι ο δικός-σας τρόπος ένδυσης, και τα ρούχα-τους ο δικός-τους τρόπος, χωρίς κανένα χαρακτηριστικό του είδους “σωστό/λάθος” ή “άσεμνο/σεμνό” ή “κατάλληλο/γελοίο” ή “μοντέρνο/απαρχαιωμένο” να τα προσδιορίζει. Παρακαλώ ρίξε μια ματιά στις ακόλουθες φωτογραφίες (όλες διαθέσιμες για δημόσια χρήση):

Ένδυση φυλής Jarawa (Ινδικές νήσοι Andaman)	Ένδυση πολιτισμού της Νότιας Αιθιοπίας	Ένδυση φυσιολατρών / γυμνιστών στην Ισπανία

Εικόνα 1.2.1: Τρεις διαφορετικοί πολιτισμοί και τρόποι ζωής με ένδυση ελαφρά ή ανύπαρκτη

Ευσεβείς Μουσουλμάνοι, παρακαλώ σημειώστε: αυτές οι γυναίκες, που απεικονίζονται γυμνές παραπάνω, δεν είναι άσεμνες! Δεν είναι “πόρνες”, όπως ισχυρίζεστε με αλαζονεία και άγνοια. Αυτός είναι ο τρόπος που επιλέγουν να εμφανίζονται δημόσια. Αυτός είναι ο πολιτισμός-τους, είτε προέρχεται από τη φυλή-τους (δύο πρώτες φωτογραφίες από αριστερά), είτε από μία ιδεολογία / κοσμοθεωρία που επιλέγουν να έχουν (τρίτη φωτογραφία, στα δεξιά). Ο Ισλαμικός πολιτισμός-σας είναι μόνο ένας από τους πολλούς πολιτισμούς στη Γη, και δεν έχει κανένα δικαίωμα να αποκαλεί τον εαυτό-του “ανώτερο” πολιτισμό. Αν μη τι άλλο, οι άλλοι τον βλέπουν ως ένα μεσαιωνικό, άξεστο, και απαρχαιωμένο πολιτισμό, ιδιαίτερα σε ότι αφορά την ένδυσή σας.

Ας προσθέσουμε την έννοια “Γυμνότητα” στο διάγραμμά μας:

Εικόνα 1.2.2: Η θέση για τη “Γυμνότητα”: Ισλαμικά Ανήθικη (ροζ περιοχή), αλλά Παγκοσμίως ηθικώς άσχετη

Τώρα, εδώ χρειάζεται μια “υποσημείωση”: τοποθετώντας την κουκκίδα για τη “Γυμνότητα” έξω από τις περιοχές της Παγκόσμιας Ηθικής/Ανηθικότητας, δεν εννοώ οτι ο μη-Μουσουλμανικός κόσμος είναι αδιάφορος για το γυμνό. Πιο σωστά, εννοώ οτι δεν υπάρχει κάποια παγκόσμια θετική ή αρνητική στάση για αυτό. Κάποιοι πολιτισμοί το αποδέχονται σαν φυσιολογικό· άλλοι πολιτισμοί αδιαφορούν ως προς αυτό· και ακόμη κάποιοι άλλοι μη-Μουσουλμανικοί πολιτισμοί όπως οι συντηρητικοί Χριστιανοί, το θεωρούν ανήθικο. Δεν υπάρχει ξεκάθαρη ομοφωνία στο μη-Μουσουλμανικό κόσμο για τη γυμνότητα, και ως εκ τούτου δεν μπορούμε να πούμε οτι αυτή είναι ξεκάθαρα ανήθικη ή ηθική.

Αλλά γιατί είναι η Ισλαμική ένδυση έτσι όπως είναι, ειδικά όσον αφορά τις γυναίκες; Το Κοράνι δεν ωθεί τις γυναίκες να ντύνονται έτσι όπως ντύνονται (μόνο «να σύρουν το πέπλο πάνω από τα στήθη-τους», 24:31)· και ο Μωάμεθ δεν ήταν γυναίκα, οπότε δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί σαν παράδειγμα. Γιατί τότε;

Υπάρχουν τρεις παράγοντες που αποτελούν μέρος της εξήγησης για τον τρόπο που οι Μουσουλμάνες γυναίκες καλύπτουν τον εαυτό-τους:

• Το Ισλάμ έχει τις ρίζες του στην Έρημο της Αραβίας. Αυτός είναι ο “κώδικας ενδυμασίας της ερήμου”. Η κάλυψη από την κορυφή ως τα νύχια είναι ουσιώδης σαν προστασία από τον καυτό ήλιο και τις αμμοθύελλες. Αλλά αυτή η εξήγηση, φυσικά, δεν εξειδικεύεται στις γυναίκες. Έτσι:
   

• Το Ισλάμ γεννήθηκε σε έναν τυπικό πατριαρχικό πολιτισμό που παρέμεινε αναλλοίωτος για δεκάδες αιώνων. Σε πατριαρχικούς πολιτισμούς, η γυναίκα είναι ιδιοκτησία του άνδρα. Ως εκ τούτου, πρέπει να μένει κρυμμένη από τη δημόσια θέα, ώστε να εξαλειφθεί κάθε πιθανότητα ένας άλλος άνδρας, μη-κτήτορας της γυναίκας, να αισθανθεί έλξη από εκείνη και να αρχίσει να δημιουργεί προβλήματα στον ιδιοκτήτη, ανάλογα και με την σχετική-του ισχύ στη φυλή / κοινωνία. Αρχαίοι, προ-Ισλαμικοί πατριαρχικοί πολιτισμοί επίσης είχαν τις γυναίκες-τους καλά κρυμμένες από τη δημόσια θέα.
   

• Το Ισλάμ είναι μία σέχτα· γιγαντιαία μεν, αλλά πάντως σέχτα. Τα μέλη των σεχτών πρέπει να “διαφημίζουν” οτι ανήκουν στη σέχτα. Έτσι, Μουσουλμάνοι άνδρες συχνά εμφανίζονται ξυρισμένοι με έναν ιδιαίτερο τρόπο (αφήνουν τις γενειάδες-τους να μακρύνουν, αλλά αραιώνουν πάρα πολύ το μουστάκι), και με ένα Ισλαμικό καπέλο, συνήθως λευκό, κυλινδρικό, και ελαφρώς κυρτό στην κορυφή. Και οι γυναίκες εμφανίζονται με την Ισλαμική ενδυμασία-τους που είναι σαν “σήμα κατατεθέν”, καλύπτοντας τα μαλλιά-τους και κάποιες φορές ακόμα και το πρόσωπο, όπως επίσης και το υπόλοιπο σώμα, αλλά συχνά φορώντας σανδάλια, αφήνοντας έτσι τα πόδια-τους (και τα χέρια) ακάλυπτα. Ας σημειωθεί οτι τα σανδάλια είναι άλλο ένα χαρακτηριστικό που έρχεται από τον “ενδυματολογικό κώδικα της ερήμου”.

1.2.1 Συνέπεια: Οὐ παρενοχλήσεις σεξουαλικῶς γυναῖκας ἀπίστους

Ο τίτλος αυτής της υποενότητας θα μπορούσε να αναγνωστεί: “Ου παρενοχλήσεις σεξουαλικώς γυναίκες” — τελεία. Αλλά τα συμφραζόμενα αυτής της υποενότητας είναι το πιο γενικό πρόβλημα της υποτιθέμενης ανωτερότητας των Μουσουλμάνων έναντι των μη-Μουσουλμάνων σύμφωνα με την Ισλαμική κοσμοθεωρία, οπότε εδώ θα μιλήσω μόνο για Μουσουλμάνους που παρενοχλούν σεξουαλικώς μη-Μουσουλμάνες γυναίκες.

Ένα γεγονός το οποίο συνέβη το 2011 στην Αίγυπτο και σόκαρε όλο τον κόσμο είναι ιδιαίτερα διδακτικό, δείχνοντας πως ο μέσος Μουσουλμάνος άνδρας, ιδίως όταν αισθάνεται μέρος ενός όχλου, βλέπει τη μη-Μουσουλμάνα γυναίκα σαν αντικείμενο του σεξ. Όταν είναι απροστάτευτη ή ανυπεράσπιστη, μπορεί να δεχθεί άγρια επίθεση και να γίνει λεία των βίαιων ορέξεων του Μουσουλμάνου, ο οποίος τότε συμπεριφέρεται σαν άγριο θηρίο. Και για τους αναγνώστες αυτούς που μπορεί να αντιτείνουν οτι αυτό μπορεί να συμβεί σε οποιονδήποτε άλλο πολιτισμό του κόσμου, η απάντηση είναι ναι, μπορεί να συμβεί (στην Ινδία, για παράδειγμα, μεταξύ των Ινδών), αλλά το Ισλάμ καλλιεργεί και ενθαρρύνει αυτή τη συμπεριφορά μέσω του Κορανίου, όπως θα δούμε. Στο Ισλάμ αυτό συμβαίνει “επισήμως”, και είναι ανεκτό· ενώ στην Ινδία, για παράδειγμα, θεωρείται από την κοινωνία απαράδεκτο, κι έτσι προκαλεί διαμαρτυρίες και κοινωνικές αναταραχές. Στον Ισλαμικό κόσμο, “ποτέ των ποτών” δεν θα διαμαρτυρηθεί ο Μουσουλμάνος επειδή κάποιες γυναίκες έπεσαν θύματα βιασμού. Αλλά ας δούμε τί συνέβη τότε.

Εικόνα 1.2.1.1: Λάρα Λόγκαν

Ήταν 11 Φεβρουαρίου του 2011, και ο επί πολλά έτη δικτάτορας της Αιγύπτου Χόσνι Μουμπάρακ είχε μόλις ανατραπεί, στο αποκορύφωμα μιας σειράς γεγονότων που πρόωρα ονομάστηκαν “Αραβική Άνοιξη”.(*) Μία Αμερικανική ομάδα από δημοσιογράφους του CBS είχε μόλις φτάσει στην πρωτεύουσα, το Κάιρο, για να καλύψει ζωντανά τους εορτασμούς πάνω από 100.000 ανθρώπων, που είχαν γεμίσει την Ταχρίρ, κεντρική πλατεία στο Κάιρο, και διασκέδαζαν ξέφρενα μ’ αυτό που νόμιζαν οτι ήταν το τέλος μιας αυταρχικής μορφής διακυβέρνησης. Ανάμεσα στα μέλη της ομάδας του CBS ήταν και η Λάρα Λόγκαν, γεννημένη στη Νότια Αφρική, και επικεφαλής ανταποκρίτρια επί διεθνών θεμάτων του CBS News, η οποία θα ήταν και η βασική δημοσιογράφος που θα μιλούσε στην κάμερα, περιγράφοντας το κλίμα και τα γεγονότα όπως αυτά θα εξελίσσονταν. Παρόντες ήσαν επίσης ένας παραγωγός, ένας εικονολήπτης, ένα εξειδικευμένο άτομο ασφάλειας, ένας τοπικός Αιγύπτιος ξεναγός, ο οποίος τους μετέφραζε απ’ τα Αραβικά ότι μπορούσε να ακούσει, και δύο Αιγύπτιοι οδηγοί, οι οποίοι δρούσαν επίσης σαν προσωπικό ασφαλείας και σωματοφύλακες. Ύστερα από μία ώρα ρεπορτάζ, η μπαταρία-τους εξαντλήθηκε, κι έτσι αναγκαστικά έκαναν ένα διάλειμμα. Εκείνη τη στιγμή, ο Αιγύπτιος ξεναγός άκουσε να λέγονται κάποια ενοχλητικά πράγματα από ορισμένους ανθρώπους που ήσαν παντού τριγύρω, και είπε στη Λάρα Λόγκαν: «Πρέπει να του δίνουμε από ’δώ!» Αυτό που άκουσε, στα Αραβικά, ήταν: «Ας της βγάλουμε το παντελόνι!»

Τα γεγονότα εξελίχθηκαν πολύ γρήγορα από εκείνη τη στιγμή και μετά. Η Λόγκαν είπε, σε μια συνέντευξη που έδωσε στο CBS, το Μάιο του ίδιου έτους: «Είναι σαν ξαφνικά, πριν προλάβω να καταλάβω καλά τι γίνεται, νιώθω χέρια να γραπώνουν τα στήθη μου, να με πιάνουν απ’ το καβάλο, να με αρπάζουν από πίσω. Εννοώ — και δεν είναι ένα άτομο και τέλος — είναι σαν ένα άτομο, κι άλλο άτομο, κι άλλο άτομο. Και ξέρω οτι ο Ray [ο φύλακας] είναι ακριβώς εκεί, και με αρπάζει και μου φωνάζει, “Λάρα κρατήσου από ’μένα, κρατήσου από ’μένα!”» Λίγες στιγμές πριν συρθεί στο πλήθος, η κάμερα (που κατέγραφε ξανά) έπιασε τη Λόγκαν να φωνάζει: «Σταματήστε!»

Τότε άρχισε να ουρλιάζει, νομίζοντας οτι αυτό θα έκανε τον όχλο να σταματήσει, αλλά είχε το αντίθετο αποτέλεσμα: ο όχλος αφηνίασε. Κάποιος φώναξε οτι είναι μια Ισραηλινή, μια Εβραία (δεν είναι τίποτα απ’ τα δύο), και αυτό ήταν αρκετό για να πάθουν αμόκ. Η Λόγκαν συνεχίζει στη συνέντευξή της:

«Έχω το ένα χέρι στον Ray. Έχω χάσει τον φίξερ [τον Αιγύπτιο ξεναγό], έχω χάσει τους οδηγούς. Τους έχω χάσει όλους εκτός απ’ αυτόν. Και νιώθω να μου σκίζουν τα ρούχα. Νομίζω το πουκάμισό μου, το πουλόβερ-μου σκίστηκαν τελείως. Το πουκάμισό μου ήταν γύρω απ’ το λαιμό-μου. Ένιωσα τη στιγμή που σκίστηκε το σουτιέν μου. Τα μεταλλικά κουμπώματα του σουτιέν-μου σπάσανε. Τα έσπασαν. Και το ένιωσα αυτό επειδή ο αέρας, ένιωσα τον αέρα στο στήθος-μου, στο δέρμα-μου. Και τους κατάλαβα να σκίζουν τελείως, κυριολεκτικά έσκισαν το παντελόνι-μου σε κομμάτια. Και τότε ένιωσα το εσώρουχό-μου να φεύγει. Και θυμάμαι να κοιτάζω, όταν τα ρούχα-μου εξαφανίστηκαν, θυμάμαι να κοιτάζω και να τους βλέπω να τραβάνε φωτογραφίες με τα κινητά-τους τηλέφωνα, τα φλας απ’ την κάμερα των κινητών-τους.»

Με άλλα λόγια, της αφαίρεσαν σχεδόν εντελώς τα ρούχα-της, και έβγαζαν φωτογραφίες χωρίς αιδώ το γυμνό-της σώμα με τα κινητά-τους τηλέφωνα! Μία τέτοια απόλυτα αηδιαστική και ανήθικη συμπεριφορά μπορεί να ενθαρρυνθεί μόνο από το Ισλάμ, όπως θα δούμε σύντομα. Η Λόγκαν συνεχίζει:

«Ένιωσα οτι αυτή τη στιγμή ο Ray ήταν η μοναδική-μου ελπίδα σωτηρίας. Ξέρετε, με κοιτούσε και εγώ μπορούσα να δω το πρόσωπό του, και υπήρχε μια θάλασσα από ανθρώπους ανάμεσά μας, που προφανώς μας καταξέσχιζαν και μας χτυπούσαν. Δεν ήξερα καν οτι με χτυπούσαν με κοντάρια από σημαίες και ραβδιά και άλλα πράγματα, επειδή δεν μπορούσα καν να το νιώσω αυτό. Επειδή νομίζω οτι η σεξουαλική βία ήταν το μόνο που μπορούσα να νιώσω, ήταν τα χέρια-τους που με βίαζαν ξανά και ξανά.»

Τη βίασαν με τα χέρια-τους. «Από μπρος, από πίσω», όπως είπε η Λόγκαν. Τραβολογούσαν το σώμα-της προς κάθε κατεύθυνση, προσπαθώντας να σκίσουν κομμάτια απ’ το δέρμα του κεφαλιού-της, τραβώντας πίσω τα μαλλιά-της. Κάποια στιγμή η Λόγκαν σκέφτηκε τα παιδιά-της, και πώς θα μπορούσε να επιτρέψει να πεθάνει έτσι, χωρίς να παλέψει για τη ζωή-της και για χάρη των παιδιών-της. Έτσι πάλεψε εναντίον τους, αλλά το βασανιστήριό της διήρκησε 25 λεπτά! Δεν είχε αμφιβολία οτι επρόκειτο να πεθάνει, και μάλιστα με ένα βασανιστικό θάνατο, λιντσαρισμένη από το ξέφρενο πλήθος.

Σύρθηκε από το πλήθος μέχρι ενός σημείου όπου υπήρχε ένας φράχτης, ο οποίος τους σταμάτησε προσωρινά. Υπήρχε μια ομάδα γυναικών σε εκείνο το μέρος, και μία από αυτές, που φορούσε ένα τσαντόρ (τυπική Ισλαμική καλύπτρα ολόκληρου του σώματος που αφήνει ανοιχτή μόνο μία σχισμή για τα μάτια), έβαλε τα χέρια-της γύρω από τη Λόγκαν και την κάλυψε. Οι άγριοι άνδρες-θηρία ακόμη προσπαθούσαν να την αρπάξουν, αλλά οι άλλες γυναίκες την περικύκλωσαν και έφτιαξαν έναν προστατευτικό φράχτη, τον οποίο οι άνδρες δεν μπορούσαν εύκολα να διαπεράσουν. Σύντομα μετά από αυτό, μία ομάδα στρατιωτών, οι οποίοι πείσθηκαν να πάνε εκεί από το πλήρωμα της Λόγκαν, έφτασαν επιτόπου. Οι στρατιώτες χτύπησαν το πλήθος με τα γκλομπ-τους, και η Λόγκαν άρπαξε τον πρώτο στρατιώτη που πλησίασε προς το μέρος-της, χωρίς να τον αφήνει να φύγει ενώ ούρλιαζε υστερικά. Αυτός την πήρε στην πλάτη-του, άνοιξε με ξυλιές το δρόμο-του μέσα από τον όχλο με τη βοήθεια των άλλων στρατιωτών, και γρήγορα την έχωσε σε ένα κοντινό τεθωρακισμένο όχημα, όπου υπήρχαν περισσότεροι στρατιώτες. Έτσι σώθηκε η ζωή της Λόγκαν.

Αυτή είναι η φρικιαστική σεξουαλική επίθεση την οποία υπέστη η Λάρα Λόγκαν στην πλατεία Ταχρίρ του Καΐρου. Σώθηκε από έναν αποτρόπαιο θάνατο από καθαρή τύχη. Αλλά είναι ώρα να δούμε τη σύνδεση μεταξύ αυτού του γεγονότος και του Ισλάμ.

Στο Κοράνι, ο Αλλάχ^(*) μιλάει στους Μουσουλμάνους άνδρες και τους λέει τα παρακάτω για τις γυναίκες — για τις γυναίκες-τους συγκεκριμένα:

Κοράνι 2:223: «Οι γυναίκες-σας είναι όπως ένα κομμάτι αγρού για σας· επομένως ελάτε προς τον αγρό-σας όποτε επιθυμείτε· [...]»
	نِسَاؤُكُمْ حَرْثٌ لَّكُمْ فَأْتُوا حَرْثَكُمْ أَنَّىٰ شِئْتُم

Ο Μουσουλμάνος άνδρας μαθαίνει έμμεσα, με το να είναι μέλος της κοινωνίας των Μουσουλμάνων, οτι υπάρχουν ποικίλα επίπεδα σεξουαλικής διαθεσιμότητας των γυναικών:

1. Στο υψηλότερο επίπεδο, οι πιο δυσπρόσιτες γυναίκες είναι οι σύζυγοι άλλων Μουσουλμάνων ανδρών. Η σύναψη σχέσης μαζί-τους είναι μια πράξη μοιχείας, που τιμωρείται με θάνατο στο Ισλάμ αν η γυναίκα είναι παντρεμένη (θεωρητικά· η πραγματική τιμωρία εξαρτάται από την αυστηρότητα της Ισλαμικής κοινωνίας· στη Σαουδική Αραβία η μοιχεία πράγματι τιμωρείται με θάνατο· στην Τουρκία, πρακτικά αγνοείται μεταξύ των περισσότερων Δυτικών Τούρκων).

2. Στο επόμενο επίπεδο σεξουαλικής διαθεσιμότητας είναι η σύζυγος του Μουσουλμάνου. Το Κοράνι στο 2:223 (βλέπε παραπάνω) είναι ξεκάθαρο: κάνε ότι θες σε αυτήν, όποτε το θες. Σε ένα άλλο χωρίο (4:34) το Κοράνι επιτρέπει στον άνδρα να χτυπάει τη γυναίκα-του, αν εκείνη είναι ανυπάκουη σε αυτόν και εκείνος νιώθει πως η γυναίκα-του μπορεί να τον εγκαταλείψει. Το “ανυπάκουη” μπορεί να ερμηνευτεί και σαν σεξουαλικώς ανυπάκουη.

3. Στο επόμενο χαμηλότερο επίπεδο είναι οι μη-Μουσουλμάνες γυναίκες, αλλά εδώ ο Μουσουλμάνος είναι πολύ προσεκτικός: αν υπάρχει κάποιος άνδρας να προστατέψει τη γυναίκα, ο Μουσουλμάνος προσέχει, μη προσπαθώντας κάτι στα φανερά, εκτός και αν είναι μέλος μιας ομάδας άλλων Μουσουλμάνων, πράγμα που δίνει φυσική ανωτερότητα στον ίδιο και στην ομάδα-του, κάνοντάς τον να αισθάνεται σαν θηρευτής, σαν λύκος μέσα σε αγέλη λύκων. (Αυτή ήταν η περίπτωση της Λόγκαν.) Αλλά αν η μη-Μουσουλμάνα δεν συνοδεύεται από άνδρα, τότε αυτή αποτελεί “θεμιτό στόχο” για τις ανεξέλεγκτες σεξουαλικές ορέξεις του Μουσουλμάνου (σύντομα ακολουθεί και παράδειγμα).

4. Τέλος, στο χαμηλότερο επίπεδο, βρίσκονται οι κατακτημένες γυναίκες, οι σκλάβες που το Ισλάμ επισήμως επιτρέπει ανέκαθεν, από την εποχή του Μωάμεθ. Εξάλλου, ο Μωάμεθ ο ίδιος ήταν ένας πολέμαρχος ο οποίος κατέκτησε φυλές και υποδούλωσε γυναίκες. Όπως είδαμε στην §1.1.1, το Κοράνι στο 4:24 θεωρεί φυσιολογικό ένας Μουσουλμάνος να έχει σκλάβες, και ορίζει οτι είναι σεξουαλικώς διαθέσιμες γι’ αυτόν. Αυτό έγινε τελείως ξεκάθαρο στο μη-Μουσουλμανικό κόσμο κατά τα μέσα της δεκαετίας του 2010, όταν οι βαρβαρικές ορδές του “Ισλαμικού Κράτους” κατέκτησαν απέραντες εκτάσεις γης της Ανατολικής Συρίας και του Δυτικού Ιράκ, και συμπεριφέρονταν στις γυναίκες των κατακτημένων φυλών με έναν τρόπο τόσο πρωτόγονο που θα έκανε και τα πραγματικά κτήνη να ντρέπονται.

Υπάρχει ένα λεπτό σημείο εδώ: αυτό που ξεχωρίζει τις περιπτώσεις 1 & 2  από τη μια μεριά από τις περιπτώσεις 3 & 4 από την άλλη είναι το αν η γυναίκα είναι “καλυμμένη” με μία από τις Ισλαμικές ενδυμασίες (μπούρκα, χιτζάμπ, νικάμπ, μαντήλα κλπ) οι οποίες κάνουν άμεσα ορατό οτι είναι μία Μουσουλμάνα. Μια τέτοια ενδυμασία αυτομάτως “ανεβάζει” τη γυναίκα στο επίπεδο 1 ή 2 και την κάνει “μη διαθέσιμη” στον Μουσουλμάνο.^(*) Το να μην φοράει την Ισλαμική ενδυμασία, όμως, κάνει τη γυναίκα να φαίνεται σαν “ελεύθερη και διαθέσιμη” σ’ αυτόν, ακόμη κι αν εκείνος μπορεί να σκεφτεί με τη λογική-του οτι αυτός είναι ο τρόπος που ντύνονται οι μη-Μουσουλμάνες γυναίκες. Επιπλέον, αν η μη-Μουσουλμάνα γυναίκα διαθέτει μια τέτοια εκπληκτική ομορφιά όπως η Λάρα Λόγκαν (σύμφωνα με τα δυτικά στάνταρ ομορφιάς, όχι απλώς τα δικά-μου — εξάλλου, το CBS δεν θα διάλεγε εκείνη ως κύρια ανταποκρίτρια για την τηλεοπτική κάλυψη εξωτερικών υποθέσεων αν δεν πληρούσε αυτά τα στάνταρ) τότε μοιάζει με το κόκκινο πανί στον ταύρο.

Έχω την εντύπωση οτι η Λόγκαν, κατά τη διάρκεια εκείνης της μοιραίας νύχτας της 11/2/2011, ήταν πολύ πιο συντηρητικά ντυμένη απ’ ότι στην εικόνα παραπάνω, καθώς πρέπει να έχει μεγάλη εμπειρία με ξένους πολιτισμούς. Κι όμως, δέχθηκε άγρια επίθεση εξαιτίας της νοοτροπίας της “αγέλης λύκων” που ανέφερα στην #3. Αλλά αν η γυναίκα είναι ντυμένη με τρόπο που ο Μουσουλμάνος θεωρεί “αποκαλυπτικό”, τότε ο Μουσουλμάνος το εκλαμβάνει αυτό σαν “πρόσκληση” από τη γυναίκα για σεξ!

Η Μυρτώ επέζησε, αλλά θα μείνει παράλυτη για το υπόλοιπο της ζωής-της· μίας ζωής που μόλις ξεκινούσε για αυτήν φυσιολογικά, με μάλλον πολλά υποσχόμενες προοπτικές, αλλά που θα πρέπει να συνεχιστεί υπό φρικτούς όρους: μένοντας παράλυτη σε ένα αναπηρικό αμαξίδιο, και όλο αυτό εξαιτίας των ανεξέλεγκτων σεξουαλικών ορμών ενός νεαρού Πακιστανού θηρευτή (που συνελήφθη μερικές μέρες αργότερα και οδηγήθηκε στη φυλακή), του οποίου η Ισλαμική κουλτούρα τον δίδαξε οτι τα απροστάτευτα θηλυκά του “κουφάρ” (οι άπιστες) είναι “διαθέσιμα” για τις σεξουαλικές-του επιθυμίες, ιδιαίτερα αν αυτές οι γυναίκες είναι μόνες-τους και ντυμένες με έναν “προκλητικό” τρόπο — προκλητικό για τους Μουσουλμάνους, αλλά απόλυτα φυσιολογικό για άλλους πολιτισμούς.

Η περίπτωση της Μυρτούς φυσικά δεν είναι ένα μεμονωμένο περιστατικό. (Αν ήταν, δεν θα υπήρχε καμία σύνδεση μεταξύ αυτού και του Ισλάμ, και δεν θα συμπεριλαμβανόταν εδώ.) Έχουν υπάρξει κυριολεκτικά χιλιάδες τέτοια περιστατικά, σε όλη την Ευρώπη, από τότε που επιτράπηκε σε ένα μεγάλο αριθμό παράνομων μεταναστών να εισέλθουν σε Ευρωπαϊκές χώρες με τις ευλογίες κάποιων Ευρωπαϊκών κυβερνήσεων, που είναι ύποπτες για συνεργασία με χορηγούς — συγκεκριμένους δισεκατομμυριούχους που είχαν επενδύσει κεφάλαια σε μια εισροή “φθηνού εργατικού δυναμικού”. Για παράδειγμα, στη Γερμανία, κατά τη διάρκεια των εορτασμών για την αλλαγή του χρόνου μεταξύ του 2015/2016, σημειώθηκε πληθώρα σεξουαλικών επιθέσεων από Μουσουλμάνους μετανάστες, 24 βιασμοί, και πάμπολλες κλοπές.

Είναι ώρα να προσθέσουμε μία κουκκίδα στο διάγραμμα ηθικής/ανηθικότητας. Αφού το “σεξουαλική παρενόχληση μη Μουσουλμάνων γυναικών” είναι πολύ μεγάλη φράση για να μπει σε ετικέτα, θα χρησιμοποιήσω σκέτο το “σεξουαλική παρενόχληση”, θα γνωρίζουμε όμως οτι αντιπροσωπεύει τη μεγαλύτερη φράση. Τώρα, η σεξουαλική παρενόχληση είναι ξεκάθαρα Παγκοσμίως Ανήθικη, αλλά τί είναι για την Ισλαμική κοσμοθεωρία; Στο Ισλάμ, η σεξουαλική παρενόχληση (μη Μουσουλμάνων γυναικών που δεν είναι “σκλάβες” Μουσουλμάνων ανδρών) ούτε προτεινόταν από το Μωάμεθ ή το Κοράνι, ούτε αποτρεπόταν. Οπότε είναι “ηθικά άσχετη”, όσον αφορά την Ισλαμική κοσμοθεωρία.  Είναι μία από αυτές τις πράξεις που, αν έχεις ασπαστεί το Ισλάμ, ο ιμάμης του τζαμιού-σου ούτε θα σε μαλώσει, ούτε θα σε συγχαρεί γι’ αυτό. Οπότε θα τη βάλουμε μέσα στην ανοιχτόχρωμη πορτοκαλί περιοχή της Παγκόσμιας Ανηθικότητας και εκτός των Ισλαμικών ηθικών αρχών.

Εικόνα 1.2.1.3: Η θέση της “Σεξουαλικής παρενόχλησης (μη Μουσουλμάνων γυναικών)”: Παγκοσμίως Ανήθικη, αλλά ηθικώς άσχετη για το Ισλάμ

Στην επόμενη υπο-ενότητα θα βρούμε επιτέλους κάτι στο οποίο φαίνεται να υπάρχει συμφωνία και να θεωρείται ανήθικο τόσο από την Παγκόσμια όσο και από την Ισλαμική Ηθική. Αλλά και πάλι, απλώς φαίνεται έτσι. Ακόμα και αυτό πρέπει να εξεταστεί προσεκτικά, όταν μιλάμε για το Ισλάμ.

1.3 Συνέπεια: Οὐκ ἐπιβάλεις τὸ σὸν δόγμα ἐπὶ τοῦ πλησίον σου

Στο Κοράνι υπάρχει ένα εδάφιο το οποίο οι Μουσουλμάνοι αρέσκονται να επιδεικνύουν στους μη Μουσουλμάνους όταν θέλουν να απαλλάξουν τους εαυτούς-τους από μία κατηγορία που συχνά απευθύνεται προς αυτούς: οτι προσπαθούν να εξαναγκάσουν τους απίστους να ασπαστούν το Ισλάμ. Το εδάφιο του Κορανίου είναι το ακόλουθο:

Κοράνι 2:256: «Στη θρησκεία δεν υπάρχει καταναγκασμός. [...]”
	لَا إِكْرَاهَ فِي الدِّينِ

Αυτό είναι. Αυτό είναι όλο κι όλο που έχει να πει το Κοράνι πάνω σε τούτο το πολύ σημαντικό θέμα. Και μάλιστα δεν υπάρχουν συμφραζόμενα για το 2:256. Η φράση “Στη θρησκεία δεν υπάρχει καταναγκασμός” εμφανίζεται ξεκάρφωτη, άσχετη με οτιδήποτε έχει λεχθεί πριν απ’ αυτήν, και με οτιδήποτε έπεται αυτής. Πριν από αυτήν, στο 2:255, μαθαίνουμε κάποιες απ’ τις ιδιότητες του Αλλάχ: οτι είναι ένας και μοναδικός, παραμένει άγρυπνος, ποτέ δεν παίρνει έναν υπνάκο^(*) κλπ. Και μετά από αυτήν, στο 2:257, μαθαίνουμε κάποιες επιπλέον ιδιότητες του Αλλάχ: οτι είναι ένας σύμμαχος για όσους πιστεύουν, τους βγάζει απ’ το σκοτάδι στο φως, κλπ. Επομένως, το “όχι καταναγκασμός στη θρησκεία” στο 2:256 εμφανίζεται τελείως ασύνδετο, ασυνάρτητο με όλα τα υπόλοιπα. Αλλά ας μην παραπονιόμαστε για τη λογική και τη συνοχή του Κορανίου, επειδή αυτά ανήκουν σε διαφορετικό θέμα. Ας επικεντρωθούμε στον καταναγκασμό στη θρησκεία. Θα είμαι επιεικής λοιπόν και, πριν φέρω οποιεσδήποτε αντιρρήσεις, θα τοποθετήσω την κουκκίδα “Επιβολή θρησκείας” στην περιοχή που μοιράζονται η Παγκόσμια και Ισλαμική Ανηθικότητα.

Εικόνα 1.3.1: Η θέση για την “Επιβολή θρησκείας”: ανήθικη καί για την Παγκόσμια καί για την Ισλαμική κοσμοθεωρία

Ωραία. Οπότε αυτό είναι που λέγεται στο 2:256, έτσι όπως οι Μουσουλμάνοι θέλουν να το γνωρίζουν οι μη Μουσουλμάνοι. Αυτό που οι Μουσουλμάνοι όμως δεν αποκαλύπτουν ποτέ στους μη Μουσουλμάνους είναι όλα εκείνα τα υπόλοιπα χωρία του Κορανίου που κάνουν ξεκάθαρο οτι ο Μουσουλμάνος θα πρέπει να πολεμήσει (να κάνει τζιχάντ, στα Αραβικά) μέχρι όλες οι υπόλοιπες θρησκείες να εξαφανιστούν ώστε να είναι η “θρησκεία όλη για τον Αλλάχ”· όπως για παράδειγμα αυτό το εδάφιο:

Κοράνι 8:39: «Και πολεμήστε τους [τους απίστους] (σκοτώνοντάς τους), μέχρις ότου να μην υπάρχει καταναγκασμός, και η θρησκεία να είναι όλη για τον Αλλάχ.»
	وَقَاتِلُوهُمْ حَتَّىٰ لَا تَكُونَ فِتْنَةٌ وَيَكُونَ الدِّينُ كُلُّهُ لِلَّهِ

Ή αυτό:

Κοράνι 9:5: «Κι όταν οι απαγορευμένοι μήνες έχουν περάσει, τότε (πολεμάτε και) σκοτώνετε τους ειδωλολάτρες οπουδήποτε κι αν τους βρείτε, και συλλάβετέ τους αιχμαλώτους, και πολιορκήστε τους, και στήστε τους παγίδες με κάθε στρατήγημα. Αν όμως μετανιώσουν και διατηρήσουν την τακτική προσευχή και κάνουν την καθορισμένη ελεημοσύνη, τότε αφήστε τους ελεύθερους. Ασφαλώς ο Αλλάχ συγχωρεί, είναι Πολυεύσπλαχνος.»

فَإِذَا انسَلَخَ الْأَشْهُرُ الْحُرُمُ فَاقْتُلُوا الْمُشْرِكِينَ حَيْثُ وَجَدتُّمُوهُمْ وَخُذُوهُمْ وَاحْصُرُوهُمْ وَاقْعُدُوا لَهُمْ كُلَّ مَرْصَدٍ ۚ فَإِن تَابُوا وَأَقَامُوا الصَّلَاةَ وَآتَوُا الزَّكَاةَ فَخَلُّوا سَبِيلَهُمْ ۚ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَّحِيمٌ

Με άλλα λόγια, σκοτώστε τους ειδωλολάτρες μέχρι αυτοί να αλλάξουν τη θρησκεία-τους. Αν το κάνουν, τότε σταματήστε να τους σφαγιάζετε επειδή τότε, και μόνο τότε, ο Αλλάχ θυμάται πόσο φιλεύσπλαχνος είναι!

Και τί να πούμε γι’ αυτό εδώ;

Κοράνι 9:29: «Πολεμάτε αυτούς που δεν πιστεύουν στον Αλλάχ, ούτε στην Εσχάτη Μέρα, και δεν απαγορεύουν αυτό που απαγόρευσε ο Αλλάχ και ο Απόστολός Του (Μωάμεθ), κι ούτε αναγνωρίζουν τη θρησκεία της Αλήθειας, (ακόμη κι αν είναι) απ’ το Λαό που του δόθηκε η Βίβλος, μέχρις ότου πληρώσουν τον φόρο υποτελείας (τζίζγια) με εκούσια υποταγή, κι αισθανθούν τον εαυτό τους ταπεινωμένο.»
	قَاتِلُوا الَّذِينَ لَا يُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَلَا بِالْيَوْمِ الْآخِرِ وَلَا يُحَرِّمُونَ مَا حَرَّمَ اللَّهُ وَرَسُولُهُ وَلَا يَدِينُونَ دِينَ الْحَقِّ مِنَ الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتَابَ حَتَّىٰ يُعْطُوا الْجِزْيَةَ عَن يَدٍ وَهُمْ صَاغِرُونَ

Μετάφραση: Πολεμήστε εναντίον οποιουδήποτε μη Μουσουλμάνου, ακόμα και Χριστιανούς και Εβραίους («οι Λαοί που τους δόθηκε η Βίβλος»), μέχρι να παραδοθούν, να γίνουν σκλάβοι-σας, και να σας πληρώνουν τον ειδικό “φόρο υποταγής μη Μουσουλμάνων” (“τζίζγια”) — όσοι από αυτούς δεν έχουν ήδη πεθάνει δηλαδή. Εκτός και αν, φυσικά, αλλαξοπιστήσουν και γίνουν Μουσουλμάνοι. (Κατά τα άλλα, «κανένας καταναγκασμός στη θρησκεία»!)

Και τι θα λέγατε για αυτό το απόσπασμα από τον Σαχί αλ-Μπουχαρί;

Σαχί αλ-Μπουχαρί V4B53N386:

Ο Προφήτης-μας, ο Αγγελιοφόρος του Κυρίου-μας, μας έχει διατάξει να σας πολεμούμε μέχρι να προσκυνήσετε τον Αλλάχ και μόνο, ή να πληρώσετε σε εμάς το τζίζγια (φόρο υποταγής)· και ο Προφήτης-μας μας έχει πει οτι ο Κύριός μας λέει: «Όποιος από μας σκοτώνεται σαν μάρτυρας θα πάει στον Παράδεισο για να ζήσει μια τόσο πολυτελή ζωή που δεν έχει δει ποτέ του, και όποιος επιζήσει θα γίνει το αφεντικό-σας.»

Με άλλα λόγια, ο πόλεμος προκειμένου να επικρατήσει το Ισλάμ είναι η ύψιστη προτεραιότητα για τους Μουσουλμάνους, καθώς είτε σκοτωθούν στη μάχη είτε επιζήσουν, ο Μωάμεθ τους υποσχέθηκε “λαγούς με πετραχήλια”.

Φυσικά, υπάρχουν περισσότερα:

Αλ-Ταμπαρί 9:69

Οι Άραβες ήταν οι πρώτοι που ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα του Προφήτη. Είμαστε οι βοηθοί του Αλλάχ και οι βεζίριδες του Αποστόλου-του. Πολεμούμε τους ανθρώπους μέχρι αυτοί να πιστέψουν στον Αλλάχ. Όποιος πιστεύει στον Αλλάχ και στον Απόστολό Του έχει προστατευμένη τη ζωή-του και την περιουσία-του από μας. Όσο για αυτόν που δεν πιστεύει, θα τον πολεμούμε πάντα στο όνομα του Αλλάχ. Το να τον σκοτώσουμε είναι μικρό πράγμα για μας.

Και υπάρχουν πολλά, πολλά ακόμα! Αλλά ας μην κουράσουμε τον αναγνώστη με αυτή τη χιονοστιβάδα αποδείξεων όπου το Κοράνι αυτο-αντιφάσκει πολλαπλώς με το “όχι καταναγκασμός στη θρησκεία”, και όπου ο ίδιος ο Μωάμεθ διέταξε τους Μουσουλμάνους να πολεμούν τους μη Μουσουλμάνους μέχρι να προσκυνήσουν τον Αλλάχ ή να πληρώσουν το τζίζγια (φόρο). Και αν ούτε ασπάζεσαι το Ισλάμ, ούτε πληρώνεις το φόρο, θα πεθάνεις. Τουλάχιστον, στη Σαουδική Αραβία, στο Αφγανιστάν, και πιθανώς και αλλού, αυτό ισχύει· δολοφονείσαι (εκτελείσαι). Σε πιο “προοδευτικά” μέρη, όπως η Οθωμανική Αυτοκρατορία στις αρχές του 20ού αιώνα, θα σε εξόριζαν. Αυτό ακριβώς συνέβη στον παππού-μου, που ήταν ένας Έλληνας γεννημένος στο Ταλάς της Τουρκίας (τότε ονομαζόμενο Μουταλάσκη, της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας), ζούσε στην Καισάρεια, και παντρεύτηκε τη γιαγιά-μου στο Ικόνιο. Ο παππούς-μου αρνήθηκε να πληρώσει το “τζίζγια” (ή χαράτσι, κεφαλικό φόρο) στους Οθωμανούς, και ήθελε να παραμείνει Χριστιανός, οπότε εξορίστηκε στις ερήμους της Καππαδοκίας (κεντρική-ανατολική Τουρκία), υποχρεώθηκε σε καταναγκαστικά έργα (να σπάζει πέτρες για την κατασκευή ενός σιδηροδρόμου). Έτσι αντιλαμβάνονταν οι Οθωμανοί, κ’ οι Μουσουλμάνοι γενικότερα, το «όχι καταναγκασμός στη θρησκεία» στο 2:256 του Κορανίου. Μ’ αυτόν τον τρόπο οι Οθωμανοί Μουσουλμάνοι κατάφεραν να προσηλυτίσουν ένα σημαντικό μέρος των Βαλκανικών λαών στο Ισλάμ (π.χ, τους Βοσνίους και τους Αλβανούς).  Οι Έλληνες, οι Σέρβοι, οι Βούλγαροι, οι Ρουμάνοι, και άλλοι, επέλεξαν να πληρώνουν τον κεφαλικό φόρο, και παρέμειναν Χριστιανοί.

Σήμερα, οι Μουσουλμάνοι επιβάλλουν τη θρησκεία-τους χωρίς πόλεμο. (Εξάλλου, το σπαθί δεν είναι και τόσο αποτελεσματικό στην εποχή-μας, και όλα τα άλλα όπλα πρέπει είτε να αγοραστούν από τη Δύση, είτε η Δύση έχει ακόμα καλύτερα.) Σήμερα το όπλο του Ισλάμ είναι η γυναικεία μήτρα, όπως επίσης και η πολιτική “ανοιχτής εισόδου” που βρήκαν οι Μουσουλμάνοι στην Ευρώπη — τουλάχιστον σε κάποιες χώρες — τις δύο πρώτες δεκαετίες της 3ης χιλιετίας. Η ακόλουθη εικόνα είναι από μία διαδήλωση των Μουσουλμάνων στην Ολλανδία.

Εικόνα 1.3.2: Κάποιοι ευσεβείς πόθοι δεν μπορούν να κρυφτούν

Ο Ισλαμιστής στην παραπάνω εικόνα γνωρίζει για τί πράγμα μιλάει. Στην Ευρώπη, αρχικά, το Ισλάμ ξεκινάει απομονωμένο: σε γκέτο, σε μικρές και συσπειρωμένες κοινωνίες που δεν είναι ενσωματωμένες στις πόλεις στις οποίες πρωτοσχηματίζονται, επειδή το Ισλάμ είναι μία σέχτα (πηγαίνετε στον προηγούμενο σύνδεσμο για να δείτε γιατί), και ως σέχτα κρατάει τα μέλη-του αυστηρά στο “μαντρί-του”. Ενώ είναι ακόμα μικρή, η Ισλαμική κοινωνία δεν μπορεί να επιβάλλει τη θρησκεία-της στην κοινωνία που την υποδέχεται. Πάντως, όσο μεγαλώνει (και μεγαλώνει πολύ γρηγορότερα από ότι η κοινωνία-οικοδεσπότης, για λόγους που έχουν να κάνουν με το ρόλο της γυναίκας^(*) σε τέτοιες κοινωνίες), βαθμιαία αλλάζει και τους κοινωνικούς κανόνες της χώρας φιλοξενίας. Για παράδειγμα, οι άνθρωποι δυσκολεύονται να αγοράσουν χοιρινό κρέας, επειδή η ζήτηση για αυτό ελαττώνεται, αφού το ποσοστό των Μουσουλμάνων αυξάνεται. Τελικά, όταν οι Μουσουλμάνοι γίνονται πλειοψηφία και αισθάνονται αρκετά σίγουροι για τον εαυτό-τους, τότε όντως επιβάλλουν τη θρησκεία-τους με καταναγκασμό, ξεχνώντας το Κοράνι και το εδάφιο 2:256 (το οποίο ποτέ δεν πήραν στα σοβαρά).

2. Πᾶσα τιμωρία δέον ὅπως μὴ αὐστηροτέρα τοῦ ἐγκλήματος ᾖ

Στην §1 αυτού του άρθρου συναντήσαμε την Παγκοσμίως ηθική έννοια της Ισότητας μεταξύ όλων των ανθρώπων — έννοια που δεν συμμερίζονται οι Μουσουλμάνοι, που πιστεύουν πως είναι ανώτεροι από τους μη Μουσουλμάνους· και αντί για την Παγκόσμια Ισότητα πιστεύουν στην αδελφότητα μεταξύ όλων των Μουσουλμάνων. Η Παγκόσμια Ισότητα είναι στην πραγματικότητα συνέπεια της ενδεχομένως πιο θεμελιώδους αρχής που υπάρχει στην Παγκόσμια Ηθική· η αρχή αυτή ονομάζεται Χρυσούς Κανών της Ηθικής”, και είναι τετριμμένα απλός στη διατύπωσή του:

Μπορεί να συναντήσετε και την αντίστοιχη αρνητική διατύπωση του Χρυσού Κανόνα: «Δεν πρέπει να κάνεις στους άλλους αυτό που δεν θέλεις να κάνουν οι άλλοι σε σένα». Αυτό έχει ελαφρώς διαφορετικές ηθικές συνέπειες, αλλά δεν θα επιμείνω στις διαφορές.

Ο Χρυσούς Κανών είναι Παγκόσμιος επειδή κάθε άτομο που έχει στοιχειώδη αντίληψη περί δικαίου καταλαβαίνει οτι ο Χρυσός Κανόνας είναι “το σωστό”. Οι δάσκαλοι του δημοτικού μερικές φορές μαθαίνουν στα μικρά παιδιά να μην κακομεταχειρίζονται τα ζώα ως εξής: «Αν ήσουν αυτό το ζωάκι, θα σου άρεσε κάποιος άλλος να σε μεταχειρίζεται με τον τρόπο που το μεταχειρίστηκες εσύ;»  «Όχι!» απαντά το παιδί. Το γεγονός οτι το παιδί αντιλαμβάνεται τον κανόνα σημαίνει οτι αυτός είναι παγκόσμιος· δεν χρειάζεται να τον διδαχθούμε ρητά, τον καταλαβαίνουμε! Τον γνωρίζουμε ήδη από τη γέννησή μας, επειδή είναι “καλωδιωμένος” στον εγκέφαλό μας.

Αλλά είναι δυνατόν η κοινωνία στην οποία μεγαλώνει το παιδί να παραβιάζει τον Χρυσό Κανόνα συνεχώς. Στην περίπτωση αυτή, το παιδί λαμβάνει διαρκώς παραδείγματα αντίθετα στον κανόνα. Μαθαίνοντας να μιμείται τους ενηλίκους της κοινωνίας, αν οι ενήλικοι σκοτώσουν κάποιον που εγκατέλειψε τη θρησκεία-τους, το παιδί μαθαίνει οτι “αυτό είναι το σωστό που πρέπει να γίνει”. Αν από τους κλέφτες κόβονται τα χέρια, και πάλι, το παιδί μαθαίνει οτι αυτό (η παραβίαση του Χρυσού Κανόνα) είναι “η σωστή τιμωρία” για μια κλοπή. Ακόμα και αν το χέρι του κλέφτη δεν κόβεται στην πραγματικότητα, αλλά το Ιερό Βιβλίο της θρησκείας λέει οτι θα έπρεπε να κοπεί, το παιδί μαθαίνει οτι αυτή “θα έπρεπε να είναι” η σωστή τιμωρία.

Όλες οι μεγάλες φιλοσοφίες και θρησκείες (εκτός του Ισλάμ) έχουν συμπεριλάβει κάποια εκδοχή του Χρυσού Κανόνα, είτε με τη θετική είτε με την αρνητική-του διατύπωση. Αρχαίοι λαοί, όπως οι Αιγύπτιοι, οι Ινδιάνοι, οι Πέρσες, οι Έλληνες και οι Ρωμαίοι, καθώς και  οι μεγαλύτερες θρησκείες ή κοσμοθεωρίες, όπως ο Ταοϊσμός, ο Βουδισμός, ο Ινδουϊσμός, ο Ζωροαστρισμός, ο Ιουδαϊσμός και ο Χριστιανισμός, περιλαμβάνουν τον Χρυσό Κανόνα ως μέρος των ηθικών-τους αρχών. (Βλέπε τη σχετική αναφορά της Wikipedia για περισσότερες λεπτομέρειες.)

Το Ισλάμ, αντίθετα, θα λέγαμε οτι “είναι μαλωμένο” με τον Χρυσό Κανόνα. Μερικοί μελετητές του Ισλάμ υποστηρίζουν οτι στα εδάφια 83:1–3 το Κοράνι λέει κάτι που θυμίζει τον Χρυσό Κανόνα:

Κοράνι 83:1–3: “Συμφορά σ’ αυτούς που δίνουν λιγότερο [απ’ όσο πρέπει]· σ’ αυτούς που, όταν παίρνουν με το μέτρο από τον κόσμο, το παίρνουν πλήρως· αλλά όταν δίνουν με το μέτρο ή με το ζύγι σ’ αυτούς, δίνουν λιγότερο.”
	وَيْلٌ لِّلْمُطَفِّفِينَ الَّذِينَ إِذَا اكْتَالُوا عَلَى النَّاسِ يَسْتَوْفُونَ وَإِذَا كَالُوهُمْ أَو وَّزَنُوهُمْ يُخْسِرُونَ

Όμως το οτι το παραπάνω αποτελεί εκδοχή του Χρυσού Κανόνα στο Κοράνι είναι απλά ευσεβής πόθος. Τα εδάφια 83:1–3 αναφέρονται στην απληστία: σου λένε να μη λαμβάνεις πιο πολλά απ’ όσα δίνεις. Είναι μια καλή συμβουλή κατά της απληστίας, ασφαλώς, αλλά παραείναι εξειδικευμένη για να ονομαστεί “εκδοχή του Χρυσού Κανόνα”.

Κάποιες όχι τόσο αξιόπιστες και όχι τόσο διαδεδομένες Ισλαμικές διηγήσεις (χαντίθ) παρουσιάζουν το Μωάμεθ να εκφράζει το Χρυσό Κανόνα σαν μία συμβουλή προς κάποιον. Αλλά ο μέσος Μουσουλμάνος ποτέ δεν ακούει τέτοιες διηγήσεις.  Και το πρόβλημα είναι οτι το Ισλάμ παραβιάζει τον Χρυσό Κανόνα κατ’ εξακολούθηση! Για παράδειγμα:

• Στο Κοράνι (2:191), ο Αλλάχ ζητάει απ’ τους Μουσουλμάνους να σκοτώσουν αυτούς που κατεδίωξαν το Μωάμεθ, επειδή, όπως λέει ο Αλλάχ, «η καταδίωξη είναι χειρότερη από τη σφαγή»! Ο Αλλάχ (ή μήπως ο Μωάμεθ;) προφανώς μας τα λέει ανάποδα. Κάτι πρέπει να δυσλειτουργεί πολύ άσχημα στο μυαλό-σου αν πιστεύεις πως το να σκοτώσεις κάποιον είναι λιγότερο σοβαρό αδίκημα από αυτό που διαπράττει αυτός που σε έχει καταδιώξει. Στο 2:191, ξεκάθαρα, ο Μωάμεθ προσπαθεί να δικαιολογήσει τον εαυτό-του (μάλλον αδέξια) για τις δολοφονίες αυτών που πρωτύτερα τον είχαν καταδιώξει (αλλά όχι χωρίς λόγο: επειδή ήθελε να τους πείσει να εγκαταλείψουν τη θρησκεία-τους και να πιστέψουν στη δική-του!).

• Πάλι στο Κοράνι, η τιμωρία για έναν κλέφτη είναι να του κοπούν ένα χέρι (από τον καρπό) και ένα πόδι (από τον αστράγαλο) από αντίθετες μεριές του σώματος. Αυτή η βάρβαρη τιμωρία, η οποία σπάνια εκτελείται ακόμα και στις πιο πρωτόγονες από τις Ισλαμικές χώρες, παραβιάζει σοβαρότατα τον Χρυσό Κανόνα. Το να κόψεις ένα μέλος του σώματος ενός ανθρώπου προκαλεί μόνιμη βλάβη, ενώ τα κλεμμένα αντικείμενα μπορούν να βρεθούν και να επιστραφούν στον ιδιοκτήτη-τους. Μία μη-μόνιμη ζημία του ιδιοκτήτη θα έπρεπε να τιμωρηθεί με μία αντίστοιχα μη-μόνιμη ζημία του κλέφτη. Κι όμως, το Ισλάμ έχει αντίθετη άποψη.

• Στο Κοράνι πάλι, η τιμωρία για τη μοιχεία είναι «100 μαστιγώσεις», που «πρέπει να γίνουν χωρίς έλεος». Για άλλη μια φορά, η βαρβαρότητα του συγγραφέα του Κορανίου ξεσκεπάζει το ελεεινό προσωπείο-της. Το να χτυπάς κάποιον και να του προκαλείς φρικτές σωματικές πληγές επειδή είχε σχέση με ένα πρόσωπο διαφορετικό από αυτό του νόμιμου συζύγου, όχι μόνο παραβιάζει το Χρυσό Κανόνα, αλλά επιπλέον δείχνει πως όποιος δημιούργησε το Κοράνι είχε μια αντίληψη τραγικά ελλιπή και υποδεέστερη από τη σημερινή περί του τί είναι πολιτισμένο και κόσμιο.

• Το Ισλάμ διώκει ποινικά την αποστασία (την εγκατάλειψη του Ισλάμ), και η ποινή που ορίστηκε από — ποιον άλλον; — τον Μωάμεθ, είναι ο θάνατος. (Σαχί αλ-Μπουχαρί: V4 B52 N260 «Ο Προφήτης είπε: “Αν ένας Μουσουλμάνος εγκαταλείψει τη θρησκεία-του, σκοτώστε-τον.”») Το να σκοτώσεις κάποιον για αλλαγή στις θρησκευτικές-του πεποιθήσεις, ειδικά όταν η θρησκεία-του του εκχωρήθηκε χωρίς τη δική-του συγκατάθεση αλλά μόνο και μόνο επειδή οι γονείς-του είναι Μουσουλμάνοι, αποτελεί εξαιρετικά σοβαρή παραβίαση του Χρυσού Κανόνα.

Σε γενικές γραμμές, όποτε οι Μουσουλμάνοι εφαρμόζουν έναν από τους παραπάνω κανόνες, είτε κατακτούν άλλα έθνη (βλ. §1.1), είτε υποδουλώνουν ανθρώπους, είτε επιτρέπουν στους άνδρες-τους να βιάζουν μη Μουσουλμάνες και δεν διαμαρτύρονται γι’ αυτό, όπως επίσης και σε πολλές άλλες περιπτώσεις, παραβιάζουν το Χρυσό Κανόνα· ο οποίος, ασφαλώς, δεν αποτελεί κομμάτι της Ισλαμικής Ηθικής. Το Ισλάμ, με την οξεία-του διάκριση «Εμείς, οι καλοί Μουσουλμάνοι» έναντι του «Εκείνοι, οι κακοί άπιστοι», είναι αδιάφορο προς το Χρυσό Κανόνα, και ο τελευταίος είναι άσχετος με το Ισλάμ. Οπότε πρέπει να τοποθετήσουμε το Χρυσό Κανόνα έξω από την Ισλαμική Ηθική και Ανηθικότητα, αλλά μέσα στην Παγκόσμια Ηθική.

Εικόνα 2.1: Η θέση του “Χρυσού Κανόνα”: Παγκοσμίως Ηθικός, αλλά άσχετος προς την Ισλαμική κοσμοθεωρία

Ας δούμε τώρα κάποιες συνέπειες που προκύπτουν είτε απ’ την υιοθέτηση είτε απ’ την παράβλεψη του Χρυσού Κανόνα.

2.1 Συνέπεια: Οὐ φονεύσεις ὅντινα κριτικὴν ἀσκήσει ἐπὶ σοῦ ἤ ἐπιτιμήσει σε

Στις 2 Οκτωβρίου 2018, ο Τζαμάλ Κασόγκι (Εικόνα 2.2.1), ένας Σαουδάραβας δημοσιογράφος και αναλυτής της πολιτικής της Σαουδικής Αραβίας, πήγε στο προξενείο της χώρας-του στην Κωνσταντινούπολη, για να παραλάβει ένα έγγραφο που αποδείκνυε πως ήταν διαζευγμένος, ώστε να μπορεί να παντρευτεί την Τουρκάλα αρραβωνιαστικιά-του, η οποία τον περίμενε έξω απ’ το Σαουδαραβικό προξενείο.

Αλλά τον περίμενε μάταια. Ο Κασόγκι δεν βγήκε ποτέ από το προξενείο, τουλάχιστον όχι ζωντανός.  Αργότερα, πάνω από μια βδομάδα μετά, ήρθαν στην επιφάνεια φρικτές λεπτομέρειες απ’ τα τουρκικά κι έπειτα απ’ τα διεθνή μέσα ενημέρωσης: ο Κασόγκι, έλεγαν, είχε δολοφονηθεί άγρια κατά τη διάρκεια μιας “ανάκρισης” που διήρκησε μόλις επτά λεπτά. Σ’ αυτό το διάστημα, αρχικά του έκοψαν τα δάχτυλα, και τελικά τον αποκεφάλισαν. Μετά από αυτά, το σώμα-του διαμελίστηκε από ένα Σαουδάραβα νεκροτόμο, ο οποίος ήταν μέλος μιας ομάδας από 15 Σαουδάραβες, και τα κομμάτια του σώματός του διαλύθηκαν μέσα σε υδροφθορικό οξύ, το οποίο βρέθηκε σε ένα πηγάδι στο σπίτι του Σαουδάραβα προξένου. Οι 15 της ομάδας είχαν φτάσει λίγες ώρες νωρίτερα με μία ειδική πτήση από τη Σαουδική Αραβία, πήγαν κατευθείαν στο προξενείο όπου ο Κασόγκι είχε ραντεβού, και γύρισαν πίσω με αεροπλάνο πάλι, λίγες ώρες μετά τη δολοφονία. Η ύπαρξη ηχητικών ντοκουμέντων του φόνου αποκαλύφθηκε από τα τουρκικά μέσα ενημέρωσης. Πιθανώς αυτά αποκτήθηκαν από την τουρκική μυστική υπηρεσία που είχε παγιδεύσει το σαουδαραβικό προξενείο — μία συνήθης πρακτική των μυστικών υπηρεσιών ανά τον κόσμο, αν και απαγορευμένη επίσημα.

Εικόνα 2.1.1: Τζαμάλ Κασόγκι (αριστερά), και ο Πρίγκηπας Διάδοχος της Σαουδικής Αραβίας, Μοχάμετ μπιν Σαλμάν (δεξιά).

Αυτομάτως, οι πάντες στον κόσμο υπέθεσαν πως αυτό ήταν δουλειά του Πρίγκιπα Διαδόχου της Σαουδικής Αραβίας (Εικόνα 2.1.1), ενός 33χρονου φαφλατά και αλαζόνα ανθρώπου, που είχε τον πλήρη έλεγχο κάθε πολιτικής κίνησης στο Αραβικό Βασίλειο, έχοντας ήδη δείξει αρκετά σημάδια του βίαιου χαρακτήρα-του: είχε απαγάγει τον Πρωθυπουργό του Λιβάνου Σαάντ αλ-Χαρίρι το Νοέμβριο του 2017, είχε βάλει τους άντρες-του να τον χτυπήσουν, και τον είχε εξαναγκάσει να ανακοινώσει την παραίτησή του — η οποία αργότερα ανακλήθηκε από τον αλ-Χαρίρι όταν του επιτράπηκε να επιστρέψει στο Λίβανο ζωντανός χάρη στη μεσολάβηση του Προέδρου της Γαλλίας·  είχε φυλακίσει πολλούς ακτιβιστές στη Σαουδική Αραβία, μαζί και γυναίκες·  είχε θέσει σε κατ’ οίκον περιορισμό μεγάλο αριθμό πριγκιπών του βασιλείου, πολιτικούς, και επιχειρηματίες, δημεύοντας τις περιουσίες-τους, με πρόσχημα τη μάχη εναντίον της διαφθοράς, ενώ φαίνεται οτι κάποιοι απ’ τους κρατούμενους βασανίστηκαν·  ξεκίνησε αποκλεισμό δια ξηράς και θαλάσσης της γειτονικής χώρας του Κατάρ, ενός ανταγωνιστή της Σαουδικής Αραβίας·  και ξεκίνησε μία διπλωματική διαμάχη με τον Καναδά, του οποίου ο Υπουργός Εξωτερικών Υποθέσεων “τόλμησε” να ζητήσει την απελευθέρωση μίας ακτιβίστριας από τη Σαουδική Αραβία  που είχε συλληφθεί και φυλακισθεί. Δεν υπήρξε απευθείας σύνδεση της δολοφονίας του Κασόγκι με τον Πρίγκιπα Διάδοχο. Εξαιτίας έμμεσων αποδείξεων, πάντως, στις 13 Δεκεμβρίου 2018 η Γερουσία των Ηνωμένων Πολιτειών πέρασε ομόφωνα ένα ψήφισμα που έθεσε τον Σαουδάραβα Πρίγκιπα Διάδοχο Μοχάμετ μπιν Σαλμάν προσωπικά υπεύθυνο για το θάνατο του Κασόγκι.

Η Σαουδική Αραβία έκανε μία εντελώς αδέξια προσπάθεια να συγκαλύψει το φόνο, αρχικά υποστηρίζοντας οτι ο Κασόγκι εξήλθε του προξενείου, αλλά χωρίς οπτικοακουστικό υλικό που να δείχνει κάτι τέτοιο. Δύο εβδομάδες αργότερα η επίσημη δήλωση άλλαξε, με την κυβέρνηση της Σαουδικής Αραβίας να παραδέχεται οτι ο Κασόγκι ήταν νεκρός, αλλά σαν αποτέλεσμα “μάχης με γροθιές” η οποία έλαβε χώρα στο κτίριο του προξενείου. Το αφήγημα άλλαξε μία φορά ακόμα, λιγότερο από έναν μήνα μετά τη δολοφονία, όταν οι Σαουδάραβες παραδέχθηκαν πως ο Κασόγκι ήταν νεκρός μετά από προμελετημένο φόνο. Όλο αυτό ήταν αποτέλεσμα των Τούρκων αξιωματούχων που άσκησαν πίεση στους Σαουδάραβες, καθώς η Τουρκία ήταν αντίπαλος της Σαουδικής Αραβίας στη Μέση Ανατολή, αποσκοπώντας στην ηγεσία του Σουνιτικού Μουσουλμανικού κόσμου.

Αυτό που μας ενδιαφέρει εμάς εδώ είναι  οτι ο υπόλοιπος κόσμος, εφαρμόζοντας την Παγκόσμια Ηθική, σοκαρίστηκε τρομερά απ’ την είδηση του κτηνώδους βασανισμού και διαμελισμού του σώματος του Κασόγκι.  Αλλά ο Ισλαμικός κόσμος  — ή τουλάχιστον οι σύμμαχοι της Σαουδικής Αραβίας — αντέδρασαν διαφορετικά:  η Αίγυπτος, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, η Ιορδανία, το Μπαχρέιν, η Υεμένη, ο Λίβανος, Η Παλαιστινιακή Αρχή, και ο Αραβικός Σύνδεσμος, όλοι έκαναν ξεκάθαρη την υποστήριξή τους προς τη Σαουδική Αραβία στην “Υπόθεση Κασόγκι”. Και ακόμα πιο αποκαλυπτικό ήταν το οτι ο Πρίγκιπας Διάδοχος Μοχάμετ μπιν Σαλμάν εξέφρασε την αμηχανία-του στο σύμβουλο του Λευκού Οίκου Τζάρεντ Κούσνερ, αδυνατώντας να αντιληφθεί το γιατί η δολοφονία του Κασόγκι προκάλεσε τέτοιο αποτροπιασμό παγκόσμιας εμβέλειας!

Αυτό το τελευταίο κομμάτι της είδησης, κάνει κάθε λογικό άνθρωπο που χρησιμοποιεί την Παγκόσμια Ηθική να μείνει με το στόμα ανοιχτό από έκπληξη:  «Πώς; Δεν καταλαβαίνει γιατί η στυγερή δολοφονία του δημοσιογράφου, που διεπράχθη από Κρατικές Αρχές, προκάλεσε τέτοιο παγκόσμιας εμβέλειας αποτροπιασμό;;;»

Όχι, δεν το καταλαβαίνει. Και δεν το καταλαβαίνει επειδή ασπάζεται την Ισλαμική Ηθική.  Όχι μόνο ο Πρίγκιπας Διάδοχος, αλλά ολόκληρος ο Ισλαμικός κόσμος εφαρμόζει την Ισλαμική Ηθική, κάτι που εξηγεί γιατί όλες αυτές οι χώρες της Μέσης Ανατολής πήγαν με το μέρος της Σαουδικής Αραβίας. Η Ισλαμική Ηθική διαφέρει από την Παγκόσμια σ’ αυτό το σημείο. Ας το βάλουμε αυτό σε ένα πλαίσιο για τους μη Μουσουλμάνους, για να το καταλάβουν και να το χωνέψουν:

Αλλά το Παγκοσμίου-Ηθικής άτομο μπορεί να αναρωτηθεί: «Εντάξει, ίσως επιτρέπεται σε εκείνον τον κόσμο να δολοφονούνται όσοι κάνουν κριτική σε υψηλά ιστάμενους, αλλά και να βασανίζονται πριν να δολοφονηθούν; Είναι κι αυτό φυσιολογικό;;»

Ναι! Απολύτως! Επειδή ο Μωάμεθ έκανε το ίδιο, επίσης. Όντως, βασάνισε ένα από τα θύματά του πριν το αποκεφαλίσει. Και θυμηθήτε παρακαλώ, αγαπητέ οπαδέ της Παγκόσμιας Ηθικής, πως οτιδήποτε έκανε ο Μωάμεθ είναι ηθικό στην Ισλαμική Ηθική! Αυτός είναι ο κανόνας. Μπορεί να σας ακούγεται εξωφρενικό, αλλά το Κοράνι προτρέπει τους Μουσουλμάνους να ακολουθήσουν το παράδειγμα του Μωάμεθ. Τον αποκαλούν: «Ο πιο τέλειος άνθρωπος που περπάτησε ποτέ στη γη»· και αν αυτός ο “τέλειος άνθρωπος” βασάνισε και αποκεφάλισε τους επικριτές-του, αυτό είναι τελειότητα, εξ’ ορισμού! Αλλά ας μάθουμε για κάποια απ’ τα ηθικά κατορθώματα του Μωάμεθ, έτσι ώστε εσείς οι “Ηθικά Παγκόσμιοι” να πάρετε μια μυρωδιά από το άρωμα της Ισλαμικής Ηθικής.

Το ακόλουθο είναι ένα απόσπασμα από ένα από τα πιο αξιόπιστα βιβλία Ισλαμικών διηγήσεων:

Σαχί αλ-Μπουχαρί 3032 & 3031 (Βιβλίο 56, Χαντίθ 239 & 238):

Ο Προφήτης (α.τ.δ.ε.) είπε: «Ποιος είναι έτοιμος να σκοτώσει τον Καάμπ μπιν Ασράφ; [Αυτός ήταν ένας Εβραίος ποιητής που έγραφε ποιήματα σατιρίζοντας το Μωάμεθ.] Έχει πει επιζήμια πράγματα για τον Αλλάχ και τον Απόστολό του.» Ο Μουχάμαντ μπιν Μασλάμα σηκώθηκε λέγοντας: «Ω Απόστολε του Αλλάχ! Θέλεις να τον σκοτώσω εγώ;» Ο Προφήτης (α.τ.δ.ε.) απάντησε: «Ναι.» Ο Μουχάμαντ μπιν Μασλάμα είπε: «Τότε επίτρεψέ μου να πω ότι θέλω [δηλ. ένα ψέμα].» Ο Προφήτης (α.τ.δ.ε.) απάντησε: «Εντάξει [δηλ. σου επιτρέπω].»

Στην παραπάνω διήγηση, ο Μωάμεθ αρχικά ρώτησε: «Ποιος είναι έτοιμος να σκοτώσει» ένα άλλο άτομο (τον Καάμπ μπιν Ασράφ). Σύμφωνα με την Παγκόσμια Ηθική, ζήτησε απ’ τους συντρόφους-του να διαπράξουν ένα φόνο. Και τότε — σύμφωνα με τα αυθεντικά Ισλαμικά κείμενα — επέτρεψε στον Μουχάμαντ μπιν Μασλάμα, που προθυμοποιήθηκε να είναι ο δολοφόνος, να πάει όντως και να σκοτώσει αυτόν τον άνθρωπο. Ένας φόνος για μία προσβολή. Στην Παγκόσμια Ηθική, αυτός είναι ο τρόπος που δρα ένας νονός της μαφίας. Αλλά στην Ισλαμική Ηθική, οτιδήποτε έκανε ο Μωάμεθ ήταν ηθικό — τελεία.

Εικόνα 2.1.2: Ο φόνος του Καάμπ μπιν Ασράφ, © Zenga Books.

Κάποιοι Μουσουλμάνοι ισχυρίζονται, προς υπεράσπιση του Μωάμεθ, οτι ο Καάμπ μπιν Ασράφ δεν έγραφε απλώς ποιήματα κοροϊδεύοντας το Μωάμεθ, αλλά πως υποκινούσε τα άλλα μέλη της φυλής-του να πάνε και να σκοτώσουν το Μωάμεθ, οπότε ο Μωάμεθ ήταν σε θέση αυτοάμυνας. Αν και αυτή η πληροφορία δεν είναι σε αξιόπιστη διήγηση, ακόμη κι αν ο Καάμπ μπιν Ασράφ έκανε κάτι τέτοιο, ωστόσο δεν διέπραξε κανένα φόνο — κάτι που έκανε ο Μωάμεθ. Στο σύγχρονο κόσμο-μας, αν κάποιος μιλάει σε άλλους, προσπαθώντας να τους πείσει να προβούν σε φόνο, δεν σκοτώνουμε αυτό το άτομο για ένα φόνο που θα επιθυμούσε αλλά που δεν διέπραξε. Τον βάζουμε στη φυλακή, εφόσον αποδειχθεί η ενοχή του. Το να σκοτώσουμε κάποιον επειδή αυτός ευχήθηκε να κάνει φόνο είναι κατάφωρη παραβίαση του Χρυσού Κανόνα (§2).

Παρεμπιπτόντως,  ο Καάμπ μπιν Ασράφ, ο επικριτής του Μωάμεθ, δεν δολοφονήθηκε απλά· αποκεφαλίστηκε μετά τη δολοφονία. (Μπορούμε να κάνουμε τον παραλληλισμό εδώ με την πρόσφατη περίπτωση του Τζαμάλ Κασόγκι.) Τη συνέχεια της ιστορίας τη μαθαίνουμε από διηγήσεις άλλων Μουσουλμάνων συγγραφέων:

Ταμπαρί 7:94. Ο Ασράφ δεν υποψιάστηκε τίποτα το κακό όταν ο Μασλάμα κραύγασε: «Χτυπήστε τον εχθρό του Αλλάχ!» Έτσι τον χτύπησαν, και τα σπαθιά-τους συγκρούστηκαν πάνω-του. Ο Μασλάμα είπε: «Θυμήθηκα το μικρό-μου ξίφος και το έβγαλα. Το έμπηξα στο κατώτερο σημείο του σώματός του. Το κατέβασα προς τα κάτω μέχρι που έφτασα στα γεννητικά-του όργανα. Ο εχθρός του Αλλάχ έπεσε στο έδαφος.»

ibn Ishaq:368. «Μεταφέραμε το κεφάλι-του πίσω στο Μωάμεθ κατά τη διάρκεια της νύχτας, χαιρετώντας τον Προφήτη ενώ προσευχόταν, και ρίξαμε το κεφάλι του Ασράφ μπροστά στα πόδια-του. Ο Προφήτης δόξασε τον Αλλάχ που ο ποιητής είχε σκοτωθεί, και μας επιβράβευσε για την καλή δουλειά που κάναμε στο όνομα του Αλλάχ. Η επίθεσή μας κατά του εχθρού του Αλλάχ τρομοκράτησε τους Εβραίους, και δεν υπήρχε Εβραίος στη Μεδίνα που να μη φοβόταν για τη ζωή-του.»

Η δολοφονία του Καάμπ μπιν Ασράφ ήταν μόνο μία από τις διάφορες δολοφονίες που διέπραξε ο Μωάμεθ εναντίον των επικριτών-του. Ιδού άλλη μία:

ibn Ishaq: 308. Στα μέσα του δρόμου για τη Μεδίνα, ο Οκμπά [ένας απ’ τους αιχμαλώτους] κλήθηκε να βγει έξω για να εκτελεστεί. [Σημείωση συμφραζομένων: ενώ οι άλλοι φυλακισμένοι κρατούνταν για λύτρα, ο Οκμπά ρώτησε το Μωάμεθ γιατί του συμπεριφέρονταν πιο σκληρά από τους άλλους κρατουμένους.] Ο Προφήτης είπε: «Εξαιτίας της εχθρότητάς σου για τον Αλλάχ και τον Προφήτη-του.» «Και η μικρή-μου κόρη;» έκλαψε πικρά ο Οκμπά, «ποιος θα τη φροντίζει;» «Η φωτιά της Κόλασης!» αποκρίθηκε ο Μωάμεθ. Και εκείνη τη στιγμή αποκεφαλίστηκε. «Τί ελεεινός που ήσουν [είπε ο Μωάμεθ], με χλεύαζες και ισχυριζόσουν πως οι δικές-σου ιστορίες ήσαν καλύτερες από τις δικές-μου. Ευχαριστώ τον Αλλάχ που σε σκότωσε και με ανακούφισε.»

Ο κρατούμενος Οκμπά είχε τολμήσει να χλευάσει τον Μωάμεθ και να ισχυριστεί οτι οι ιστορίες-του ήσαν καλύτερες από εκείνου. Αυτή η αιτία ήταν αρκετή για να του κοπεί το κεφάλι. Αυτό είναι Ισλαμική Ηθική. Κάθε μη Μουσουλμάνος, πάντως, που έχει σώας τας φρένας, βρίσκει οτι ο αποκεφαλισμός οποιουδήποτε ατόμου είναι μια φρικτή πράξη του χειρίστου είδους, μια βαρβαρότητα με νοοτροπία λίθινης εποχής.  (Και όμως, ο αποκεφαλισμός είναι ο κανονικός τρόπος εκτέλεσης της θανατικής ποινής στη χώρα της Σαουδικής Αραβίας, η οποία, πολιτισμικά, έχει κολλήσει πραγματικά στη λίθινη εποχή.)

Υπάρχουν κι άλλες ιστορίες που αφηγούνται πώς ο Μωάμεθ έπαυσε τους επικριτές-του δολοφονώντας-τους. Υπάρχει η ιστορία της Ασμά μπιντ Μαρουάν, η εγκυρότητα της οποίας έχει αμφισβητηθεί από τους μελετητές του Ισλάμ· αλλά αυτό που μας ενδιαφέρει εδώ τώρα είναι οτι η ιστορία υπάρχει, και αποκαλύπτει τις ηθικές αρχές που θεωρούνταν φυσιολογικές την εποχή του Μωάμεθ. Αν οι πρώτοι Μουσουλμάνοι είχαν αντιληφθεί τότε κάποια ανηθικότητα στην ιστορία της Ασμά μπιντ Μαρουάν, η διήγηση αυτή θα είχε αφαιρεθεί από τις πρώιμες Ισλαμικές διηγήσεις, ως περιγράφουσα μια ανάρμοστη εικόνα για την ηθική του Μωάμεθ. Ιδού η ιστορία:

Η Ασμά μπιντ Μαρουάν ήταν μία συγγραφέας και ποιήτρια που ζούσε με την Αραβική φυλή-της. Όταν ο Μωάμεθ σκότωσε τον Αμπού Αφάκ, ένα πιο ηλικιωμένο μέλος της φυλής-της, εκείνη σιχάθηκε κάποιους από τους άνδρες της φυλής-της που άλλαξαν πίστη και προσχώρησαν στο Ισλάμ. Έτσι έγραψε ένα ποίημα που στηλίτευε τέτοιους άνδρες μέσω των εξής στίχων:

Ιμπν Ισχάκ και ιμπν Σάαντ: «Περιμένετε κάτι καλό από αυτόν [το Μωάμεθ] μετά τη δολοφονία των αρχηγών-σας; Δεν υπάρχει λοιπόν κανένας άνδρας με φιλότιμο [ανάμεσά σας] να του επιτεθεί αιφνιδιαστικά, κόβοντας έτσι κάθε ελπίδα αυτών που περιμένουν κάτι από εκείνον;»

Ακούγοντάς το αυτό, ο Μωάμεθ ρώτησε:  «Ποιος θα με απαλλάξει από την κόρη του Μαρουάν;» (δηλαδή την Ασμά, την κόρη του [=μπιντ] Μαρουάν.) Ένας από τους άνδρες του Μωάμεθ, ο Ουμαΐρ μπιν Αντιί αλ-Χατμί, ένας τυφλός άνδρας από την ίδια φυλή όπως και ο σύζυγος της Ασμά, απάντησε οτι θα μπορούσε να ικανοποιήσει την επιθυμία του Μωάμεθ και να τη σκοτώσει. Την ίδια νύχτα, τρύπωσε στο σπίτι της Ασμά, μπήκε στο δωμάτιό της μέσ’ στο σκοτάδι, και τη βρήκε να κοιμάται μαζί με τους πέντε γιους-της. Ένας απ’ τους γιους-της θήλαζε στο στήθος-της. Ο Ουμαΐρ πήρε το βρέφος από το στήθος-της, και έμπηξε το ξίφος-του στο σώμα-της.

Εικόνα 2.1.3: Η δολοφονία της Ασμά μπιντ Μαρουάν, © Zenga Books.

Την επόμενη μέρα, ο Ουμαΐρ ρώτησε το Μωάμεθ: «Είχε πέντε γιους. Μήπως θα έπρεπε να νιώθω ένοχος;» Αλλά φαίνεται πως η συνείδηση του Ουμαΐρ ήταν πιο ευαίσθητη από του Μωάμεθ, διότι ο Μωάμεθ απάντησε: «Όχι. Ο θάνατός της δεν έχει μεγαλύτερη σημασία από δύο κατσίκες που κουτουλάνε τα κεφάλια-τους.»

Τώρα, ακούγεται πολύ απίθανο ένας τυφλός άνδρας να κατορθώσει έναν τέτοιον άθλο, να σκοτώσει δηλαδή μία γυναίκα μες στο σπίτι-της ανάμεσα στους πέντε γιους-της.  Αυτή η ιστορία πιθανότατα είναι φτιαχτή, αλλά η εξιστόρησή της και η περίληψή της στις πρώιμες Ισλαμικές διηγήσεις (“χαντίθ”) δείχνουν τί είδους ηθικές αρχές θεωρούσαν φυσιολογικές την εποχή του Μωάμεθ. Δηλαδή πίστευαν οι Μουσουλμάνοι οτι ο Μωάμεθ έπραξε ακριβοδίκαια.

Με παραδείγματα επί παραδειγμάτων, βλέπουμε το Μωάμεθ να σκοτώνει τους επικριτές-του. Συνέβη όμως ποτέ να βασανίσει κάποιον πριν τον σκοτώσει; Ας θυμηθούμε οτι τον Οκτώβριο του 2018 η δολοφονία του δημοσιογράφου Τζαμάλ Κασόγκι (που περιγράφηκε προηγουμένως) περιελάμβανε βασανισμό. Ε λοιπόν, πράγματι ο Μωάμεθ βασάνισε κάποιους ανθρώπους, και μάλιστα σε παραπάνω από μία περιπτώσεις. Πρώτα, ας μάθουμε για το βασανισμό κάποιων ληστών και δολοφόνων:

Σαχί αλ-Μπουχαρί: V4B52N261 «Μία ομάδα από οκτώ άνδρες [...] σκότωσαν το βοσκό και απομάκρυναν τις καμήλες, και έγιναν άπιστοι, ενώ προηγουμένως ήσαν Μουσουλμάνοι. Όταν ο Προφήτης έμαθε γι’ αυτό από κάποιον που έτρεξε για βοήθεια, έστειλε μερικούς άνδρες να τους καταδιώξουν, και πριν να ανατείλει καλά ο ήλιος, τους είχαν φέρει, και εκείνος διέταξε και τους έκοψαν τα χέρια [από τους καρπούς] και τα πόδια [από τους αστραγάλους]. Έπειτα διέταξε να ετοιμάσουν καρφιά πυρωμένα, που τα πέρασαν πάνω από τα μάτια-τους [τυφλώνοντάς τους], και μετά αφέθηκαν στη Χάρρα (δηλ. μια πετρώδη γη στη Μεδίνα). Ζήτησαν νερό και κανείς δεν τους έδωσε, μέχρι που πέθαναν.»

Τέτοιες μέθοδοι τιμωρίας ακούγονται εντελώς αχρείες και κτηνώδεις στους μη Μουσουλμάνους. Αλλά οι Μουσουλμάνοι μαθαίνουν οτι αυτό έκανε ο Προφήτης-τους (παρατηρήστε την αξιοπιστία αυτής της διήγησης: από τον Σαχί αλ-Μπουχαρί), οπότε μια τέτοια τιμωρία είναι “ηθικά σωστή”. Σημειώστε τον διαμελισμό των ληστών, που επίσης συνέβη στη δολοφονία του Κασόγκι, αρχικά με το να του κόψουν τα δάχτυλα ενώ ήταν ακόμη ζωντανός, και έπειτα τα μέλη του σώματός του, όταν ήταν πλέον νεκρός.

Η αντίδραση πολλών Μουσουλμάνων στην παραπάνω διήγηση είναι οτι εφόσον οι οκτώ άνδρες λήστεψαν και σκότωσαν το βοσκό, τους άξιζε να θανατωθούν από το Μωάμεθ μ’ αυτή τη φοβερή τιμωρία, για παραδειγματισμό. Όμως η άποψή τους είναι αυτή επειδή ακριβώς ακολουθούν την κτηνώδη Ισλαμική Ηθική, και δεν έχουν ιδέα για το Χρυσό Κανόνα, συνέπεια του οποίου είναι ο τίτλος της παρούσας ενότητας: «Η τιμωρία να μην είναι πιο αυστηρή από το έγκλημα». Οι οκτώ άνδρες, σκότωσαν, έγιναν δολοφόνοι. Ο Μωάμεθ όμως δεν τους εκτέλεσε απλώς, αλλά τους βασάνισε πριν τους σκοτώσει! Ο Μωάμεθ έγινε βασανιστής.

Αλλά υπάρχει και μια άλλη διήγηση βασανισμού που έγινε από το Μωάμεθ, η οποία είναι ακόμα πιο απεχθής στους μη Μουσουλμάνους από ότι η προηγούμενη, επειδή σε αυτή την ιστορία ο Μωάμεθ δεν έχει καν την “ηθική δικαιολογία” οτι εκδικείτο κάποιον που τον αδίκησε.  Η ακόλουθη ιστορία ανεβάζει την έννοια του “θανάτου διά βασανισμού” σε ανώτερα επίπεδα εξαχρείωσης (πάντα από την οπτική των μη Μουσουλμάνων).

Πρώτα, μερικά συμφραζόμενα: κατά τη διάρκεια του τελευταίου ή προτελευταίου χρόνου της ζωής-του, ο Μωάμεθ πήρε το στρατό-του και πήγε να επανακατακτήσει τη Μέκκα, επειδή χρειαζόταν να πληρώσει τους άνδρες-του με λάφυρα πολέμου  — αυτός ήταν ο φυσιολογικός τρόπος που συντηρείτο ο στρατός-του: κατάκτηση, και κατόπιν διανομή της λείας του πολέμου: τιμαλφή και σκλάβοι. Εντούτοις, αφού κινήθηκε νότια προς τη Μέκκα, συνάντησε ένα στρατό από κατοίκους της Μέκκας που είχαν μάθει για το σχέδιό του και ήρθαν να τον “προϋπαντήσουν”. Μη θέλοντας να ρισκάρει μία ενδεχόμενη ήττα, ο Μωάμεθ έκανε μεταβολή και γύρισε βόρεια. Αλλά χρειαζόταν να πληρώσει τους άνδρες-του, που ήσαν πεινασμένοι για χρήμα και σεξ με σκλάβες. Έτσι αποφάσισε να επιτεθεί σε μια ειρηνική αραβοϊσραηλινή φυλή, τους Μπανού Ναδίρ, που ζούσαν στην κοιλάδα του Χαϊμπάρ. Είχαν βρεθεί στη Χαϊμπάρ αφού είχαν εκτοπιστεί από την πόλη-τους, τη Μεδίνα, από το Μωάμεθ.

Πράγματι, ο Μωάμεθ επιτέθηκε στους Μπανού Ναδίρ και τους καθυπέταξε. Σκότωσε όλους τους άνδρες της φυλής και αιχμαλώτισε τον ταμία, του οποίου το όνομα ήταν Κινάνα ιμπν αλ-Ράμπι. Ο Μωάμεθ έμαθε οτι ο Κινάνα είχε κρύψει τα τιμαλφή της φυλής κάπου, και ήθελε να τα κλέψει ώστε να πληρώσει τους άνδρες-του. Έτσι βασάνισε τον Κινάνα, για να τον εξαναγκάσει να αποκαλύψει την κρυψώνα για τα τιμαλφή. Ο Μωάμεθ διέταξε να δέσουν τον Κινάνα στο έδαφος, και οι άνδρες-του άναψαν μια φωτιά στο στήθος-του. Νά τί διαβάζουμε από τον αλ-Ταμπαρί:

Αλ-Ταμπαρί, τόμος 8, σ. 122: «Ο Προφήτης έδωσε διαταγή στον Ζουμπαΐρ σχετικά με τον Κινάνα, λέγοντας: “Βασάνισέ τον μέχρι να του ξεριζώσεις ότι κρύβει μέσα-του!” Έτσι ο Ζουμπαΐρ άναψε μια φωτιά στο στήθος του Κινάνα, αναδεύοντάς τη με τη μασιά-του, ώσπου ο Κινάνα πλησίασε να πεθάνει. Τότε [αφού ο Κινάνα δεν αποκάλυψε την κρυψώνα] ο Αγγελιοφόρος τον παρέδωσε στον Μασλάμα, που τον αποκεφάλισε.»

Εικόνα 2.1.4: Η δολοφονία μετά βασανισμού του Κινάνα ιμπν αλ-Ράμπι, © Zenga Books.

Η ίδια διήγηση εξιστορείται από τον ιμπν Ισχάκ στο Αλ-Σίρα αλ-Ναμπαουίγια (Η Ζωή του Προφήτη), όπου στην αγγλική-του μετάφραση (Guillame, 1955) εμφανίζεται στις σσ. 145–146. Η αξιοπιστία αυτής της διήγησης από τον ιμπν Ισχάκ θεωρείται “καλή” από τους Ισλαμικούς μελετητές.

Αλλά το να σκοτώνονται οι επικριτές του Ισλάμ και των Ισλαμικών αρχών συνεχίζεται μέχρι τις μέρες-μας. Το 2015, στις 7 του Ιανουαρίου, δύο αδέρφια Μουσουλμάνοι εισέβαλαν μέσα σε κτίριο στο Παρίσι, όπου είχε τα γραφεία-της η γαλλική εβδομαδιαία σατιρική εφημερίδα Σαρλί Εμπντό (Charlie Hebdo). Βρήκαν διάφορα μέλη του προσωπικού της εφημερίδας συγκεντρωμένα μέσα σε ένα δωμάτιο στα πλαίσια της εβδομαδιαίας συνάντησής τους για τη σύνταξη της εφημερίδας, και άνοιξαν πυρ, σκοτώνοντας 12 ανθρώπους και τραυματίζοντας άλλους 11.  Ανάμεσα στα θύματα ήταν ο υπεύθυνος δημοσίευσης, γελοιογράφοι, αρθρογράφοι, και πολλοί άλλοι, συμπεριλαμβανομένου ενός εργάτη για τη συντήρηση του κτιρίου. Οι δύο Μουσουλμάνοι έφυγαν απ’ το δωμάτιο όπου έλαβε χώρα το μακελειό φωνάζοντας την Ισλαμική πολεμική ιαχή: «Αλλαχού ακμπάρ!» («Ο Θεός είναι μεγάλος!»), βγήκαν από το κτίριο, και σκότωσαν έναν αστυνομικό που ήταν κοντά (ο οποίος, εν αγνοία-τους, ήταν Μουσουλμάνος). Σύμφωνα με μαρτυρίες, έφυγαν από εκεί κραυγάζοντας: «Έχουμε εκδικηθεί για τον Προφήτη Μωάμεθ! Σκοτώσαμε τη Σαρλί Εμπντό!» (πηγή). Διέφυγαν ληστεύοντας αυτοκίνητα. Στο ανθρωποκυνηγητό που ακολούθησε, που διήρκησε δύο μέρες, βρέθηκαν τελικά να έχουν τρυπώσει στα γραφεία μιας εταιρίας σε μία πόλη 35 χλμ βορειοανατολικά του Παρισιού. Μετά από παρέλευση 8-9 ωρών, κατά τις οποίες οι δύο Μουσουλμάνοι δολοφόνοι κράτησαν τουλάχιστον ένα άτομο όμηρο, βγήκαν από το κτίριο ανοίγοντας πυρ κατά των αστυνομικών, και σκοτώθηκαν επιτόπου.

Όλο αυτό συνέβη επειδή η Σαρλί Εμπντό παραδοσιακά δημοσιεύει γελοιογραφίες και άρθρα  που διακωμωδούν τις θρησκείες, συμπεριλαμβανομένου — φυσικά — και του Ισλάμ. Για παράδειγμα, στις 3 Νοεμβρίου 2011, το εξώφυλλο της Σαρλί Εμπντό ήταν το ακόλουθο:

Εικόνα 2.1.5: Το εξώφυλλο της Σαρλί Εμπντό της 3ης Νοεμβρίου 2011.

Η εικόνα υποτίθεται οτι δείχνει το Μωάμεθ, που λέει: «100 βουρδουλιές αν δεν πεθάνεις απ’ τα γέλια!», ενώ η εφημερίδα έχει μετονομαστεί σε “Σαρία Εμπντό”. Παρεμπιπτόντως, αυτό το πρωτοσέλιδο, το οποίο έχει αναπαραχθεί σε χιλιάδες ιστότοπους και έτσι έγινε αξέχαστο μετά την επίθεση, θα είχε μείνει μάλλον στην αφάνεια και θα είχε ξεχαστεί αν δεν γινόταν το μακελειό.

Ως επακόλουθο της επίθεσης, εκατομμύρια άνθρωποι από όλο τον κόσμο (αλλά τον μη Μουσουλμανικό κόσμο) συμμετείχαν σε διαμαρτυρίες κατά του βάρβαρου τρόπου με τον οποίο το Ισλάμ προσπαθεί να καταπνίξει τη σάτιρα και την ελευθερία του λόγου: 3,7 εκατομμύρια άνθρωποι διαδήλωσαν στη Γαλλία, σ’ αυτό που αξιωματούχοι της Γαλλίας αποκάλεσαν «το μεγαλύτερο συλλαλητήριο που έγινε στη Γαλλία από το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο», και εκατοντάδες χιλιάδες άλλοι έκαναν το ίδιο στο Βέλγιο, την Ολλανδία, τη Γερμανία, τη Δανία, τη Σλοβενία, το Ηνωμένο Βασίλειο, τις ΗΠΑ, τον Καναδά, την Αυστραλία, την Αργεντινή, και αλλού. Στην πλατεία Τραφάλγκαρ, στο Λονδίνο, 2.000 διαδηλωτές τραγούδησαν τον εθνικό ύμνο της Γαλλίας, τη Μασαλιώτιδα, και το ίδιο έκαναν και οι Αμερικανοί στην Πλατεία της Ένωσης, στο Μανχάταν της Νέας Υόρκης. Πολλοί γελοιογράφοι από όλο τον κόσμο ανταποκρίθηκαν ανεβάζοντας σκίτσα σχετικά με το μακελειό. Όσο για τη Σαρλί Εμπντό, συνέχισε το έργο-της χωρίς διακοπή. Το επόμενο τεύχος της Σαρλί Εμπντό είχε σχεδόν 8 εκατομμύρια αντίτυπα τυπωμένα σε 6 γλώσσες, τη στιγμή που μια συνηθισμένη έκδοση έβγαινε σε 60.000 αντίτυπα.

Στο Μουσουλμανικό κόσμο, η αντίδραση ήταν ήταν ποικίλη: από επιφυλακτική κριτική της επίθεσης, μέχρι ανοιχτή υποστήριξη των δολοφόνων, με τη δεύτερη να είναι ο κανόνας, παρά η εξαίρεση. Για παράδειγμα, η Σιιτική εφημερίδα Για λασαράτ Αλ-Χουσεΐν επαίνεσε τους πυροβολισμούς, λέγοντας: «[στους γελοιογράφους] αποδόθηκε η δικαιοσύνη που τους άξιζε, και συγχαρητήρια σε όλους τους Μουσουλμάνους», και: «σύμφωνα με το φικ του Ισλάμ [την ανθρώπινη κατανόηση της Σαρία, που είναι ο θεϊκός Ισλαμικός νόμος], η τιμωρία για προσβολή του Μωάμεθ είναι η θανατική πονή» (πηγή). To Yahoo Canada έκανε ρεπορτάζ για ένα συλλαλητήριο  προς υποστήριξη του μακελειού στο νότιο Αφγανιστάν, όπου οι διαδηλωτές αποκάλεσαν τους δολοφόνους «ήρωες» που απένειμαν δικαιοσύνη για τα ασεβή σκίτσα. Γύρω στους 40-60 ανθρώπους συγκεντρώθηκαν στην Πεσαβάρ του Πακιστάν για να τιμήσουν τους δολοφόνους, με έναν τοπικό κληρικό να κάνει την κηδεία για τους δολοφόνους, εξυμνώντας-τους σαν «ήρωες του Ισλάμ» (πηγή). Μετά τη δημοσίευση του θέματος της επίθεσης από τη Σαρλί Εμπντό, υπήρξε αναταραχή στη Νιγηρία, με αποτέλεσμα 10 θανάτους, δεκάδες τραυματίες, και τουλάχιστον 45 εκκλησίες που πυρπολήθηκαν (πηγή). Στην Αλγερία και την Ιορδανία, οι διαδηλωτές συγκρούστηκαν με την αστυνομία· επίσης σημειώθηκαν ειρηνικές διαδηλώσεις στο Σουδάν, τη Ρωσία, το Μάλι, τη Σενεγάλη και τη Μαυριτανία, προς υποστήριξη των δολοφόνων (πηγή).

Αλλά σημειώθηκαν επίσης αντι-Μουσουλμανικές επιθέσεις. Την εβδομάδα μετά το μακελειό, 54 επιθέσεις αντι-Μουσουλμάνων αναφέρθηκαν στη Γαλλία. Σε αυτές περιλαμβάνονταν  21 αναφορές για πυροβολισμούς και ρίψεις χειροβομβίδων σε τζαμιά και άλλα Ισλαμικά κέντρα, καθώς και 33 περιπτώσεις απειλών και προσβολών (πηγή).

Για μια φορά ακόμα, πρέπει να βάλουμε την κουκκίδα στο “κέρατο” που αναπαριστά την κάθετη διαφωνία μεταξύ Παγκόσμιας και Ισλαμικής Ηθικής, ώστε να συμπεριλάβουμε την έννοια “Θανάτωση επικριτών [του Ισλάμ]” στο διάγραμμά μας.

Εικόνα 2.1.5: Η θέση του “Θανάτωση επικριτών” (του Ισλάμ, του Μωάμεθ, του Αλλάχ, του Κορανίου, κλπ.):
εντός της Παγκόσμιας Ανηθικότητας, αλλά και εντός της Ισλαμικής Ηθικής.

2.2 Συνέπεια: Οὐ τιμωρήσεις ὅντινα τὴν σὴν θρησκείαν ἐγκατέλειψεν

Από τις διάφορες άλλες Ισλαμικές παραβιάσεις του Χρυσού Κανόνα θα εξετάσουμε μόνο μία ακόμα, που εμφανίζεται κάπως προβληματική ακόμα και στους ίδιους τους Μουσουλμάνους, τουλάχιστον σε εκείνους που κοντοστέκονται και σκέφτονται μόνοι-τους, και δεν ακολουθούν σαν πρόβατα ότι τους υπαγορεύει η θρησκεία-τους.  Πρόκειται για το θέμα της θρησκευτικής αποστασίας, δηλ. την εγκατάλειψη από κάποιον τη θρησκευτικής-του πίστης. Υπάρχουν κι άλλα είδη αποστασίας, όπως για παράδειγμα η πολιτική αποστασία (αποχώρηση κάποιου από την πολιτική-του παράταξη), αλλά μιας και εμείς εδώ ενδιαφερόμαστε μόνο για τη θρησκεία, θα χρησιμοποιήσουμε απλά τη λέξη “αποστασία” για να υποδηλώσουμε τη θρησκευτική τοιαύτη.

Τον Ιούνιο του 2014, εμφανίστηκαν δημοσιεύματα στον τύπο σχετικά με έναν Αφγανό, γνωστό μόνο με το μικρό-του όνομα Ιωσήφ, του οποίου η ζωή απειλείτο επειδή είχε εγκαταλείψει τη θρησκεία-του, το Ισλάμ, και είχε ασπαστεί το Χριστιανισμό. Αυτό σημαίνει οτι έγινε ένας αποστάτης του Ισλάμ.

Πρακτικά, σε οποιαδήποτε άλλη θρησκεία του κόσμου η έννοια της αποστασίας δεν υφίσταται. Είτε κάποιος αποφασίζει να σταματήσει να πιστεύει σε κάτι που πίστευε προηγουμένως είτε όχι, είναι προσωπική-του υπόθεση.  Στο Χριστιανισμό, για παράδειγμα, αν κάποιος εγκαταλείψει τη θρησκεία αυτή, και ασπαστεί μία άλλη, πιστεύεται οτι «ο Θεός θα επιληφθεί», εννοώντας οτι αυτός θα τιμωρηθεί στη μετά θάνατον ζωή από το Θεό, οπότε οι άνθρωποι στην εδώ ζωή δεν χρειάζεται να υποκαταστήσουν το Θεό και να επιβάλλουν μία ποινή οι ίδιοι αντί για Εκείνον, υπονοώντας τρόπον τινά οτι ο Θεός είναι ανίκανος να αποδώσει μια κατάλληλη τιμωρία.

Αλλά η κοινωνία του Αφγανού Ιωσήφ υποστηρίζει προφανώς οτι η τιμωρία πρέπει να αποδίδεται από ανθρώπους — κάνοντάς μας να συμπεράνουμε οτι ο Θεός είναι κατά κάποιον τρόπο ανίκανος. Αρχικά, ο Ιωσήφ είχε ταξιδέψει ως παράνομος μετανάστης στο εξωτερικό, περνώντας από την Τουρκία στην Ελλάδα, την Ιταλία, και τη Γερμανία. Εκεί ασπάστηκε το Χριστιανισμό, επειδή, σύμφωνα με τα λόγια-του, «Κληρονόμησα την πίστη-μου, αλλά είδα πάρα πολλά πράγματα που με έκαναν να αποβάλω τις θρησκευτικές-μου πεποιθήσεις».  Από εκεί απελάθηκε πίσω στην Ιταλία, επειδή εκεί πρωτοκαταγράφηκε ως παράνομος μετανάστης στην Ευρώπη.  Βρήκε πως η ζωή ήταν πολύ δύσκολη στη χώρα υποδοχής-του, και αποφάσισε να επιστρέψει στη δική-του χώρα.  Αλλά εκεί, η οικογένειά του έμαθε για την αποστασία-του, και αποφάσισαν να τον σκοτώσουν ακριβώς εκεί, επιτόπου. Ο ίδιος ο πατέρας-του μάλιστα ήταν ανάμεσα στα μέλη της οικογένειας που ήθελαν να τον σκοτώσουν.  Τον έδεσαν και τον κλείδωσαν σε ένα δωμάτιο, για να τον σκοτώσουν μετά από ένα ενδοοικογενειακό συμβούλιο, αλλά ο Ιωσήφ κατάφερε να δραπετεύσει απ’ το παράθυρο και να κρυφτεί σε ένα φιλικό σπίτι. (Ο φίλος αποδείχθηκε περισσότερο άξιος εμπιστοσύνης από την οικογένειά του! ) Από τότε και στο εξής, η τύχη του Ιωσήφ αγνοείται.  Σημαντικό είναι επίσης οτι ένα από τα μέλη της οικογένειας, και συγκεκριμένα ο κουνιάδος-του, Ιμπραΐμ, δήλωσε τα ακόλουθα:

«Αν τον βρω, αφού θα τον έχουμε καθαρίσει, θα σκοτώσω και το γιο-του, γιατί ο γιος-του είναι ένα μπάσταρδο» είπε ο Ιμπραΐμ, αναφερόμενος στον 3-χρονο γιο του Ιωσήφ.  «Αυτό [το παιδί] δεν είναι από Μουσουλμάνο πατέρα.»

Ο Ιμπραΐμ είχε σκοπό να σκοτώσει ένα τρίχρονο παιδάκι, επειδή ο πατέρας του παιδιού είχε γίνει ένας αποστάτης!

Αυτό το είδος της απόλυτης βαρβαρότητας δεν είναι τελείως άσχετο προς το Ισλάμ. Έχει να κάνει με την Ισλαμική απαξίωση της ανθρώπινης ζωής· αλλά αυτό είναι αντικείμενο μιας άλλης ηθικής αρχής. Ας επιστρέψουμε στο θέμα της αποστασίας, και ας σκεφτούμε ποιο ήταν το “σφάλμα” του Ιωσήφ.

Ένας άνδρας, ο Ιωσήφ, γεννιέται σε μια Μουσουλμανική κοινωνία (με διαφορετικό όνομα, φυσικά, αλλά εμείς τον γνωρίζουμε μόνο με το Χριστιανικό-του όνομα που διάλεξε για τον εαυτό-του αργότερα.) Ως βρέφος, του εκχωρείται αυτόματα η θρησκεία του Ισλάμ, χωρίς να ερωτηθεί — φυσικά· κανείς δεν κάνει ερωτήσεις σε βρέφη —  και χωρίς να έχει την παραμικρή ιδέα για το τί είναι αυτό το οποίο του εκχωρούν οι άνθρωποι της κοινωνίας-του. Ειδικότερα, ο Ιωσήφ δεν γνωρίζει (και δεν μπορεί να γνωρίζει — είναι ένα βρέφος!) οτι κανείς δεν μπορεί να αποχωρήσει από αυτή τη θρησκεία χωρίς να τιμωρηθεί με τον πιο σκληρό τρόπο (με θάνατο).  Όμως αναμένεται από αυτόν να ζήσει με τον όρο οτι θα θανατωθεί για εγκατάλειψη μιας θρησκείας που δεν επέλεξε καν ο ίδιος για τον εαυτό-του! Αργότερα στη ζωή-του, αφού παντρεύεται και αποκτά ένα μωρό, αντιλαμβάνεται οτι το Ισλάμ, η θρησκεία που του επιβλήθηκε, είναι μία μεγάλη απάτη, οπότε δεν μπορεί να παραμείνει πιστός πλέον. Ας κάνουμε μια παύση για να σκεφτούμε:

Πού είναι το λάθος του Ιωσήφ, μέχρι στιγμής; Στο οτι γεννήθηκε σε μια Μουσουλμανική κοινωνία; Ξεκάθαρα αυτό δεν ήταν επιλογή-του. Μήπως θα μπορούσε το σφάλμα-του να είναι η οπτική-του οτι το Ισλάμ είναι μια τεράστια συλλογή από ψέμματα; Μα τόσα και τόσα δισεκατομμύρια μη Μουσουλμάνων ανά τον κόσμο συμφωνούν μαζί-του, οπότε δεν μπορούμε να τον κατηγορήσουμε για το γεγονός οτι συμφωνεί με την πλειοψηφία των ανθρώπων στη Γη. Ας συνεχίσουμε: Στρέφεται στο Χριστιανισμό. Κάποιο σφάλμα εδώ; Μα απ’ τη στιγμή που εγκατέλειψε το Ισλάμ, θα έπρεπε να πιστέψει σε κάτι. Τουλάχιστον δεν έγινε άθεος. Πίστεψε σε μία από τις δύο θρησκείες “των Ανθρώπων του Βιβλίου”, κατά την Ισλαμική αργκό.  Και πάλι αναρωτιόμαστε: πού είναι το λάθος-του; Δεν είναι εμφανές πουθενά. Και όμως, για το μη-σφάλμα-του, η Μουσουλμανική-του οικογένεια, συμπεριλαμβανομένων των πιο στενών-του συγγενών, θέλει να τον σκοτώσει!

Γιατί η αποστασία είναι ανήθικη στο Ισλάμ; Απλό: ο ίδιος ο Μωάμεθ το είπε όσο πιο καθαρά μπορούσε:

Σαχί αλ-Μπουχαρί: V4 B52 N260

«Ο Προφήτης είπε: “Αν ένας Μουσουλμάνος απορρίψει τη θρησκεία-του, σκοτώστε-τον.”»

Στην πράξη, μία πραγματική θανατική ποινή για αποστασία στο Ισλάμ εκτελείται μόνο στις πιο πρωτόγονες και υποανάπτυκτες Ισλαμικές κοινωνίες. Οπουδήποτε αλλού, ο αποστάτης είτε φυλακίζεται είτε αποκλείεται από την κοινωνία.

Το γεγονός οτι το Ισλάμ δεν επιτρέπει στα μέλη-του να αποχωρήσουν από αυτό αποτελεί μία απ’ τις πιο θεμελιώδεις αιτίες που κάνουν το Ισλάμ μία σέχτα.

Έτσι τώρα μπορούμε να συμπληρώσουμε τη ροζ περιοχή στο διάγραμμά μας με την αποστασία: ανήθικη για το Ισλάμ, αλλά ηθικώς άσχετη για όλο τον υπόλοιπο κόσμο.

Εικόνα 2.2.1: Η Θέση της “Αποστασίας”: Ανήθικη για την Ισλαμική σκέψη, Παγκοσμίως όμως ηθικώς άσχετη.

3. Δέον ὅπως υἱοθετήσεις παιδία ἃ υἱοθεσίας χρήζουσιν

Είναι ώρα να εξετάσουμε μία πράξη ηθικής που ανήκει στο “άλλο κέρατο” των διαγραμμάτων-μας: στην τομή μεταξύ Παγκόσμιας Ηθικής και Ισλαμικής Ανηθικότητας.  Αυτό το παράδειγμα μας το δίνει η έννοια της υιοθεσίας.

Καταρχήν, ας ξεκαθαρίσουμε την ορολογία-μας. Μπορεί να διαβάσετε σε κάποιες ιστοσελίδες (π.χ. σε αυτήν εδώ): «Η υιοθεσία επιτρέπεται στο Ισλάμ.» Αυτό είναι λάθος. Καθώς η “υιοθεσία” είναι μία λέξη της ελληνικής γλώσσας, όταν χρησιμοποιούμε αυτή τη λέξη πρέπει να τη χρησιμοποιούμε όπως οι φυσικοί ομιλητές της ελληνικής. Όταν οι Μουσουλμάνοι λένε “υιοθεσία” εννοούν άλλο πράγμα· εννοούν την Ισλαμική έννοια, η οποία, όπως θα δούμε σύντομα, περιγράφεται καλύτερα στα ελληνικά με τον όρο “κηδεμονία παιδιού”. Αυτό δεν είναι η υιοθεσία κατά την αντίληψη της ελληνικής γλώσσας, ούτε και η έννοια της υιοθεσίας που όλος ο υπόλοιπος (ο μη Μουσουλμανικός) κόσμος γνωρίζει. Αρχικά, πάντως, πριν από ένα γεγονός που συνέβη στη ζωή του Μωάμεθ, το Ισλάμ είχε την ίδια ερμηνεία για την υιοθεσία όπως τη γνωρίζει κι ο υπόλοιπος κόσμος. Κατόπιν, αυτό που θα περιγράψω παρακάτω συνέβη στο Μωάμεθ, και το Ισλάμ άλλαξε. Ιδού η ιστορία, όπως τη μαθαίνουμε από αξιόπιστες Ισλαμικές διηγήσεις.

Η πρώτη γυναίκα του Μωάμεθ, η Χαντίγια, είχε για δούλο ένα αγόρι, που λεγόταν Ζάιντ ιμπν Χαρίθα (“Ζάιντ γιος του Χαρίθα”), το οποίο το πέρασε υπό την ιδιοκτησία του Μωάμεθ, και ο Μωάμεθ δέχθηκε αυτό το “δώρο”. (Στην §1.1.1 είδαμε ήδη πόσο αηδιαστικά ανήθικη είναι η πρακτική της ιδιοκτησίας σκλάβων από την οπτική της Παγκόσμιας Ηθικής — πόσω μάλλον παιδιών–δούλων.) Λίγο καιρό αργότερα, ο Χαρίθα, ο πατέρας του παιδιού Ζάιντ, ήρθε στο Μωάμεθ και του ζήτησε να πάρει πίσω το παιδί-του. Αλλά ο μικρός Ζάιντ είχε μάθει να ζει με τη θετή-του οικογένεια, και δεν ήθελε να πάει με το βιολογικό-του πατέρα. Έτσι, ο Χαρίθα θύμωσε και απαρνήθηκε το παιδί-του, λέγοντας: «Δεν είσαι γιος μου πια!» και έφυγε. Μετά από αυτό το περιστατικό, ο Μωάμεθ ελευθέρωσε τον Ζάιντ από τη δουλεία, και τον υιοθέτησε. Εκείνη την εποχή, η υιοθεσία λειτουργούσε όπως είναι γνωστή και στο μη Μουσουλμανικό κόσμο σήμερα: ο θετός πατέρας του υιοθετημένου παιδιού θεωρείτο ως ο πραγματικός πατέρας για όλες τις νόμιμες υποθέσεις, και το παιδί πρόσθετε το όνομα του θετού-του πατέρα στο δικό-του. Έτσι, αφού υιοθετήθηκε, ο Ζάιντ λεγόταν πλέον “Ζάιντ ιμπν Μουχάμαντ” (“Ζάιντ γιος του Μωάμεθ”) αντί του “Ζάιντ ιμπν Χαρίθα”.

Ας προχωρήσουμε τώρα με γρήγορη κίνηση λίγα χρόνια προς τα μπρος. Ο Μωάμεθ έχει πλέον γίνει “προφήτης”, και ο Ζάιντ έχει παντρευτεί μια γυναίκα που λέγεται Ζαϊνάμπ μπιντ Τζας, ξαδέρφη του Μωάμεθ. Η Ζαϊνάμπ ήταν ένα κορίτσι από πλούσια οικογένεια, οπότε δεν ήταν πολύ ικανοποιημένη με το γάμο-της, νιώθοντας πως της αξίζει κάποιος καλύτερος σύζυγος από τον απελευθερωμένο πρώην σκλάβο του Μωάμεθ.  Μια μέρα, ο Μωάμεθ πήγε στο σπίτι του Ζάιντ ενώ εκείνος έλειπε, και είδε τη Ζαϊνάμπ χωρίς μπούρκα, και πιθανώς κάπως “ελαφρά ντυμένη”, όπως γίνεται κατανοητό από τις Ισλαμικές διηγήσεις.

Εικόνα 3.1: ο Μωάμεθ συναντά τη Ζαϊνάμπ, ελαφρά ντυμένη, στο σπίτι-της, © Zenga Books.

Ο Μωάμεθ θαμπώθηκε από την ομορφιά-της, και άφησε το σπίτι της Ζαϊνάμπ μουρμουρίζοντας κάτι λέξεις που κανείς δεν μπορούσε να καταλάβει. Άρχισε να νιώθει ότι νιώθει ο μέσος άνδρας όταν αντικρίζει μια ελκυστική γυναίκα. Ένας συνηθισμένος ηθικός κανόνας στην κοινωνία-τους ήταν, οι θετοί πατέρες (όπως ήταν ο Μωάμεθ για το Ζάιντ) να μην μπορούν να παντρευτούν τις γυναίκες (τη Ζαϊνάμπ) των υιοθετημένων-τους γιών (του Ζάιντ). Αλλά ο Μωάμεθ το ήθελε αυτό το κορίτσι! Τώρα, όταν ο Ζάιντ έμαθε οτι ο Μωάμεθ επιθυμούσε τη γυναίκα-του, και αφού δεν τα πήγαινε πολύ καλά με τη Ζαϊνάμπ, πρότεινε στο Μωάμεθ να πάρει διαζύγιο από τη Ζαϊνάμπ και να του την προσφέρει — αλλιώς η σχέση του Μωάμεθ με τη Ζαϊνάμπ θα ήταν μια σχέση μοιχείας. Ο Μωάμεθ αρχικά αρνήθηκε, λέγοντας στον Ζάιντ: «Κράτα τη γυναίκα σου και να φοβάσαι τον Αλλάχ». Σκεφτόταν τί θα έλεγαν οι άλλοι γι’ αυτόν: «Ανάγκασε τον υιοθετημένο-του γιο να χωρίσει τη γυναίκα-του ώστε να την παντρευτεί εκείνος!». Αλλά οι σεξουαλικές ορμές του Μωάμεθ ήσαν αχαλίνωτες. Ήθελε τη Ζαϊνάμπ, και την ήθελε σφόδρα! Έτσι, πράγματι, ο Ζάιντ χώρισε τη Ζαϊνάμπ, και την παντρεύτηκε ο Μωάμεθ. Ο οποίος όμως είχε κι αυτό το κουτσομπολιό να αντιμετωπίσει, σχετικά με την ηθική-του διαγωγή. Ευτυχώς  — ιδού! — ο Αλλάχ σπεύδει να τον σώσει. Ο Μωάμεθ έχει μια “αποκάλυψη” ενός νέου κεφαλαίου του Κορανίου, στο οποίο ο Αλλάχ λέει το εξής (προσέθεσα την έμφαση επίτηδες):

Κοράνι 33:37: «Και θυμήσου [ω Μωάμεθ] τότε που είπες σ’ εκείνον [τον Ζάιντ] που ο Αλλάχ τον ευεργέτησε με τη εύνοιά Του κι εσύ με τη δική σου: “Κράτα τη γυναίκα σου και να φοβάσαι τον Αλλάχ”. Μα έκρυψες εντός σου αυτό που θα φανερώσει ο Αλλάχ. Και φοβήθηκες τους ανθρώπους ενώ ο Αλλάχ έχει περισσότερο δικαίωμα για να τον φοβηθείς. Ώστε όταν ο Ζάιντ τελείωσε με εκείνην κάνοντας τις τυπικότητες, την παντρέψαμε μ’ εσένα, ούτως ώστε να μην υπάρχει στους πιστούς καμιά δυσκολία σχετικά με τις συζύγους των υιοθετημένων υιών τους όταν αυτοί έχουν τελειώσει μ’ εκείνες κάνοντας τις τυπικότητες. Και η Εντολή του Αλλάχ εκτελείται.»

وَإِذْ تَقُولُ لِلَّذِي أَنْعَمَ اللَّهُ عَلَيْهِ وَأَنْعَمْتَ عَلَيْهِ أَمْسِكْ عَلَيْكَ زَوْجَكَ وَاتَّقِ اللَّهَ وَتُخْفِي فِي نَفْسِكَ مَا اللَّهُ مُبْدِيهِ وَتَخْشَى النَّاسَ وَاللَّهُ أَحَقُّ أَن تَخْشَاهُ ۖ فَلَمَّا قَضَىٰ زَيْدٌ مِّنْهَا وَطَرًا زَوَّجْنَاكَهَا لِكَيْ لَا يَكُونَ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ حَرَجٌ فِي أَزْوَاجِ أَدْعِيَائِهِمْ إِذَا قَضَوْا مِنْهُنَّ وَطَرًا ۚ وَكَانَ أَمْرُ اللَّهِ مَفْعُولً

Με άλλα λόγια, ο Αλλάχ λέει οτι επέτρεψε το γάμο του Μωάμεθ με τη Ζαϊνάμπ έτσι ώστε οι μελλοντικές γενιές να μάθουν το νέο κανόνα: ένας θετός πατέρας μπορεί να παντρευτεί τη γυναίκα του υιοθετημένου-του γιου.  (Αναρωτιέται κανείς πόσο συνηθισμένη μπορεί να είναι μια τέτοια κατάσταση, ώστε ο Αλλάχ να χρειάζεται να την έχει καταγραμμένη σε ένα εδάφιο του Κορανίου, το αναλλοίωτο και αιώνιο ιερό βιβλίο, για να μαθαίνουν όλες οι μελλοντικές γενιές αυτό τον κανόνα, για πάντα; Αλλά ας μην παρα-είμαστε σχολαστικοί.)

Αλλά, παρά την “αποκάλυψη”, οι άνθρωποι συνέχισαν να σχολιάζουν το Μωάμεθ που είχε παντρευτεί τη γυναίκα του υιοθετημένου-του γιου. Έπρεπε να μπει ένα τέλος σ’ αυτό. Ο Μωάμεθ θυμήθηκε οτι ήταν ο απόλυτος ηγέτης. Άρα, αν υπήρχαν κάποιοι κοινωνικοί κανόνες, θα μπορούσε να τους αλλάξει. Σύντομα λοιπόν, του έρχεται μια άλλη “αποκάλυψη”, κατά την οποία ο Αλλάχ λέει οτι η υιοθεσία δεν είναι αληθινή, δεν συμβαίνει ποτέ, απλά οι άνθρωποι αποκαλούν «υιοθεσία» αυτό το πράγμα:

Κοράνι 33:4–5: «[4] Ο Αλλάχ δεν έχει κάνει κανέναν άνδρα με δυο καρδιές μέσα στο σώμα του. Κι ούτε έχει κάνει τις συζύγους σας να τις απαγορεύετε από σας όπως τις μητέρες σας. Κι ούτε έχει κάνει τους υιοθετημένους υιούς σας [όπως τους κανονικούς] υιούς σας. Αυτό είναι που [απλώς] λέτε εσείς με τα λόγια σας, αλλά ο Αλλάχ λέει την αλήθεια, και σας οδηγεί στο σωστό δρόμο. [5] Να τους ονομάζετε με το όνομα του πατέρα τους· αυτό είναι πιο δίκαιο από την οπτική του Αλλάχ. Αλλά αν δεν γνωρίζετε τον πατέρα τους, να τους καλείτε αδελφούς στην πίστη και φίλους σας. Και δεν θα κατηγορηθείτε για εκείνο που κάνατε κατά λάθος, αλλά για εκείνο που ήταν πρόθεση της καρδιάς σας. Και ο Αλλάχ συγχωρεί, είναι Πολυέλεος.»

مَّا جَعَلَ اللَّهُ لِرَجُلٍ مِّن قَلْبَيْنِ فِي جَوْفِهِ ۚ وَمَا جَعَلَ أَزْوَاجَكُمُ اللَّائِي تُظَاهِرُونَ مِنْهُنَّ أُمَّهَاتِكُمْ ۚ وَمَا جَعَلَ أَدْعِيَاءَكُمْ أَبْنَاءَكُمْ ۚ ذَ‌ٰلِكُمْ قَوْلُكُم بِأَفْوَاهِكُمْ ۖ وَاللَّهُ يَقُولُ الْحَقَّ وَهُوَ يَهْدِي السَّبِيلَ ادْعُوهُمْ لِآبَائِهِمْ هُوَ أَقْسَطُ عِندَ اللَّهِ ۚ فَإِن لَّمْ تَعْلَمُوا آبَاءَهُمْ فَإِخْوَانُكُمْ فِي الدِّينِ وَمَوَالِيكُمْ ۚ وَلَيْسَ عَلَيْكُمْ جُنَاحٌ فِيمَا أَخْطَأْتُم بِهِ وَلَـٰكِن مَّا تَعَمَّدَتْ قُلُوبُكُمْ ۚ وَكَانَ اللَّهُ غَفُورًا رَّحِيمًا

Σημείωση 1: οι αριθμοί των εδαφίων δεν συμβαδίζουν με τη χρονολογική σειρά με την οποία αυτά τα εδάφια “αποκαλύφθηκαν” στο Μωάμεθ. Έτσι, τα εδάφια 33:4–5 ήρθαν αργότερα από το εδάφιο 33:37. Το Κοράνι εμφανίζεται πάντα με αυτόν τον τρόπο, χρονολογικά μπερδεμένο, και ο λόγος είναι ο τρόπος που τα κεφάλαιά του συλλέχθηκαν και καταγράφτηκαν, τυχαία και με βιασύνη, περίπου 10 χρόνια μετά το θάνατο του Μωάμεθ.

Σημείωση 2: Σ’ αυτό το σημείο, μπορεί κανείς να αναρωτηθεί: αν ο Αλλάχ είχε σκοπό να καταργήσει δια παντός την υιοθεσία στα 33:4–5, γιατί χρειαζόταν να δώσει το προηγούμενο εδάφιο 33:37 (χρονολογικά προηγούμενο) λέγοντας οτι οι Μουσουλμάνοι δεν θα έπρεπε να ανησυχούν αν παντρεύονταν τις γυναίκες των υιοθετημένων-τους γιων; Δεν γνωρίζει ο Αλλάχ το μέλλον; Δεν ήξερε ο Αλλάχ, όταν αποκάλυψε το 33:37, οτι αυτό το εδάφιο σύντομα θα ήταν χωρίς νόημα, αφού η υιοθεσία θα καταργούνταν στα 33:4–5;

Μετά από αυτή την πολύ βολική “αποκάλυψη”, ο Ζάιντ δεν θεωρούνταν πια υιοθετημένος γιος του Μωάμεθ. Έγινε πάλι “Ζάιντ ιμπν Χαρίθα”, και ο Μωάμεθ εθεωρείτο πολύ φυσιολογικά παντρεμένος με την ξαδέρφη-του Ζαϊνάμπ, καθώς η υιοθεσία δεν ίσχυε πλέον. Επομένως, φτάνουμε στο εξής συμπέρασμα:

Αλλά, φυσικά, η ανάγκη να φροντίζει κανείς ορφανά παιδιά, ή παιδιά των οποίων οι γονείς είναι εν ζωή αλλά είναι πολύ φτωχοί για να τα συντηρήσουν, είναι πάντα παρούσα, ακόμα και στον Ισλαμικό κόσμο. Οπότε, τί κάνουν οι Μουσουλμάνοι; Γίνονται όχι πραγματικοί θετοί γονείς, αλλά “κηδεμόνες” του παιδιού. Το υπό κηδεμονία παιδί διατηρεί το όνομα της βιολογικής-του οικογένειας, αν αυτό είναι γνωστό, και δεν μπορεί να κληρονομήσει πάνω από το ένα τρίτο της περιουσίας του κηδεμόνα-του.

Οι Μουσουλμάνοι λόγιοι λένε οτι δεν υπάρχει πρόβλημα με τον νόμο περί κληρονομιάς, επειδή το παιδί μπορεί να κληρονομήσει όλη την περιουσία των βιολογικών-του γονέων  (πηγή)! Αλλά αυτό είναι σκέτη υποκρισία! Οι Μουσουλμάνοι λόγιοι γνωρίζουν πολύ καλά οτι ο λόγος που ένα παιδί υιοθετείται είναι οτι το παιδί είτε είναι ορφανό — οπότε δεν υπάρχουν γονείς για να κληρονομήσει από αυτούς — είτε οι βιολογικοί γονείς είναι τόσο φτωχοί που δεν μπορούν να αντεπεξέλθουν οικονομικά στην ανατροφή του παιδιού, γι’ αυτό άλλωστε δίνουν το παιδί για υιοθεσία πρώτα και κύρια! Για παράδειγμα, γονείς από φτωχές Αφρικανικές χώρες δίνουν τα παιδιά-τους για υιοθεσία σε οικογένειες στη Δύση (ΗΠΑ, Ευρώπη, Αυστραλία, Καναδάς, Ιαπωνία), οικογένειες οικονομικά ευκατάστατες· τί περιουσία μπορούν να κληρονομήσουν τέτοια παιδιά από τους Αφρικανούς γονείς-τους; Μια αχυρένια καλύβα, ενώ ζουν στο Μανχάταν;

Επιπλέον, η θετή μητέρα ενός υιοθετημένου αγοριού πρέπει να εμφανίζεται καλυμμένη με το χιτζάμπ (αν αυτό χρησιμοποιούν οι γυναίκες της Μουσουλμανικής κοινωνίας) μπροστά στο υιοθετημένο αγόρι, όταν το αγόρι φτάνει στην εφηβεία. Επίσης, ένα υιοθετημένο κορίτσι πρέπει να είναι καλυμμένο με το χιτζάμπ μπροστά στο θετό-της πατέρα αφότου γίνει έφηβη (πηγή). Από μία Παγκόσμια οπτική, είναι πραγματικά φρικτή ιδέα η θετή μητέρα ενός αγοριού να πρέπει να κρύβει τον εαυτό-της από ντροπή προς το αγόρι-της, σαν να περιμένει κανείς οτι το αγόρι θα αναπτύξει σεξουαλική επιθυμία για τη μητέρα-του! Ή οτι ο θετός πατέρας αναμένεται να επιθυμήσει σεξουαλικά την κόρη-του, γι’ αυτό θα πρέπει εκείνη να κρύβεται από αυτόν.  Οι μη Μουσουλμάνοι πιστεύουν οτι οι Μουσουλμάνοι θα έπρεπε να ντρέπονται που θεωρούν τέτοιες συμπεριφορές αναμενόμενες και φυσιολογικές.

Στο μη Μουσουλμανικό κόσμο, “υιοθεσία” σημαίνει οτι οι θετοί γονείς συμπεριφέρονται ακριβώς όπως οι βιολογικοί γονείς στα υιοθετημένα-τους παιδιά· και οτι τα υιοθετημένα παιδιά κληρονομούν την περιουσία των θετών-τους γονιών ακριβώς με τον ίδιο τρόπο όπως και τα βιολογικά παιδιά· τα τελευταία δεν έχουν “περισσότερα δικαιώματα” από τα υιοθετημένα παιδιά. Αυτό είναι που θεωρείται Παγκοσμίως ηθικά σωστό.

Βλέπουμε λοιπόν οτι αυτή η αντίληψη περί κηδεμονίας του παιδιού στο Ισλάμ είναι πολύ διαφορετική από την έννοια της υιοθεσίας στο μη Μουσουλμανικό κόσμο, και δεν αξίζει να αποκαλείται “υιοθεσία”. Η πραγματική υιοθεσία δεν επιτρέπεται στο Ισλάμ, οπότε είναι ανήθικη από την Ισλαμική οπτική. Μία αληθινά Παγκοσμίως Ηθική έννοια είναι Ανήθικη στο Ισλάμ. Επομένως, το διάγραμμά μας τώρα γίνεται ως ακολούθως:

Εικόνα 3.2: Η θέση της “Υιοθεσίας”: Παγκοσμίως Ηθική, αλλά στο Ισλάμ είναι Ανήθικη

4. Οὐκ ἐπιβάλεις τὴν σὴν ἰσχὺν ἐπὶ τῶν ἀδυνάτων

Μία συνέπεια του Παγκόσμιου Χρυσού Κανόνα της Ηθικής (§2) είναι οτι κάποιος που έχει μεγαλύτερη δύναμη από κάποιον άλλον δεν θα πρέπει να χρησιμοποιεί αυτή τη δύναμή του για να εξαναγκάσει αυτόν που είναι ανίσχυρος να πράξει όπως ο ισχυρός επιθυμεί.  «Να μην κάνεις στους άλλους αυτό που δεν θες οι άλλοι να κάνουν σε σένα», λέει η αρνητική διατύπωση του Χρυσού Κανόνα, και αυτό έχει ως άμεση συνέπεια αυτό που έγραψα ως τίτλο αυτής της ενότητας.

Αυτή η Παγκόσμια αρχή έχει δύο σημαντικές ηθικές συνέπειες που σχετίζονται με την Ισλαμική και Παγκόσμια Ηθική. Ας τις εξετάσουμε.

4.1 Συνέπεια: Οὐκ ἐμπλακεῖς εἰς ἐρωτικὰς περιπτύξεις μετὰ ἀνηλίκων

“Ανήλικος” είναι κάποιος που δεν είναι αρκούντως αναπτυγμένος διανοητικά, με αποτέλεσμα ο νόμος να μην τον εμπιστεύεται να αναλάβει τις ευθύνες ενός “ενηλίκου”. Ο ενήλικος^(*) είναι το αντίθετο του ανηλίκου: είναι κάποιος που είναι καλά αναπτυγμένος διανοητικά ώστε να τον εμπιστευτεί ο νόμος.

Επομένως, ο χρόνος που οι άνθρωποι σταματούν να είναι ανήλικοι και γίνονται ενήλικοι εξαρτάται από τη διανοητική-τους ανάπτυξη. Δεν εξαρτάται από την περίοδο κατά την οποία ωριμάζουν σεξουαλικά.

Όλοι οι άνθρωποι έρχονται σ’ αυτόν τον κόσμο με το ίδιο είδος εγκεφάλου, έχοντας τις ίδιες διανοητικές ιδιότητες και ικανότητες. Δεν υπάρχει καμία “ράτσα”, φυλή, ή άλλη υποομάδα ανθρώπων, τα μέλη της οποίας να ωριμάζουν διανοητικά γρηγορότερα από άλλους ανθρώπους. Φυσικά, υπάρχουν διαφορές ανάμεσα σε άτομα· αλλά το μέσο άτομο μίας αρκετά μεγάλης ομάδας ανθρώπων ωριμάζει διανοητικά την ίδια χρονική περίοδο με το μέσο άτομο οποιασδήποτε άλλης ομάδας.

Η σεξουαλική ωριμότητα μπορεί να εμφανιστεί και λίγο νωρίτερα σε κάποιες ομάδες ανθρώπων, φυλές, ή εθνότητες, αλλά η σεξουαλική ωριμότητα δεν σχετίζεται με το αν ένα άτομο είναι “ανήλικος”. Η έννοια του “ανηλίκου” εξαρτάται από τη διανοητική ωριμότητα.

Λαμβάνοντας υπόψη όλα τα παραπάνω, φτάνουμε στην ουσία του προβλήματος:

Στα περισσότερα μέρη του κόσμου όπου οι κοινωνίες είχαν τον καιρό να συλλογιστούν σχετικά με τη διανοητική ωριμότητα (έχοντας λύσει τα άλλα-τους, πιο επείγοντα προβλήματα), συμβατικά ο νόμος αναγνωρίζει κάποιον ως ενήλικο, δηλ. όχι ανήλικο, στην ηλικία των 18 ετών. Αυτός είναι ο χρόνος που ένα μέσο άτομο θεωρείται πως έχει αναπτύξει την ικανότητά του να σκέφτεται λογικά και κριτικά, παίρνοντας αποφάσεις που αφορούν στη ζωή-του με ορθολογικό τρόπο.

Και μια τέτοια πολύ σημαντική απόφαση είναι με ποιον θα κάνει σεξ το άτομο αυτό (πρώην ανήλικος και νυν ενήλικος). Ο νόμος θεωρεί πως οι ανήλικοι δεν έχουν τη διανοητική ωριμότητα να αποφασίσουν με ποιον θα κάνουν σεξ. Γι’ αυτό ακριβώς ο νόμος — ο Παγκόσμιος νόμος, ή για να το πούμε πιο συγκεκριμένα, ο νόμος εκείνων των ανεπτυγμένων κοινωνιών που έχουν αντιμετωπίσει αυτό το πρόβλημα, έχουν σκεφτεί πάνω σ’ αυτό, και έχουν ξοδέψει χρόνο για να το λύσουν — δεν επιτρέπει σε ενηλίκους να κάνουν σεξ με ανηλίκους. Και αυτό επειδή — ξανά — αφού οι ανήλικοι δεν μπορούν να σκεφτούν κριτικά, όταν ο ενήλικος κάνει σεξ με έναν ανήλικο, ο ενήλικος επωφελείται της ανικανότητας του ανηλίκου να σκεφτεί κριτικά, και κάτι τέτοιο είναι παγκοσμίως ηθικά απαράδεκτο. Προφανώς είναι ηθικά απαράδεκτο επειδή έρχεται ως συνέπεια της πιο γενικής ηθικής αρχής που διατυπώθηκε σ’ αυτήν την ενότητα (§4): ο ισχυρότερος δεν πρέπει να ωθεί τον πιο αδύναμο να πράξει όπως ο ισχυρός επιθυμεί.

Στο Ισλάμ, όμως, ότι έκανε ο Μωάμεθ είναι ηθικό εξ’ ορισμού. Και ο Μωάμεθ ενεπλάκη σε σεξουαλικές πράξεις με τουλάχιστον  έναν ανήλικο: με τη “σύζυγό του” Αΐσα, με την οποία είχε σεξουαλική σχέση (“ολοκλήρωσε” το γάμο-του είναι ο ευφημισμός που χρησιμοποιείται στις Ισλαμικές διηγήσεις) όταν η Αΐσα ήταν στην τρυφερή ηλικία των 9 (εννιά) ετών!

Σαχί αλ-Μπουχαρί: V7 B62 N64

«Ο Προφήτης την παντρεύτηκε [την Αΐσα] όταν εκείνη ήταν έξι, και ολοκλήρωσε το γάμο-του μαζί-της όταν εκείνη ήταν εννέα χρονών.»

Βάζω τη λέξη “σύζυγος” σε εισαγωγικά επειδή, από την Παγκόσμια οπτική, ένα παιδί, ένα κορίτσι που είναι μόλις εννιά ετών, δεν μπορεί ποτέ να θεωρηθεί σύζυγος με τη φυσιολογική έννοια. Θα μπορούσε να θεωρηθεί: “παιχνίδι για σεξ του Μωάμεθ”, ή αλλιώς: “η ικανοποίηση του Διεστραμμένου Γέρου για τις ξεδιάντροπες σεξουαλικές ορέξεις-του”, αλλά σύζυγος πάντως δεν ήταν. Σύζυγος δεν μπορεί να είναι μία ανήλικη, από την Παγκόσμια οπτική — τέλος. Και, σε αυτές τις κοινωνίες που είναι αναπτυγμένες, αν ένας ενήλικος (όπως ο Μωάμεθ) εμπλέκεται σε  σεξουαλικές πράξεις με έναν ανήλικο (όπως η Αΐσα, ένα παιδί), ο ενήλικος κρίνεται στο δικαστήριο, και αν κριθεί ένοχος, τότε φυλακίζεται. Αν ο Μωάμεθ είχε διαπράξει αυτό το αδίκημα στις μέρες-μας και σε μία κοινωνία όπου εφαρμόζεται η Παγκόσμια Ηθική, θα περνούσε αρκετά χρόνια απ’ τη ζωή-του πίσω απ’ τα σίδερα.

Το οτι ο Μωάμεθ δεν δικάστηκε και δεν μπήκε φυλακή δεν κάνει την πράξη-του μη εγκληματική, από την Παγκόσμια οπτική. Το οτι ήταν συνήθης πρακτική, στην κοινωνία εκείνη των Βεδουΐνων, οι άνδρες να παίρνουν παιδιά ως “συζύγους” δεν κάνει την πράξη αυτή ηθικά περισσότερο αποδεκτή από το παλιό έθιμο των Ινδιάνων Ίνκας να θυσιάζουν παιδιά στους θεούς-τους, επειδή τάχα... αυτό ήταν το έθιμό-τους! Όχι! Εκείνα τα παιδιά είχαν ανθρώπινα δικαιώματα. Είχαν το δικαίωμα στη ζωή, πάνω από όλα. Άρα, η θυσία-τους παραβιάζει το σημαντικότερο ανθρώπινο δικαίωμά τους, που είναι να ζουν. Παρόμοια, το να δίνει κανείς ένα παιδί για τη σεξουαλική ικανοποίηση ενός ενηλίκου είναι μια πράξη που παραβιάζει την Παγκόσμια αρχή οτι ο ισχυρότερος δεν πρέπει να εξαναγκάζει τον πιο αδύναμο να ενεργήσει όπως ο ισχυρός επιθυμεί.  Η Ισλαμική αρχή, αποτέλεσμα μιας κοινωνίας–φυλής Βεδουΐνων της ερήμου, συγκρούεται ευθέως με αυτή τη σημαντική Παγκόσμια αρχή. Αυτό απεικονίζεται στο διάγραμμά μας, παρακάτω.

Εικόνα 4.1.1: Η θέση του “Σεξ με ανηλίκους”: Παγκοσμίως Ανήθικο, αλλά Ηθικό από την Ισλαμική οπτική

Η έννοια του “Σεξ με ανηλίκους” μπορεί να εμφανίζεται ως “Παιδικός Γάμος” στον Ισλαμικό κόσμο. Αλλά είναι η ίδια ιδέα. Ο “Παιδικός Γάμος” κάνει το πρόβλημα του σεξ με ανήλικους να εμφανίζεται ως “επιτρεπτό”, νόμιμο απ’ την Ισλαμική οπτική. Αλλά ο “γάμος” ενός παιδιού με έναν ενήλικο, το μόνο που “νομιμοποιεί” είναι η πράξη του ενηλίκου να κάνει σεξ με έναν ανήλικο, με τον ίδιο τρόπο που το έθιμο των Ίνκας θα “νομιμοποιούσε” τη θυσία παιδιών προς τους θεούς-τους: απλά και μόνο επειδή οι Ίνκας αποφάσισαν οτι «αυτό είναι που πρέπει να γίνεται».

Εικόνα 4.1.2:  Μπορεί να μην έχουμε εικόνες του Μωάμεθ με την Αΐσα, αλλά αυτή εδώ είναι από τη σημερινή εποχή
και μπορεί να μας δώσει μια πολύ καλή ιδέα για το με τί μοιάζει ένας 50χρονος άντρας (ο Μωάμεθ ήταν 53)
που παντρεύεται ένα 13χρονο κορίτσι (η Αΐσα ήταν 9).
Η παραπάνω εικόνα εμφανίζεται σε μία ειδησεογραφική ιστοσελίδα που αναφέρεται σε παιδικούς γάμους
στο βασίλειο της Σαουδικής Αραβίας, κατακρίνοντας την πρακτική αυτή.
Σημείωση: καμία παραβίαση πνευματικών δικαιωμάτων: αυτή η εικόνα δεν ανήκει σ’ εμένα, αλλά συνδέεται κατευθείαν στο σχετικό άρθρο.

Στα αγγλικά, ο ενήλικος που αισθάνεται σεξουαλική έλξη για παιδιά ονομάζεται pedophile. Το “pedophile” προέρχεται απ’ το ελληνικό παιδο-, και την κατάληξη -φιλος, που σημαίνει “αυτός που αγαπάει / έλκεται από”· δηλαδή, “αυτός που έλκεται από παιδιά”. Αυτό ήταν ο Μωάμεθ, σύμφωνα με τον ορισμό του λεξικού: ένας παιδόφιλος. Ας το βάλουμε αυτό σε ένα πλαίσιο:

οπότε για να μην ξεχνιόμαστε, θρησκευτικός-ηγέτης-ή-όχι, ο Μωάμεθ διέπραξε παιδοφιλία — ένα σοβαρό αδίκημα στον κόσμο της Παγκόσμιας Ηθικής.

4.2 Συνέπεια: Οἱ ἄνδρες οὐ τὰς γυναῖκας ὑποχείρια αὐτῶν ποιήσονται

Α! Οι γυναίκες! Αυτά τα πλάσματα που είναι «ένα βαθμό κάτω από τους άνδρες» (Κοράνι 2:228), που «ξοδεύουν από την περιουσία-σας» (Κοράνι 4:34), κι έτσι πρέπει να είστε οι «συντηρητές-τους» (ίδιο εδάφιο)! Οι γυναίκες, αυτή η ζωντανή ιδιοκτησία-σας (βλ. Εικ. 4.2.1), για την οποία συνεχώς πρέπει να προσπαθείτε να πείσετε τους μη Μουσουλμάνους οτι όχι, υπάρχει γνήσια ισότητα μεταξύ ανδρών και γυναικών στο Ισλάμ, οτι εσείς οι Μουσουλμάνοι δεν θεωρείτε τις Μουσουλμάνες ως δεύτερης ή τρίτης κατηγορίας αντικείμενα, και οτι φωτογραφίες όπως αυτή της Eικ. 4.2.1 είναι πιθανότατα φτιαχτές, από το Χόλυγουντ, ή από το photoshop! (Αυτά λέτε στους ενοχλητικούς απίστους· βαθιά μέσα-σας γνωρίζετε οτι τέτοιες φωτογραφίες προέρχονται από την ανελέητη πραγματικότητα, την οποία οφείλετε να αρνείστε.)

Εικόνα 4.2.1: «Όχι! Αυτή η φωτογραφία δεν μπορεί να είναι αληθινή!» (λέτε στους απίστους)

Στον υπόλοιπο κόσμο (το μη Ισλαμικό κόσμο), οι γυναίκες έχουν ίσα δικαιώματα με τους άνδρες. Κανένας δεν ισχυρίζεται οτι οι γυναίκες είναι εκ φύσεως τόσο δυνατές όσο και οι άνδρες. Φυσικά δεν είναι, και οι επιτυχίες-τους στους Ολυμπιακούς Αγώνες, τα παγκόσμια ρεκόρ-τους στα αθλήματα, και σε όλους τους διαγωνισμούς γενικά που αφορούν τη φυσική κατάσταση, δείχνουν οτι οι άνδρες είναι σωματικά περισσότερο προικισμένοι από τις γυναίκες. Αλλά όταν οι Δυτικοί μιλάνε για «ισότητα μεταξύ ανδρών και γυναικών» δεν εννοούν ως προς τις σωματικές ικανότητες, αλλά ως προς τα δικαιώματά τους ως ανθρώπινα όντα. Κανένας δεν ζητάει από μια γυναίκα να τρέξει 100 μέτρα σε λιγότερο από 9,5 δευτερόλεπτα, όπως ακριβώς κανένας δεν ζητάει από έναν άνδρα να φέρει στον κόσμο και να θηλάσει ένα παιδί. Αυτά είναι σωματικά κατορθώματα. Στο Δυτικό κόσμο, “ισότητα μεταξύ ανδρών και γυναικών” σημαίνει ισότητα στις ευκαιρίες, στα οφέλη από την κοινωνία, και στα ανθρώπινα δικαιώματα.

Αλλά ας δούμε ποιες είναι οι εντολές του Αλλάχ για τις γυναίκες, και πώς ο Αλλάχ ορίζει ως μέρος της Ισλαμικής Ηθικής το να μεταχειρίζεται κανείς τις γυναίκες σαν να είναι κατώτερες των ανδρών. Λέει ο συγγραφέας του Κορανίου:

Κοράνι 4:34: «Οι άνδρες είναι οι προστάτες των γυναικών, γιατί ο Αλλάχ έχει προικίσει κάποιους έναντι άλλων, κι επειδή εκείνοι ξοδεύουν απ’ τις περιουσίες τους. Γιαυτό οι ενάρετες γυναίκες είναι πειθαρχικές, φυλάγοντας μακριά από βλέμματα όσα [τους όρισε] ο Αλλάχ να φυλάγουν. Όσο για εκείνες που φοβάστε για την παρακοή τους, [πρώτα] συμβουλέψτε τες, [έπειτα] εγκαταλείψτε τες στο κρεβάτι, και [τέλος] χτυπήστε τες. Μετά αν σας υπακούσουν, μη ζητήσετε κάποιον τρόπο εναντίον τους. Πράγματι, ο Αλλάχ είναι Υπεράνω όλων, Παμμέγιστος.»

الرِّجَالُ قَوَّامُونَ عَلَى النِّسَاءِ بِمَا فَضَّلَ اللَّهُ بَعْضَهُمْ عَلَىٰ بَعْضٍ وَبِمَا أَنفَقُوا مِنْ أَمْوَالِهِمْ ۚ فَالصَّالِحَاتُ قَانِتَاتٌ حَافِظَاتٌ لِّلْغَيْبِ بِمَا حَفِظَ اللَّهُ ۚ وَاللَّاتِي تَخَافُونَ نُشُوزَهُنَّ فَعِظُوهُنَّ وَاهْجُرُوهُنَّ فِي الْمَضَاجِعِ وَاضْرِبُوهُنَّ ۖ فَإِنْ أَطَعْنَكُمْ فَلَا تَبْغُوا عَلَيْهِنَّ سَبِيلًا ۗ إِنَّ اللَّهَ كَانَ عَلِيًّا كَبِيرًا

Κάποιοι μεταφραστές του Κορανίου στα αγγλικά (και υποθέτω σε πολλές άλλες γλώσσες) έχουν εισάγει τον προσδιορισμό «(ελαφρά)» μετά το «χτυπήστε-τες», συχνά ακόμα και χωρίς τις παρενθέσεις που δείχνουν οτι αυτό είναι μία προσθήκη από το μεταφραστή. Για παράδειγμα, η μετάφραση του Κορανίου στα αγγλικά από τον Γιουσούφ Αλί λέει: “beat them (lightly)”, ενώ οι μεταφράσεις του Σακίρ και του Πίκθαλ είναι πιο ειλικρινείς, λέγοντας «δείρετέ τες» και «μαστιγώστε-τες», αντίστοιχα.  (“Μαστιγώστε-τες”! Πόσες βουρδουλιές πιστεύει ο μεταφραστής Πίκθαλ οτι είναι αρκετές;) Η επίσημη μετάφραση στα ελληνικά, ανερυθρίαστα λέει: «και τέλος να τις δείρετε ελαφριά». Λίγο ακόμα και θα πιστέψουμε πως χρειάζονται χάδια! Αλλά το αυθεντικό αραβικό κείμενο δεν περιλαμβάνει καθόλου τη λέξη «ελαφριά»! Λέει «χτυπήστε-τες»! Η αραβική λέξη είναι اضْر. Για να καταλάβετε τί σημαίνει αυτή η λέξη στα κλασικά αραβικά, δείτε κι ένα άλλο χωρίο του Κορανίου όπου χρησιμοποιείται η ίδια λέξη (και μάλιστα δύο φορές):

Κοράνι 8:12: «[Θυμήσου] όταν ο Κύριός σου ενέπνευσε τους αγγέλους, “Είμαι μαζί σας, γιαυτό δώστε δύναμη σ’ εκείνους που έχουν πιστέψει. Θα σπείρω στις καρδιές των απίστων τον τρόμο, γιαυτό χτυπήστε τους πάνω στον αυχένα, και χτυπήστε κάθε ακροδάχτυλό τους.”»
	إِذْ يُوحِي رَبُّكَ إِلَى الْمَلَائِكَةِ أَنِّي مَعَكُمْ فَثَبِّتُوا الَّذِينَ آمَنُوا ۚ سَأُلْقِي فِي قُلُوبِ الَّذِينَ كَفَرُوا الرُّعْبَ فَاضْرِبُوا فَوْقَ الْأَعْنَاقِ وَاضْرِبُوا مِنْهُمْ كُلَّ بَنَانٍ

Τώρα, δεν ξέρω πόσο ηθικά εντάξει αισθάνεται ο Αλλάχ όταν σπέρνει «τρόμο στις καρδιές των απίστων» και ζητάει να φονευθούν ανθρώπινα πλάσματα, αλλά αυτό είναι ένα διαφορετικό ηθικό ζήτημα. Εδώ, ο Αλλάχ σου ζητάει να σκοτώσεις τους εχθρούς-του, τους απίστους.  Δεν ξέρω αν μπορείς να σκοτώσεις τους εχθρούς-σου χτυπώντας-τους ελαφρά. Την επόμενη φορά που θα βρεθείς στο πολεμικό μέτωπο, κάνε αυτό το πείραμα σε παρακαλώ: اضْر τον εχθρό-σου, και ερμήνευσέ το αυτό ως «χτύπα ελαφριά τον εχθρό-σου» — όπως ακριβώς θα επέπληττες τη γυναίκα-σου — ώστε να δούμε αν θα επιβιώσεις.

Ώστε ο άνδρας μπορεί να χτυπήσει τη γυναίκα, λέει ο Αλλάχ (ο Παντογνώστης). Αλλά το εδάφιο 4:34 ξεκινάει λέγοντας οτι οι άνδρες είναι υπεύθυνοι για τις γυναίκες, και δίνουν από τα χρήματά τους για τη συντήρηση των γυναικών. Αυτό συνεπάγεται οτι οι γυναίκες δεν πρέπει να έχουν δουλειά και καριέρα, δεν μπορούν να βγάζουν χρήματα, αλλά πρέπει να συντηρούνται από ότι κερδίζουν οι άνδρες. Αυτό ήταν ο κανόνας στον πολιτισμό των Βεδουΐνων της Αραβίας του 7ου αιώνα· αλλά σήμερα οι γυναίκες θέλουν να μπορούν να δουλεύουν, και να έχουν ίσα δικαιώματα με τους άνδρες στη δουλειά. Ακόμα κι αν πολλές από τις Μουσουλμάνες-σας είναι εντάξει με το να τις συντηρούν οι άνδρες-τους, κάποιες από αυτές θέλουν πράγματι να εργάζονται, και σε αυτές που το θέλουν θα έπρεπε να τους δίνεται η ευκαιρία να το κάνουν (ίσες ευκαιρίες!). Αλλά ο Αλλάχ αποκλείει όλες τις γυναίκες από την εργασία, σαν να μην ήξερε οτι η ιδέα “οι γυναίκες δεν εργάζονται και μένουν στο σπίτι” θα ήταν πολύ ξεπερασμένη τον 20^ό αιώνα, ειδικά στο Δυτικό πολιτισμό. Σήμερα, αν πεις στις Αμερικανίδες (Βόρειες & Νότιες), Ευρωπαίες, ή Αυστραλέζες, οτι δεν πρέπει να εργάζονται ή να έχουν καριέρα, αλλά να μένουν στο σπίτι, να ασχολούνται με το νοικοκυριό, και να μεγαλώνουν παιδιά, θα σε ρωτήσουν από ποια σπηλιά ξεπήδησες, με τα εργαλεία-σου από τη λίθινη εποχή, το ρόπαλο, και την προβιά για ενδυμασία; Γύρνα πίσω στην σπηλιά-σου σε παρακαλώ, εκεί όπου ανήκεις. Για ποιο λόγο ο Αλλάχ μιλάει όπως θα μίλαγε ο «Κόναν ο Βάρβαρος»;

Επίσης σύμφωνα με τον Αλλάχ, ο άνδρας μπορεί να κάνει έρωτα με τη γυναίκα-του όποτε το θελήσει! Κάτι τέτοιο είναι “χαλάλ” (επιτρεπτό)! Ιδού:

Κοράνι 2:223: «Οι γυναίκες σας είναι [όπως] ένας αγρός για σας, ώστε ελάτε στον αγρό σας όποτε επιθυμείτε, και κάντε [μια καλή πράξη] για τον εαυτό σας. Και να έχετε στο νου σας τον Αλλάχ, και να ξέρετε οτι θα Τον συναντήσετε. Και να δίνετε ευχάριστα νέα στους πιστούς.»
	نِسَاؤُكُمْ حَرْثٌ لَّكُمْ فَأْتُوا حَرْثَكُمْ أَنَّىٰ شِئْتُمْ ۖ وَقَدِّمُوا لِأَنفُسِكُمْ ۚ وَاتَّقُوا اللَّهَ وَاعْلَمُوا أَنَّكُم مُّلَاقُوهُ ۗ وَبَشِّرِ الْمُؤْمِنِينَ

Βλέπεις; Ο Αλλάχ είναι μαζί-σου, μ’ εσένα, τον άνδρα! Ο Αλλάχ παίρνει το μέρος-σου! Ο Αλλάχ είναι μεροληπτικός! Τοποθετεί τους άνδρες πάνω από τις γυναίκες! Τί άλλη απόδειξη χρειάζεσαι για να συμπεράνεις οτι ο Αλλάχ δεν θεωρεί τους άνδρες ίσους με τις γυναίκες;

Γιατί ο Αλλάχ δεν δίνει το ίδιο δικαίωμα στη γυναίκα, λέγοντάς της οτι ο σύζυγός της είναι ένας αγρός με φυτά που έχουν σπόρους για αυτήν, οπότε «Πήγαινε στο φυτό-σου και θέρισε τους σπόρους-του όποτε το θελήσεις»; Δεν θέλει ο Αλλάχ να έχουν άνδρες και γυναίκες ίσα δικαιώματα; Και, ω, παρεμπιπτόντως: γιατί ο Αλλάχ φαίνεται να αγνοεί οτι οι σπόροι παρέχονται όχι μόνο από τον άνδρα αλλά επίσης καί από τη γυναίκα; Δεν γνωρίζει ο Αλλάχ οτι η γυναίκα παρέχει έναν πολύ σημαντικό σπόρο, το ωάριο, χωρίς το οποίο οι αρσενικοί σπόροι είναι εντελώς άχρηστοι; Ξαναρωτώ: γιατί ο Αλλάχ μιλά σαν Βεδουΐνος;

Αλλά μισό λεπτό! Υπάρχει ένα εδάφιο στο Κοράνι στο οποίο ο συγγραφέας του Κορανίου (είναι πράγματι ο Αλλάχ;) φαίνεται να προτείνει, πολύ δειλά και αόριστα, οτι οι γυναίκες έχουν ίσα δικαιώματα με τους άνδρες. Δυστυχώς, στο ίδιο εδάφιο ο συγγραφέας του Κορανίου την επόμενη στιγμή ξεχνάει αυτό που μόλις είπε, και το ακυρώνει λέγοντας το ακριβώς  αντίθετο — σαν να ήταν “φτιαγμένος” με ναρκωτικά. Ιδού το εδάφιο:

Κοράνι 2:228: “Και οι διαζευγμένες γυναίκες θα περιμένουν σχετικά μ’ αυτές για περίοδο τριών μηνών, και δεν είναι νόμιμο να κρύβουν αυτό που ο Αλλάχ έχει δημιουργήσει στις κοιλιές τους, αν πιστεύουν στον Αλλάχ και στην Έσχατη Ημέρα. Και οι σύζυγοί τους έχουν μεγαλύτερο προνόμιο να τις πάρουν πίσω σ’ αυτήν [την περίοδο] αν αυτοί επιθυμούν συμβιβασμό. Και γι’ αυτές [θα ισχύουν] τα ίδια όπως και επί αυτών, σύμφωνα με αυτό που είναι λογικό. Αλλά οι άνδρες είναι κατά ένα βαθμό ανώτεροι από αυτές [σε ευθύνες και εξουσία]. Και ο Αλλάχ είναι Υψηλότατος σε Ισχύ, και Σοφός.”

وَالْمُطَلَّقَاتُ يَتَرَبَّصْنَ بِأَنفُسِهِنَّ ثَلَاثَةَ قُرُوءٍ ۚ وَلَا يَحِلُّ لَهُنَّ أَن يَكْتُمْنَ مَا خَلَقَ اللَّهُ فِي أَرْحَامِهِنَّ إِن كُنَّ يُؤْمِنَّ بِاللَّهِ وَالْيَوْمِ الْآخِرِ ۚ وَبُعُولَتُهُنَّ أَحَقُّ بِرَدِّهِنَّ فِي ذَ‌ٰلِكَ إِنْ أَرَادُوا إِصْلَاحًا ۚ وَلَهُنَّ مِثْلُ الَّذِي عَلَيْهِنَّ بِالْمَعْرُوفِ ۚ وَلِلرِّجَالِ عَلَيْهِنَّ دَرَجَةٌ ۗ وَاللَّهُ عَزِيزٌ حَكِيمٌ

Πώς;; Αυτά ακούγονται αντιφατικά. Πρώτα, ο συγγραφέας λέει: «οι σύζυγοί τους έχουν μεγαλύτερο προνόμιο» (وَبُعُولَتُهُنَّ أَحَقُّ) αν αυτοί (οι σύζυγοι) επιθυμούν να ακυρώσουν το διαζύγιο. Μετά έρχεται η αινιγματική φράση: : وَلَهُنَّ مِثْلُ الَّذِي عَلَيْهِنَّ  η οποία μεταφράζεται: «Και γι’ αυτές [θα ισχύουν] τα ίδια όπως και επί αυτών». Αλλά κοιτάξτε πώς τρεις μεταφραστές, εγκεκριμένοι από Ισλαμικούς μελετητές, το μεταφράζουν αυτό:

• Γιουσούφ Αλί: «Και οι γυναίκες θα έχουν δικαιώματα παρόμοια με τα δικαιώματα που είναι εναντίον-τους» (“And women shall have rights similar to the rights against them”)

• Πίκθαλ: «Και αυτές έχουν δικαιώματα παρόμοια με εκείνων (των ανδρών) επί αυτών» (“And they (women) have rights similar to those (of men) over them”)

• Σακίρ: «και αυτές έχουν δικαιώματα παρόμοια με εκείνα που είναι εναντίον-τους» (“and they have rights similar to those against them”)

Όλοι εισάγουν τη λέξη (και την έννοια) “δικαιώματα”. Αλλά το αυθεντικό κείμενο λέει, κατά λέξη, το ακόλουθο (διαβάζοντας από τα δεξιά προς αριστερά):

Η λέξη «αυτών» είναι στο θηλυκό γένος, οπότε η αντωνυμία αναφέρεται στις γυναίκες. Τα συμπεράσματα δικά-σας.

Και μετά από αυτή τη δειλή και αόριστη εκχώρηση “ίσων δικαιωμάτων” στις γυναίκες, έρχεται το χτύπημα με τη βαριοπούλα:  «Αλλά οι άνδρες είναι κατά ένα βαθμό ανώτεροι από αυτές» (وَلِلرِّجَالِ عَلَيْهِنَّ دَرَجَةٌ). Μη τυχόν εσείς οι γυναίκες το παρακάνετε με τη χαρά-σας για τα “ίσα δικαιώματα”! Χα!

Στις περιπτώσεις της κληρονομιάς και κατάθεσης στο δικαστήριο, ο Αλλάχ ορίζει την ανισότητα ανδρών και γυναικών με βάση την εξίσωση: δύο γυναίκες = ένας άνδρας.  Ή, διαιρώντας τα δύο μέρη της εξίσωσης με το 2:

Ιδού τα εδάφια που αποδεικνύουν την παραπάνω εξίσωση:

Κοράνι 4:11: «Ο Αλλάχ σας δίνει εντολή σχετικά με τα τέκνα σας: για το αγόρι, όσο το μερίδιο δύο κοριτσιών. Αλλά αν υπάρχουν [μόνο] κορίτσια, πάνω από δύο, για εκείνα είναι τα δύο τρίτα των όσων αυτός άφησε. Και αν είναι [μόνο] ένα, για εκείνη είναι το μισό. Και για τους γονείς του, για τον καθένα τους το ένα έκτο των όσων άφησε, αν αυτός είχε παιδιά. Αλλά αν δεν είχε παιδιά και τον κληρονομούν οι γονείς του, τότε για τη μητέρα του [είναι] ένα τρίτο. [Επομένως, για τον πατέρα του τα δύο τρίτα.] Και αν είχε αδέλφια, για τη μητέρα του είναι το ένα έκτο, μετά από τυχόν διαθήκη που έκανε, ή κάποιο χρέος. Οι γονείς σας ή τα παιδιά σας — δεν γνωρίζετε ποιος από αυτούς είναι κοντύτερα σ’ εσάς για [να λάβουν] οφέλη. [Αυτά τα μερίδια είναι] μια υποχρέωση από τον Αλλάχ. Πράγματι, ο Αλλάχ είναι Γνώστης και Πάνσοφος.»

يُوصِيكُمُ اللَّهُ فِي أَوْلَادِكُمْ ۖ لِلذَّكَرِ مِثْلُ حَظِّ الْأُنثَيَيْنِ ۚ فَإِن كُنَّ نِسَاءً فَوْقَ اثْنَتَيْنِ فَلَهُنَّ ثُلُثَا مَا تَرَكَ ۖ وَإِن كَانَتْ وَاحِدَةً فَلَهَا النِّصْفُ ۚ وَلِأَبَوَيْهِ لِكُلِّ وَاحِدٍ مِّنْهُمَا السُّدُسُ مِمَّا تَرَكَ إِن كَانَ لَهُ وَلَدٌ ۚ فَإِن لَّمْ يَكُن لَّهُ وَلَدٌ وَوَرِثَهُ أَبَوَاهُ فَلِأُمِّهِ الثُّلُثُ ۚ فَإِن كَانَ لَهُ إِخْوَةٌ فَلِأُمِّهِ السُّدُسُ ۚ مِن بَعْدِ وَصِيَّةٍ يُوصِي بِهَا أَوْ دَيْنٍ ۗ آبَاؤُكُمْ وَأَبْنَاؤُكُمْ لَا تَدْرُونَ أَيُّهُمْ أَقْرَبُ لَكُمْ نَفْعًا ۚ فَرِيضَةً مِّنَ اللَّهِ ۗ إِنَّ اللَّهَ كَانَ عَلِيمًا حَكِيمًا

Ας κάνουμε έναν υπολογισμό.  Σύμφωνα με το παραπάνω εδάφιο 4:11, αν υπάρχουν, ας πούμε έξι κόρες σε μία οικογένεια και καθόλου γιοι, και ο πατέρας πεθάνει και αφήσει, ας πούμε 9000 ευρώ, τότε οι 6 κόρες θα κληρονομήσουν τα 2/3 των 9000, που ισούνται με 6000. Αυτό σημαίνει οτι κάθε κόρη θα πάρει 1000. Το τί συμβαίνει με το υπόλοιπο και μεγαλύτερο ποσό των 3000 μένει αδιευκρίνιστο από τον Αλλάχ. Ακόμα και αν υπάρχει μία μοναχοκόρη, δεν θα κληρονομήσει ολόκληρο το ποσό των 9000 από τον πατέρα-της, αλλά μόνο τα 4500 («για εκείνη είναι το μισό»: فَلَهَا النِّصْفُ).

Θα προσπεράσω τα υπόλοιπα, αλλά ο αναγνώστης που ενδιαφέρεται μπορεί επίσης αν θέλει να ελέγξει και το επόμενο εδάφιο, 4:12. Σε κάθε περίπτωση, τα θηλυκά (σύζυγοι ή κόρες) παίρνουν τα μισά από ότι τα αρσενικά.

Ορίστε και ένα εδάφιο σχετικά με καταθέσεις μαρτύρων στο δικαστήριο:

Κοράνι 2:282: “[...] Και καλέστε για μαρτυρία δύο μάρτυρες, από τους άνδρες σας. Και αν δεν υπάρχουν δύο άνδρες, τότε έναν άνδρα και δύο γυναίκες από εκείνες που δέχεστε ως μάρτυρες — ώστε αν η μία λαθέψει, να τη διορθώσει η άλλη. [...]”
	وَاسْتَشْهِدُوا شَهِيدَيْنِ مِن رِّجَالِكُمْ ۖ فَإِن لَّمْ يَكُونَا رَجُلَيْنِ فَرَجُلٌ وَامْرَأَتَانِ مِمَّن تَرْضَوْنَ مِنَ الشُّهَدَاءِ أَن تَضِلَّ إِحْدَاهُمَا فَتُذَكِّرَ إِحْدَاهُمَا الْأُخْرَىٰ ۚ ٌ

Οι γυναίκες είναι πιο χαζές από τους άνδρες, σύμφωνα με τον Αλλάχ, επειδή μόνο με τις γυναίκες αισθάνεται την ανάγκη να μας δώσει την εξήγηση: «ώστε αν η μία λαθέψει, να τη διορθώσει η άλλη.»  Ένας άνδρας δεν έχει τέτοια ανάγκη για υποστήριξη από έναν άλλον άνδρα (πόσω μάλλον από μια γυναίκα!). Αλλά είναι επίσης «ανεπαρκείς στην ευφυΐα» σύμφωνα με το Μωάμεθ (ο οποίος — οποία έκπληξη! — πάντα συμβαίνει να συμφωνεί με το Κοράνι-του). Ιδού, από την πιο αυθεντική συλλογή Ισλαμικών διηγήσεων:

Σαχί Αλ-Μπουχαρί: V1 B6 N301

[Ο Μωάμεθ] είπε: «Ω γυναίκες! Δώστε ελεημοσύνη, αφού όπως έχω δει η πλειοψηφία των κατοίκων της Πύρινης Κόλασης ήσασταν εσείς (οι γυναίκες).» Αυτές ρώτησαν: «Γιατί είναι έτσι, ω Απόστολε του Αλλάχ;» Αυτός απάντησε: «Καταριέστε συχνά και είστε αχάριστες στους συζύγους-σας. Δεν έχω δει κανέναν άλλον να υπολείπεται περισσότερο σε εξυπνάδα και στη θρησκεία από σας. Ένας προσεκτικός και  λογικός άνδρας θα μπορούσε να παραστρατήσει εξαιτίας μερικών από σας.» Οι γυναίκες ρώτησαν: «Ω Απόστολε του Αλλάχ! Γιατί λες πως υπολειπόμαστε στην εξυπνάδα και τη θρησκεία μας;» Αυτός είπε: «Δεν είναι η μαρτυρία δύο γυναικών ίση με αυτή ενός ανδρός;» Αυτές απάντησαν καταφατικά. Αυτός είπε: «Αυτό είναι το ελάττωμα στην εξυπνάδα σας. Μήπως δεν είναι αλήθεια οτι η γυναίκα δεν μπορεί ούτε να προσευχηθεί ούτε να νηστέψει στις μέρες του μήνα-της;» Οι γυναίκες απάντησαν καταφατικά. Εκείνος είπε: «Αυτό είναι το ελάττωμα στη θρησκεία-σας.»

Οι μη Μουσουλμάνοι που διαβάζουν το παραπάνω σκέφτονται ως εξής: «Ο Μωάμεθ, αρχικά ορίζει τον κανόνα οτι η μαρτυρία δύο γυναικών ισούται με αυτή ενός άνδρα στο δικαστήριο, αφού είναι κάτι παραπάνω από ξεκάθαρο σε εμάς οτι το Κοράνι είναι ένα προϊόν της φαντασίας-του. Έπειτα χρησιμοποιεί αυτόν τον δικής-του κατασκευής κανόνα για να “συμπεράνει” οτι οι γυναίκες είναι λιγότερο έξυπνες από τους άνδρες!» Αυτό (λέει ο συγγραφέας αυτού του άρθρου) είναι σαν να σας λέει κάποιος οτι στη δική-του θρησκεία πιστεύουν οτι η όραση από το αριστερό μάτι κάθε ανθρώπου είναι δύο φορές πιο ελαττωματική από εκείνη του δεξιού ματιού. «Πώς γίνεται αυτό;», τον ρωτάτε. Αυτός απαντά: «Δεν είπε ο Δημιουργός-μας, στο Ιερό-μας Βιβλίο, οτι σε κάθε ζευγάρι γυαλιών, οι φακοί του αριστερού ματιού πρέπει να είναι δύο φορές πιο δυνατοί από τους φακούς για το δεξί μάτι;» «Ε, ναι, στο δικό-σου Ιερό Βιβλίο ισχυρίζεσαι οτι ο Δημιουργός-σου το είπε αυτό, ως εκεί σωστά», απαντάτε. «Βλέπετε;» απαντάει εκείνος· «Αυτό είναι η απόδειξη της ανεπάρκειας του αριστερού ματιού!» Εξαιρετική λογική. Βεβαιωθείτε μόνο πως δεν θα προσλάβετε ποτέ αυτό το άτομο ως δικηγόρο-σας στο δικαστήριο.

Τέλος, ο Αλλάχ επιτρέπει να έχει κανείς παραπάνω από μία γυναίκες, αρκεί βέβαια ο άνδρας να είναι αρκετά ευκατάστατος για να συντηρεί τις γυναίκες-του.

Κοράνι 4:3: «Και αν φοβάστε οτι δεν θα είστε δίκαιοι με τα ορφανά, τότε παντρευτείτε εκείνες που σας φαίνονται κατάλληλες μεταξύ των γυναικών, δύο, ή τρεις, ή τέσσερις. Αλλά αν φοβάστε οτι δεν θα είστε δίκαιοι, τότε [παντρευτείτε μόνο] μία από εκείνες που έχετε στην υπηρεσία σας. Αυτό είναι πιο πρέπον, ώστε να μην κάνετε αδικία.»
	وَإِنْ خِفْتُمْ أَلَّا تُقْسِطُوا فِي الْيَتَامَىٰ فَانكِحُوا مَا طَابَ لَكُم مِّنَ النِّسَاءِ مَثْنَىٰ وَثُلَاثَ وَرُبَاعَ ۖ فَإِنْ خِفْتُمْ أَلَّا تَعْدِلُوا فَوَاحِدَةً أَوْ مَا مَلَكَتْ أَيْمَانُكُمْ ۚ ذَ‌ٰلِكَ أَدْنَىٰ أَلَّا تَعُولُوا

Περιττό να το πούμε, πουθενά στο Κοράνι δεν επιτρέπεται σε μία γυναίκα να έχει — Θεός φυλάξοι! — παραπάνω από έναν άνδρα. Απλώς το αναφέρω... ώστε εκείνοι οι Μουσουλμάνοι που προσπαθούν να πείσουν τους μη Μουσουλμάνους οτι άνδρες και γυναίκες έχουν ίσα δικαιώματα στο Ισλάμ ίσως να το ξανασκεφτούν.

Ο Μωάμεθ, φυσικά, είχε πολλές γυναίκες, τόσο συζύγους όσο και σκλάβες. Για παράδειγμα, η τελευταία από τις “συζύγους-του” πρέπει να ήταν η Σαφίγια, η σύζυγος του Κινάνα, τον οποίο ο Μωάμεθ είχε βασανίσει (Εικόνα 2.1.4) για να του αποκαλύψει πού είχε κρύψει τα τιμαλφή της φυλής-του. Αφού έκαψε τον Κινάνα ζωντανό και τελικά τον αποκεφάλισε, ο Μωάμεθ “παντρεύτηκε” τη χήρα του Κινάνα, Σαφίγια, κάνοντας σεξ μαζί-της λίγες μέρες μετά τη δολοφονία, όπως μας αναφέρουν οι διηγήσεις του Σαχί αλ-Μπουχαρί (V5B59N522–524).

Εικόνα 4.2.2: Ο Μωάμεθ βλέπει τη Σαφίγια, αφού έχει δολοφονήσει το σύζυγό της Κινάνα, © Zenga Books.

Η Σαφίγια ήταν μάλλον η τελευταία γυναίκα του Μωάμεθ, επειδή σύντομα μετά από αυτό το γάμο εκείνος δηλητηριάστηκε από μια άλλη γυναίκα από τη φυλή του Κινάνα. Ο Μωάμεθ υπέφερε από τις επιπτώσεις της δηλητηρίασης ίσως για αρκετούς μήνες, πριν τελικά τινάξει τα πέταλα.

Ο γάμος με περισσότερες από μία γυναίκες ονομάζεται “πολυγαμία”, και είναι ποινικό αδίκημα στις περισσότερες κοινωνίες του κόσμου. Αλλά είναι φυσιολογικός σε κάποιες Μουσουλμανικές χώρες με αυστηρή ερμηνεία του Ισλάμ, όπως η Σαουδική Αραβία. Στο κάτω-κάτω, ο Μωάμεθ ήταν πολύγαμος.

Εικόνα 4.2.3:  Κάποιες από τις Μουσουλμάνες σε αυτή τη φαιδρή φωτογραφία μπορεί να είναι σύζυγοι του Μουσουλμάνου που τις τραβάει

Πάντως, ακόμα και κάποιες Μουσουλμανικές κοινωνίες, όπως η Τουρκική (η οποία επίσημα είναι κοσμική και όχι θεοκρατική), αναγνωρίζουν οτι η πολυγαμία είναι ένα πρόβλημα, και δεν την επιτρέπουν — ανεξάρτητα από την άποψη του Αλλάχ. Φυσικά, η πολυγαμία δεν είναι απαγορευμένη στο 100% του μη Μουσουλμανικού κόσμου (κάποιοι Αφρικανοί βασιλιάδες, για παράδειγμα, είναι γνωστοί για το οτι συντηρούν ένα μεγάλο αριθμό συζύγων), και ακόμα και η πολυανδρία (μία γυναίκα να έχει περισσότερους από έναν συζύγους) μπορεί να απαντηθεί, π.χ., σε κάποιες απομονωμένες φυλές του Ειρηνικού Ωκεανού. Αλλά η συντριπτική πλειοψηφία του μη Μουσουλμανικού κόσμου απαγορεύει την πολυγαμία, επομένως τη θεωρεί “ανήθικη”. Οπότε, η πολυγαμία είναι Παγκοσμίως Ανήθικη σύμφωνα με τον ορισμό-μας.

Συνεπώς θα προσθέσουμε δύο κουκκίδες στο διάγραμμά μας: μία για τις “οι γυναίκες έχουν ίσα δικαιώματα με τους άνδρες”, που για να χωρέσει στο διάγραμμά μας θα το σημειώσουμε με την ετικέτα “Γυναίκες = Άνδρες”·  και άλλη μία για την “Πολυγαμία”, η οποία, αν και ειδική περίπτωση του “Γυναίκες = Άνδρες”, αξίζει ειδική μνεία εξαιτίας της ιδιαιτερότητάς της στον Ισλαμικό κόσμο. (Στο κάτω-κάτω, η σχέση “Γυναίκες = Άνδρες” είναι ειδική περίπτωση της “Ισότητας” αλλά αξίζει ειδική μνεία λόγω της σπουδαιότητάς της στις ανθρώπινες σχέσεις.)

Εικόνα 4.2.4: Οι θέσεις των σημείων “Γυναίκες = Άνδρες” και “Πολυγαμία”

Όπως βλέπουμε, η σχέση “Γυναίκες = Άνδρες” είναι Παγκοσμίως Ηθική, αλλά ισχυρά αποδοκιμαζόμενη καί από το Κοράνι καί από το Μωάμεθ. Όσο για την “Πολυγαμία”, αφού είναι αδίκημα στο μεγαλύτερο μέρος του μη Μουσουλμανικού κόσμου, είναι Παγκοσμίως Ανήθικη· αλλά επιδοκιμάζεται από τον Αλλάχ και τη διέπραξε ο Μωάμεθ, οπότε είναι Ηθική από την Ισλαμική οπτική.

5. Βοήθησον τοὺς γονεῖς σου καὶ τὰ τέκνα σου (επιτέλους, συμφωνία!)

Είναι ώρα να γεμίσουμε λίγο αυτή τη “βαρετή” περιοχή στο διάγραμμά μας, τη μπλε-σταχτί περιοχή όπου η Ισλαμική και η Παγκόσμια Ηθική συμφωνούν μεταξύ-τους.  Και, όπως ακριβώς δύσκολα γίνεται συζήτηση όταν δύο άνθρωποι συμφωνούν, έτσι και στην περίπτωσή μας, δεν υπάρχουν και πολλά να πούμε για τις περιπτώσεις όπου τα δύο είδη ηθικής συμφωνούν. Θα διαλέξω δύο ηθικά θέματα όπου εύκολα παρατηρείται συμφωνία: τη βοήθεια κάποιου προς τους γονείς-του, και τη φροντίδα για τα παιδιά-του.

Εικόνα 5.1: Η θέση “Βοήθεια προς γονείς” και “Φροντίδα για τέκνα”

Δεν γνωρίζω κανέναν πολιτισμό που που να μην αποδέχεται το “Βοήθα τους γονείς-σου” ως μία σωστή ηθική αξία· και, ειλικρινά, αμφιβάλλω αν υπάρχει τέτοιος πολιτισμός. Όσο για το “Φρόντιζε τα τέκνα-σου”, αυτό έρχεται κατευθείαν ως βιολογικό ένστικτο των ανθρώπων να πολλαπλασιάσουν τα γονίδιά τους· οπότε σε αυτήν την περίπτωση θα μπορούσα να στοιχηματίσω ένα μεγάλο ποσό οτι δεν υπάρχει κανένας πολιτισμός που δεν βλέπει την ιδέα της φροντίδας των τέκνων ως σωστή· γιατί, αν υπήρχε τέτοιος πολιτισμός, οι απόγονοί του θα υπέφεραν σκληρά στη ζωή-τους, άρα σε βάθος χρόνου ο πολιτισμός αυτός δεν θα δημιουργούσε αρκετούς απογόνους και τελικά θα έπαυε να υπάρχει. Προτίμησα να γράψω “τέκνα” στην ετικέτα, επειδή η “Φροντίδα για παιδιά” αποτελεί μία άλλη, πιο γενική αρχή, που μπορεί να μπερδευτεί με τη διαφορετική “Φροντίδα για ορφανά” (ιδιαίτερα από τους Μουσουλμάνους), και δεν θέλω να δημιουργήσω μια τέτοια σύγχυση.  Η “Φροντίδα για ορφανά”, όπως επίσης και η πιο γενική “Φροντίδα για παιδιά”, γίνονται αντιληπτά από το μέσο Μουσουλμάνο ως “φροντίδα για τα ορφανά των Μουσουλμάνων”, και “φροντίδα για τα παιδιά των Μουσουλμάνων”, αντίστοιχα. Αυτό συμβαίνει επειδή το Κοράνι, λέγοντας “εσύ”, εννοεί “εσύ ο πιστός Μουσουλμάνος”, όχι “εσύ ο άνθρωπος”· ενώ στην Παγκόσμια Ηθική, η φροντίδα για παιδιά σημαίνει για όλα τα παιδιά, όλων των ανθρώπων πάνω στη Γη, χωρίς όρους ή εξαιρέσεις.  Οπότε, επειδή δεν ήθελα να προκαλέσω τέτοιες παρερμηνείες, έγραψα “τέκνα” στο διάγραμμα.

5.1 Ἐλεημοσύνη τε καὶ “Ζακάτ”

Θα μπορούσε να ισχυριστεί κανείς οτι η “Ελεημοσύνη” ανήκει στην ίδια περιοχή της αμοιβαίας συμφωνίας στο διάγραμμά μας. Αλλά και πάλι μπορεί να δημιουργηθεί παρεξήγηση. Οι Μουσουλμάνοι έχουν μια ειδική λέξη για την ελεημοσύνη: “Ζακάτ”, η οποία δεν αντιστοιχεί ακριβώς σε αυτό που ο υπόλοιπος κόσμος αντιλαμβάνεται ως “Ελεημοσύνη”. Ιδού τί λέει αυτό το άρθρο της Wikipedia περί του ζακάτ (η έμφαση δική-μου):

«Οι Μουσουλμάνοι λόγιοι διαφωνούν για το αν οι μη Μουσουλμάνοι μπορούν να περιλαμβάνονται  στους αποδέκτες του ζακάτ. Η Ισλαμική σοφολογιότητα, ιστορικά, έχει διδάξει οτι μόνο οι Μουσουλμάνοι μπορούν να είναι αποδέκτες του ζακάτ. Στις μέρες-μας, κάποιοι υποστηρίζουν οτι το ζακάτ μπορεί να παρασχεθεί στους μη Μουσουλμάνους αφού όμως πρώτα έχουν ικανοποιηθεί οι ανάγκες των Μουσουλμάνων, χωρίς να εντοπίζουν τίποτα στο Κοράνι ή στη σούννα που να δείχνει οτι το ζακάτ θα πρέπει να αποδίδεται μόνο στους Μουσουλμάνους.»

Έτσι, παραδοσιακά, το ζακάτ για τους Μουσουλμάνους έχει την έννοια της “ελεημοσύνης προς άλλους Μουσουλμάνους”, και υπάρχουν δύο πολύ καλοί λόγοι που το εξηγούν αυτό:

1. Ο Αλλάχ στο Κοράνι απευθύνεται μόνο στον πιστό Μουσουλμάνο, και όχι στο εν γένει άτομο πάνω στη Γη. Νά γιατί οι Μουσουλμάνοι μελετητές δεν βρίσκουν «τίποτα στο Κοράνι ή στη σούννα που να δείχνει οτι το ζακάτ θα πρέπει να αποδίδεται μόνο στους Μουσουλμάνους.» Η αποτυχία-τους να βρουν έναν τέτοιο προσδιορισμό οφείλεται στο οτι ο προσδιορισμός «εσύ, ο Μουσουλμάνος» είναι δεδομένος, εννοείται σε όλο το ιερό-τους βιβλίο. Το Κοράνι είναι εντελώς στενόμυαλο, από τη σύλληψή του. Παρουσιάζει μια εκπληκτική στενότητα σκέψης σχετικά με το εύρος των ανθρώπων στους οποίους απευθύνεται, στενότητα τελείως ασύμβατη με ένα Δημιουργό όλων των ανθρώπινων όντων.

2. Το Ισλάμ διαχωρίζει τον κόσμο αυστηρά σε δύο κατηγορίες : στους “πιστούς” (Μουσουλμάνους) και στους “απίστους”. Σκοπός του Αλλάχ είναι να εξαλείψει τους απίστους, είτε μετατρέποντάς τους σε Μουσουλμάνους, είτε σκοτώνοντάς τους με το σπαθί του Μουσουλμάνου. (Υπάρχει και η τρίτη “επιλογή”: κατακτώντας-τους ώστε να πληρώνουν το “τζίζγια”, τον Ισλαμικό φόρο.) Αν οι Μουσουλμάνοι ήσαν διατεθειμένοι να δώσουν ελεημοσύνη στους απίστους, θα τους βοηθούσαν έτσι να ζήσουν μια άνετη ζωή, κι αυτό δεν έχει νόημα για τον ευσεβή Μουσουλμάνο — είναι σαν να βοηθάει τον εχθρό, και οι άπιστοι αποκαλούνται «οι εχθροί του Ισλάμ» πολλές φορές μέσα στο Κοράνι.

Επομένως το ζακάτ παραδοσιακά σημαίνει «ελεημοσύνη στους Μουσουλμάνους αδελφούς-μας». Αν «Στις μέρες-μας», όπως αναφέρει το άρθρο της Wikipedia, οι Μουσουλμάνοι μελετητές προτείνουν να επεκτείνουν το εύρος του ζακάτ σε όλους τους ανθρώπους, αυτό συμβαίνει επειδή κάποιοι από αυτούς τους μελετητές έχουν ταξιδέψει και έχουν συναντήσει τον υπόλοιπο κόσμο, έχουν μάθει οτι ο μη Ισλαμικός κόσμος δεν κάνει καμία διάκριση βασισμένη στη θρησκεία όταν μιλάει για “ελεημοσύνη”, έχουν νιώσει (έστω και υποσυνείδητα) ντροπή για τις διακρίσεις που η δική-τους θρησκεία κάνει στην ανθρωπότητα, και έχουν σκεφτεί πως θα πρέπει να “αναβαθμίσουν” την έννοια του ζακάτ σε μία πιο πολιτισμένη έννοια, δηλ. σε εκείνη της “ελεημοσύνης”. Αλλά σημειώστε οτι οι Μουσουλμάνοι μελετητές πιστεύουν πως το ζακάτ θα πρέπει να δοθεί σε μη Μουσουλμάνους «αφού πρώτα έχουν ικανοποιηθεί οι ανάγκες των Μουσουλμάνων»! Επομένως, ακόμα και οι πιο μορφωμένοι και κοσμογυρισμένοι από τους Μουσουλμάνους μελετητές δεν μπορούν να απαλλαγούν από τους παραμορφωτικούς φακούς των διακρίσεων με τους οποίους το Ισλάμ εμπότισε τη σκέψη-τους ήδη από την πρώιμη παιδική-τους ηλικία. Πιστεύω οτι όσο το Ισλάμ συνεχίζει να διαχωρίζει τον κόσμο σε “εμείς” και οι “άλλοι”, το ζακάτ θα παραμένει με τη στενόμυαλη έννοια: «ελεημοσύνη μεταξύ ημών των Μουσουλμάνων, μόνο».

Για τους παραπάνω λόγους θα παραλείψω να τοποθετήσω καί την “Ελεημοσύνη” καί το “Ζακάτ” στο διάγραμμά μας, ώστε να αποφύγω τυχόν διαφωνίες πάνω στο πώς γίνεται αντιληπτή η κάθε έννοια από τον καθένα,  και για το πού θα έπρεπε να τοποθετηθεί η κουκκίδα για την κάθε έννοια.

6. Τὸ τῶν ἀμάχων δικαίωμα πρὸς τὸ ζῆν ἀπαράβατόν ἐστιν

Υπάρχουν κάποια εδάφια στο Κοράνι η ηθικότητα των οποίων πέφτει κάτω από αυτήν ενός μέσου ανθρώπου με απαράβατες ηθικές αρχές.  Υποθέτω, φυσικά, οτι το άτομο με τις απαράβατες ηθικές αρχές έχει επίσης την κριτική ικανότητα να κρίνει το περιεχόμενο αυτών των χωρίων,  χωρίς να σκύβει το κεφάλι με δειλία και να αποδέχεται τυφλά ότι λέει το Κοράνι ως «ιδέες που έρχονται από μία Υπέρτατη Αρχή».  Αν ο συγγραφέας του Κορανίου ήταν πράγματι μία Υπέρτατη Αρχή, θα είχε επίσης — μεταξύ άλλων — μία Υπέρτατη Ηθική, ιδιαίτερα σε ότι αφορά την αξία της ανθρώπινης ζωής.  Εντούτοις, σε διάφορες περιστάσεις, ο συγγραφέας του Κορανίου, δείχνει οτι η ηθικότητά του αναφορικά με την ανθρώπινη ζωή είναι κατώτερη από αυτήν ενός απλού, ηθικού ανθρώπου. Ας εξετάσουμε κάποιες τέτοιες ηθικά προβληματικές περιπτώσεις.

6.1 Παρατήρηση: ο Αλλάχ λέει οτι σκότωσε ένα παιδί, αλλά το έκανε χωρίς καλή δικαιολογία

Ο προσδιορισμός “χωρίς καλή δικαιολογία” θα μπορούσε να λείπει από τον τίτλο αυτής της υποενότητας, επειδή ένα παιδί δεν θα έπρεπε ποτέ να φονεύεται — τέλος! — σύμφωνα με την Παγκόσμια Ηθική. Δεν μπορείς να χρησιμοποιείς μια δικαιολογία (καλή ή κακή) για να σκοτώσεις ένα παιδί. Απλά δεν θα έπρεπε ποτέ να το κάνεις, επειδή ένα παιδί δεν έχει τη διανοητική επάρκεια για να αναλάβει την οποιαδήποτε ηθική ευθύνη· οπότε, το να αφαιρέσεις τη ζωή του παιδιού για ένα λάθος που έκανε είναι μία από τις ηθικά πιο απαίσιες πράξεις που μπορεί να κάνει ένας ενήλικος (ή ομάδα ενηλίκων, ή κοινωνία). Τώρα, είναι γνωστό οτι πολλοί θρήσκοι άνθρωποι είναι πρόθυμοι να κρίνουν οποιαδήποτε πράξη του Θεού-τους με τη σκέψη: «Ο Θεός πρέπει να έχει κάποιον Ανώτερο Σκοπό, που εμείς δεν καταλαβαίνουμε.» Πάντως, στο εδάφιο 18:74–81 του Κορανίου ο Αλλάχ όντως μας δίνει μία δικαιολογία για τη δολοφονία ενός αγοριού (χρησιμοποιώντας ένα άγγελο για να διαπράξει το φόνο), αλλά η δικαιολογία αυτή δεν στέκει σε λεπτομερή έλεγχο από ένα νοήμον άτομο που έχει την ελάχιστη έστω ικανότητα για κριτική σκέψη. Ιδού μια περιγραφή των εδαφίων 18:74–81:

Στο 18:65, πριν από τα εδάφια που μας ενδιαφέρουν, ο Μωυσής συναντά “έναν υπηρέτη του Αλλάχ”, ή — για να τον αποκαλούμε πιο σύντομα — έναν άγγελο, στον οποίο είχε δοθεί πολλή γνώση από τον Αλλάχ. Ο Μωυσής ζητάει από το σοφό άγγελο να του επιτρέψει να τον ακολουθήσει, αλλά ο άγγελος του λέει οτι εκείνος (ο Μωυσής) δεν θα είχε την υπομονή να καταλαβαίνει καθετί στο οποίο θα ήταν μάρτυρας χωρίς να κάνει ερωτήσεις. Ο Μωυσής διαβεβαιώνει τον άγγελο οτι, όχι, θα έχει την υπομονή, κι έτσι αρχίζουν το ταξίδι-τους. Στο 18:74 βρίσκουν ένα αγόρι, και ο άγγελος το σκοτώνει. Ο Μωυσής ρωτάει: «Σκότωσες μία αθώα ψυχή! Το έκανες για κάποιον άλλο λόγο από το να σκοτώσεις απλώς μια ψυχή; Σίγουρα έχεις κάνει μια πολύ κακή πράξη!» Ο άγγελος απαντά: «Δεν σου είπα οτι δεν θα μπορέσεις ποτέ να έχεις υπομονή μαζί-μου;» Ο Μωυσής το καταπίνει αυτό (που είναι το δεύτερο ανεξήγητο πράγμα που έκανε ο άγγελος από τρία στο σύνολο κατά το ταξίδι-τους), και συνεχίζουν. Τότε, στο 18:80–81 μαθαίνουμε το λόγο για τον οποίο ο άγγελος σκότωσε το αγόρι. Ιδού γιατί (κρατηθείτε στην καρέκλα-σας):

Κοράνι 18:80–81: «[80] Και αναφορικά με το παιδί, οι γονείς του ήσαν πιστοί, και φοβηθήκαμε οτι το παιδί θα τους παραφόρτωνε με αμαρτίες και απιστία. [81] Οπότε η πρόθεσή μας ήταν ο Κύριός τους να αντικαταστήσει το παιδί με ένα καλύτερό του σε αγνότητα και πιο επιδεκτικό σε στοργή.»
	وَأَمَّا الْغُلَامُ فَكَانَ أَبَوَاهُ مُؤْمِنَيْنِ فَخَشِينَا أَن يُرْهِقَهُمَا طُغْيَانًا وَكُفْرًا فَأَرَدْنَا أَن يُبْدِلَهُمَا رَبُّهُمَا خَيْرًا مِّنْهُ زَكَاةً وَأَقْرَبَ رُحْمًا

Με συγχωρείτε πολύ, αλλά αυτό είναι μια βροντερή διανοητική πορδή — ανάμεσα στις χειρότερες δικαιολογίες που μπορεί κανείς να σκεφτεί για ένα φόνο. Με δεδομένο το οτι ο άγγελος πραγματοποίησε την επιθυμία του Αλλάχ (υπαινίσσεται κάτι τέτοιο άλλωστε στο 18:81), και ως εκ τούτου η σκέψη που περιγράφηκε στο 18:80 ανήκει στον Αλλάχ, μια τέτοια σκέψη μπορεί μόνο να ονομασθεί “διανοητική πορδή” — εξηγώ αμέσως παρακάτω γιατί· είναι κάτι που μας δείχνει οτι ο συγγραφέας του Κορανίου δεν είναι ο Αλλάχ, αλλά ο Μωάμεθ. Ο Μωάμεθ ήταν ικανότατος στο να παράγει “διανοητικές πορδές”, και αυτή είναι μόνο μία από τις πολλές. Κι ορίστε γιατί:

Πρώτ’ απ’ όλα, ο Αλλάχ (δια στόματος του αγγέλου) λέει: «Φοβηθήκαμε [οτι το αγόρι θα έκανε αμαρτίες αργότερα στη ζωή-του]». Γιατί «φοβηθήκαμε»; Δεν είναι σίγουρος ο Αλλάχ; Δεν γνωρίζει το μέλλον; Αν εγώ πω: «Φοβάμαι οτι η αυριανή-σου επίδοση θα είναι μια αποτυχία», σημαίνει πως δεν είμαι σίγουρος γι’ αυτό. Αλλά ο Αλλάχ γνωρίζει τα πάντα. Γνωρίζει πώς το αγόρι θα εξελισσόταν στη ζωή-του, οπότε έπρεπε να πει:  «Αν επιτρέψω στο αγόρι να ζήσει, θα γίνει ένας αμαρτωλός και άπιστος αργότερα στη ζωή-του, και θα γίνει βάρος στους πιστούς γονείς-του. Οπότε θα σκοτώσω τώρα το αγόρι, προτού να έχει την ευκαιρία να προβεί σε τέτοιες αμαρτίες.»

Αλλά ακόμα κι έτσι, ακόμα κι αν ο Αλλάχ, γνωρίζοντας το μέλλον, είναι σίγουρος οτι το αγόρι θα γίνει πράγματι ένας άπιστος και θα “επιβαρύνει” τους γονείς-του με ντροπή, είναι αυτός λόγος για να σκοτώσει το αγόρι;

Πρώτον, γιατί άραγε η τιμή των γονιών αξίζει πιο πολύ από τη ζωή του αγοριού; Δεν αξίζει η ζωή (ακόμα και η ζωή ενός μελλοντικά απίστου) περισσότερο από την τιμή των γονιών; Αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε οτι αυτή η ιστορία έρχεται από τα βάθη του ηθικού βόρβορου που είναι η Μέση Ανατολή, όπου η τιμή είναι πράγματι πολυτιμότερη από τη ζωή· εξ ου και οι “φόνοι τιμής” που οι Μεσανατολίτες πραγματοποιούν, σκοτώνοντας τα κορίτσια-τους που έχουν “προγαμιαίες σχέσεις” με αγόρια, ακόμα και αν αυτές οι σχέσεις περιλαμβάνουν απλά συνάντηση με ένα αγόρι και συνομιλία μαζί-του.^(*) Αυτή η αντίληψη, ο “φόνος για την τιμή” που έχουν οι Μεσανατολίτες πρωτόγονοι βρικόλακες είναι κάτι για το οποίο όσοι θέλουν να αποκαλούνται “πολιτισμένοι” θα έπρεπε να εξεγερθούν και να προσπαθήσουν να εξαλείψουν από προσώπου γης, όπως ακριβώς έχει γίνει με την ανθρωποθυσία παιδιών. Αλλά το οτι ο Αλλάχ επιβάλλει την απολίτιστη αντίληψη “φόνος για την τιμή” είναι εντελώς αξιοθρήνητο, και δείχνει είτε (1) οτι η ηθική του Αλλάχ είναι ελαττωματική, παρόμοια με την ηθική των πρωτόγονων της Μέσης Ανατολής, είτε (2) οτι δεν εφηύρε ο Αλλάχ αυτή την ιστορία στο 18:74–81, αλλά ένας αληθινός Μεσανατολίτης: ο Μωάμεθ, ο Βεδουΐνος πολέμαρχος, που οι απεχθείς ιδιότητες του χαρακτήρα-του περιγράφονται στο παρόν άρθρο.

Δεύτερον, ακόμα κι αν η τιμή είναι τόσο σημαντική, γιατί να σκοτώσει το αγόρι; Δεν είχε ο Αλλάχ κανένα πιο εκλεπτυσμένο τρόπο για να λύσει το πρόβλημα; Όταν έχεις πονόδοντο και πηγαίνεις στον οδοντίατρο, ο οδοντίατρος σου κόβει το κεφάλι για να απαλλαγεί από το πρόβλημα; Δεν κάνει συνήθως ο οδοντίατρος, δεδομένου οτι είναι καταρτισμένος και έχει τις απαραίτητες ικανότητες και τον εξοπλισμό, μια σωστή επεξεργασία στο δόντι-σου; Τώρα φαντάσου έναν “οδοντίατρο” σαν τον Αλλάχ, άπειρα καταρτισμένο και απεριόριστα ικανό.  Δεν μπορεί αυτός ο απεριόριστα ικανός Αλλάχ να κάνει κάτι καλύτερο από το να αρπάξει το ρόπαλο του Νεάντερνταλ και να τσακίσει το κεφάλι του μικρού παιδιού;  Τι θα έκανες εσύ αν ήσουν απεριόριστα ικανός; Πώς θα έλυνες το πρόβλημα του παιδιού που έγινε άπιστος; Αν ρωτήσεις εμένα, θα έκανα ένα απλό θαύμα την κατάλληλη στιγμή στη ζωή του παιδιού, έτσι ώστε να γίνει πιστός. Ένα τέτοιο θαύμα θα περιλάμβανε ως μάρτυρα μόνο το παιδί, ώστε κανένα άλλο μέρος της Δημιουργίας-μου να μην επηρεαζόταν. Για παράδειγμα, καθώς το παιδί θα περπατούσε μια μέρα μόνο-του σε μια απομονωμένη περιοχή, θα έκανα κάποια μυρμήγκια να βγουν από τη φωλιά-τους και να σχηματίσουν την ακόλουθη φράση στο έδαφος: «Δεν υπάρχει άλλος Θεός παρά μόνο ο Αλλάχ. Ο Μωάμεθ είναι ο αγγελιοφόρος του Αλλάχ» (τη “σαχάντα”: لَا إِلٰهَ إِلَّا ٱلله مُحَمَّدٌ رَسُولُ ٱلله). Θα έγραφα το μήνυμα στη γλώσσα του παιδιού, και αφού το διάβαζε το παιδί, θα άφηνα τα μυρμήγκια να σκορπίσουν και να γυρίσουν πίσω στη φωλιά-τους. Αυτό σίγουρα θα ήταν αρκετό για να γίνει το παιδί ένας πιστός. Γιατί ο Αλλάχ δεν έκανε μια τέτοια απλή “θεραπεία”, αλλά αντίθετα σκότωσε το παιδί;

Παρεμπιπτόντως, το προηγούμενο παράδειγμα του απλού θαύματος με τα μυρμήγκια, εγείρει ένα ερώτημα και για τις άλλες θρησκείες, όχι μόνο για το Ισλάμ: αν ο Θεός ενδιαφέρεται να πιστεύουμε σε αυτόν και να μην καούμε στην κόλαση, τότε γιατί δεν παρουσιάζει τέτοια απλά “προσωπικά θαύματα” σε καθέναν από εμάς ξεχωριστά;  Γιατί περιμένει από εμάς απλώς να πιστεύουμε σ’ αυτόν, χωρίς καν επαρκείς ενδείξεις, όταν στην πραγματικότητα υπάρχει πληθώρα ενδείξεων εναντίον της υπόθεσης οτι υπάρχει — δεδομένου οτι έχει κανείς αρκετή υπομονή για να αποκτήσει τις γνώσεις που καταδεικνύουν αυτές τις ενδείξεις; Αλλά αφήνω αυτό το ερώτημα στους θεολόγους, γνωρίζοντας οτι το έχουν ήδη αντιμετωπίσει και το έχουν απαντήσει — απλώς όχι ικανοποιητικά, κατά την άποψή μου.

Τρίτον, υπάρχει πρόβλημα ακόμα και με τη δικαιολογία στο 18:81: «Οπότε η πρόθεσή μας ήταν ο Κύριός τους να αντικαταστήσει το παιδί με ένα καλύτερό του σε αγνότητα και πιο επιδεκτικό σε στοργή.» Αν ο Κύριος είναι ικανός να αντικαθιστά ένα παιδί με ένα άλλο «καλύτερο σε αγνότητα», γιατί δεν το έκανε αυτό με το παιδί απ’ την αρχή; Γιατί ο Κύριος δεν εφάρμοσε τις ικανότητές του για δημιουργία ψυχών, τις οποίες καυχιέται οτι έχει (18:81), απευθείας σ’ εκείνο το παιδί, ώστε να μη χρειάζεται να διαπράξει ένα φόνο και να αντικαταστήσει το παιδί με ένα άλλο «καλύτερό του»; Εδώ δεν πρόκειται για ηθικό, αλλά για λογικό σφάλμα.

Και τέταρτον, αν η λύση για τα παιδιά που επιβαρύνουν τους ευσεβείς γονείς-τους με την αμαρτωλότητά τους και την απιστία-τους είναι το να σκοτώνονται, τότε ο Αλλάχ θα έπρεπε να είχε εξολοθρεύσει ένα μεγάλο μέρος της ανθρωπότητας τσακίζοντας τα κεφάλια αυτών των παιδιών με το τεχνολογίας Νεάντερνταλ εργαλείο-του. Γιατί να σκοτώσει μόνο αυτό το παιδί; Κάτι τέτοιο είναι ιδιαίτερα άδικο για το συγκεκριμένο παιδί, και αποτελεί τόσο ηθικό όσο και λογικό σφάλμα.

Τόσα πολλά ηθικά και λογικά σφάλματα σε μόλις δύο εδάφια του Κορανίου! Μπορεί ο Αλλάχ, ο “Πάνσοφος”, να είναι ποτέ ο συγγραφέας ενός τέτοιου πλήρους σφαλμάτων κειμένου;

Από τα παραπάνω προκύπτει οτι εμείς, οι άνθρωποι του 21ου αιώνα, βρισκόμαστε σε υψηλότερο ηθικό επίπεδο από αυτόν που σκαρφίστηκε την ιστορία στα εδάφια 18:74–81 του Κορανίου. Αν επιμένετε να πιστεύετε οτι αφηγητής της ιστορίας ήταν ο Αλλάχ, τότε πρέπει να καταπιείτε την ιδέα οτι ο Αλλάχ είναι ηθικά υποδεέστερος από εσάς.

6.2 Παρατήρηση: ο Αλλάχ εξακολουθεί να σκοτώνει παιδιά ακόμα και σήμερα

Αν θεωρήσουμε οτι (1) ο Αλλάχ υπάρχει, και οτι (2) τίποτα δεν συμβαίνει στον κόσμο χωρίς να το γνωρίζει ο Αλλάχ, τότε πρέπει να συμπεράνουμε οτι ο Αλλάχ εξακολουθεί να σκοτώνει παιδιά συνεχώς, ακόμα και στις μέρες-μας. Νά ένα παράδειγμα.

Στις 24 Σεπτεμβρίου 2013, ένας σεισμός χτύπησε το Βαλουχιστάν, μία περιοχή στο νοτιοδυτικό Πακιστάν. Ο σεισμός ήταν πολύ ισχυρός, μεγέθους 7.7, και «τουλάχιστον 825 άνθρωποι σκοτώθηκαν και εκατοντάδες άλλοι τραυματίστηκαν», σύμφωνα με τον προηγούμενο σύνδεσμο. Ένας δεύτερος σεισμός, μεγέθους 6.8 (μέρος σειράς μετασεισμών), χτύπησε την ίδια περιοχή στις 28 Σεπτεμβρίου, σκοτώνοντας τουλάχιστον 22 ακόμη ανθρώπους.

Εικόνα 6.2.1: Μία γυναίκα περπατάει ανάμεσα στα συντρίμμια μετά το σεισμό στις 24 Σεπτεμβρίου 2013 στο Βαλουχιστάν του Πακιστάν.

Συνήθως, ιστορίες επιζώντων που βρέθηκαν κάτω από τα συντρίμμια μερικές μέρες μετά την καταστροφή κυκλοφορούν στον κόσμο των μίντια, δείχνοντας ιδιαίτερη χαρά για τους διασωθέντες, και θαυμασμό για τους διασώστες. Αλλά η ακόλουθη ιστορία που έγινε γνωστή μετά τους σεισμούς του 2013 στο Βαλουχιστάν είναι μια από εκείνες τις άλλες, τις θλιβερές.

Σκάβοντας κάτω απ’ τα ερείπια ενός σπιτιού σε ένα χωριό της περιφέρειας Αγουαράν του Βαλουχιστάν, οι ομάδες διάσωσης βρήκαν ένα τρίχρονο κορίτσι μαζί με τη γιαγιά-του, νεκρές και τις δύο από ασφυξία. Η μητέρα του κοριτσιού όμως, και κόρη της γιαγιάς-του, επέζησε. Αλλά γιατί; Διότι μόλις λίγες στιγμές πριν χτυπήσει ο εγκέλαδος, βγήκε από το σπίτι για να επισκεφθεί μια γειτόνισσα, και άφησε την κόρη-της μαζί με τη γιαγιά στο σπίτι. Ο σεισμός έγινε όταν εκείνη περπατούσε στο δρόμο. Αν είχε πάρει την κορούλα-της μαζί, το τρίχρονο κοριτσάκι θα ήταν ανάμεσα στους επιζώντες.

Τώρα, παρακαλώ σταματήστε και σκεφτήτε για μια στιγμή: αν η μητέρα είχε απλά κάνει τη σκέψη: «Ας πάρω τη μικρή μαζί-μου», το μικρό κορίτσι θα είχε σωθεί!

Γιατί ο Αλλάχ επέτρεψε να συμβεί αυτός ο θάνατος; Θα ήταν τόσο απλό για ένα “παντοδύναμο” ον όπως ο Αλλάχ να βάλει την παραπάνω σκέψη στο μυαλό της μητέρας. Θα χρειαζόταν μόνο κάποιοι νευρώνες να στείλουν σήματα με τον άλφα τρόπο αντί για τον βήτα τρόπο, κάπου βαθιά μέσ’ στον εγκέφαλο της μητέρας, και η σκέψη θα γινόταν. Δεν θα ήταν καν θαύμα, γιατί κανείς δεν θα είχε παρατηρήσει τίποτα. Και όμως, μ’ αυτή την ελάχιστη τροποποίηση στις σκέψεις της μητέρας, η ζωή του τρίχρονου κοριτσιού θα σωζόταν. Αν εσύ, αγαπητέ αναγνώστη, είχες τη δύναμη να κάνεις μια τέτοια τροποποίηση, θα την έκανες ή όχι;

Αν την έκανες, θα ένιωθες πως έσωσες τη ζωή του μικρού κοριτσιού. Αλλά αν δεν την έκανες, τότε θα ένιωθες τρομερές τύψεις: μπορούσες να σώσεις τη ζωή της μικρής, κι όμως, επέλεξες να μην το κάνεις. Οπότε τη σκότωσες! Δεν υπάρχει τρόπος να αποφύγεις το συμπέρασμα οτι τη σκότωσες, καθώς ήξερες τί επρόκειτο να συμβεί, είχες τη δύναμη να το κάνεις να μη συμβεί, και παρά ταύτα διάλεξες να μην το κάνεις. Σαν παράδειγμα κατάστασης στην οποία δεν χρειάζεται να υποθέσουμε οτι έχεις θεϊκές δυνάμεις, υπόθεσε πως βλέπεις ένα φορτηγό να έχει βάλει την όπισθεν και να έχει αρχίσει να κινείται προς τα πίσω, πολύ αργά, όταν σε μικρή απόσταση από τον πίσω τροχό-του υπάρχει ένα νήπιο που παίζει στο έδαφος. Ο οδηγός του φορτηγού δεν έχει ιδέα οτι υπάρχει ένα μωρό πίσω από το όχημά του. Αλλά εσύ βλέπεις τα πάντα. Αν δεν αντιδράσεις, ο πίσω τροχός σύντομα θα κυλήσει πάνω απ’ το μωρό και θα το συνθλίψει. Τί θα έκανες; Κάθε φυσιολογικός άνθρωπος θα έσπευδε και με μια κραυγή θα φώναζε στον οδηγό να σταματήσει αμέσως. Κανένας νορμάλ άνθρωπος δεν θα παρέμενε απαθής, κοιτώντας το φορτηγό να λιώνει το μωρό, επιλέγοντας την αδράνεια αντί για τη δράση. Αλλά ο Αλλάχ, στην περίπτωση του σεισμού στο Βαλουχιστάν, επέλεξε την αδράνεια! — αδράνεια που είχε ως αποτέλεσμα το θάνατο του τρίχρονου κοριτσιού. Με την αδράνειά του, ο Αλλάχ έγινε ο φονέας του μωρού εκείνου.

Αλλά επειδή ο σεισμός του Βαλουχιστάν το 2013 ήταν μόνο ένα από τα χιλιάδες επί χιλιάδων γεγονότα που έχουν συμβεί στην ανθρώπινη ιστορία, και επειδή θύματα όπως το τρίχρονο κορίτσι πρέπει να έχουν υπάρξει εκατοντάδες χιλιάδες, αν όχι εκατομμύρια, έπεται οτι ο Αλλάχ είναι ο φονέας ενός τόσο μεγάλου αριθμού αθώων μικρών ανθρώπινων ψυχών, γιατί μπορούσε να αλλάξει την ακολουθία των γεγονότων, τουλάχιστο για κάποια από αυτά τα παιδιά, και παρ’ όλ’ αυτά δεν το έκανε.

Αυτό το επιχείρημα, φυσικά, δεν αφορά μόνο τον Αλλάχ. Καθένας που πιστεύει σε έναν Παντοδύναμο Θεό ο οποίος ενδιαφέρεται για το τί συμβαίνει εδώ στον πλανήτη Γη, πρέπει να εξάγει το ίδιο συμπέρασμα: ο Θεός είναι ένας δολοφόνος με ενοχές γιγαντιαίων διαστάσεων. Οι χειρότεροι κατά συρροή δολοφόνοι ωχριούν μπροστά στο ανάστημα του κακούργου Θεού, ανάστημα το οποίο έχει αποκτήσει χάρη στην απάθειά του. Ιδού το λεπτό σημείο, που λανθάνει της προσοχής των θρήσκων ανθρώπων:

Δεν μπορείς να καυχιέσαι οτι είσαι “Παντοδύναμος” όλη την ώρα στο ιερό-σου Βιβλίο και ταυτόχρονα να σφυρίζεις αδιάφορα όταν μια μικρή αβοήθητη ψυχή θάβεται ζωντανή και πεθαίνει από ασφυξία. Είσαι όντως Παντοδύναμος, όπως ισχυρίζεσαι; Απόδειξέ το! Διαφορετικά, είσαι Απείρως Κακούργος.

Το παραπάνω είναι άλλος ένας λόγος που εμείς, οι άνθρωποι, βρισκόμαστε σε υψηλότερο ηθικό επίπεδο από το Θεό (Αλλάχ), με την προϋπόθεση οτι ο Θεός έχει τα γνωρίσματα που οι θρησκευόμενοι άνθρωποι του αποδίδουν: παντοδυναμία και παντογνωσία.

6.3 Παρατήρηση: Ο Μωάμεθ σκότωσε ένα μεγάλο αριθμό παιδιών ενώ διέπραττε γενοκτονία

Αυτό συνέβη ως επακόλουθο της λεγόμενης “Μάχης της Τάφρου”. Αλλά πρώτα, ας μάθουμε τις συνθήκες υπό τις οποίες ο Μωάμεθ προέβη σε γενοκτονία, σκοτώνοντας παιδιά μαζί με πολλές άλλες αθώες ψυχές.

Ο Μωάμεθ είχε αυξήσει τον αριθμό των πιστών-του στη Μεδίνα. Έχοντας πάρει το μάθημά του στη Μέκκα, όπου προσπάθησε να επιβάλει τη νέα-του θρησκεία αλλά οι κάτοικοι της Μέκκας την απέρριψαν, προσπάθησε μετά να κάνει το ίδιο και στη Μεδίνα. Αλλά αυτή τη φορά γνώριζε οτι έπρεπε πρώτα να αυξήσει τους πιστούς-του — ουσιαστικά, το στρατό-του — και τον πλούτο-του. Αυτό το πέτυχε χρησιμοποιώντας το στρατό-του για να επιτίθεται στους εμπόρους που διέσχιζαν την έρημο με τα καραβάνια-τους, σκοτώνοντάς τους, κλέβοντας τα υπάρχοντά τους, και υποδουλώνοντας τις γυναίκες και τα παιδιά-τους. Με άλλα λόγια, ο Μωάμεθ ήταν ένας ληστής, ένας από αυτούς για τους οποίους αρκετούς αιώνες αργότερα, στην Αμερικανική Δύση, θα υπήρχε μία μεγάλη αφίσα με τη φράση: “ΚΑΤΑΖΗΤΕΙΤΑΙ, ΖΩΝΤΑΝΟΣ Ή ΝΕΚΡΟΣ”. Αλλά στην Αραβία του 7ου αιώνα ο νόμος ήταν: “η δύναμη ορίζει το δίκιο”. Έτσι ο Μωάμεθ, ο ληστής και αρχηγός ενός στρατού δολοφόνων που πίστευαν οτι ενεργούσαν υπό τις διαταγές του “Αλλάχ”, έγινε πλούσιος και ισχυρός στη Μεδίνα. Τότε άρχισε τον ίδιο “χαβά” όπως και στη Μέκκα: προσπαθούσε με τη βία να τους κάνει όλους να ασπαστούν τη δική-του θρησκεία, το Ισλάμ. Και αφού οι ντόπιοι κάτοικοι της Μεδίνας (πολλοί από τους οποίους ήσαν Εβραίοι) αρνήθηκαν, εκείνος άρχισε ξαφνικά να τους επιτίθεται. Τότε ήταν που ζήτησε και προκάλεσε τη δολοφονία του Ασράφ, που περιγράφηκε στην §2.1. Συγκεκριμένα, μετά το φόνο του Ασράφ, ο Μωάμεθ ξεκίνησε ένα αμόκ δολοφονιών, όπως μαθαίνουμε από μια διήγηση στον αλ-Ταμπαρί:

Αλ-Ταμπαρί 7:97:

«Το πρωινό μετά το φόνο του Ασράφ, ο Προφήτης πρόσταξε: “Σκοτώστε όποιον Εβραίο βρείτε του χεριού-σας!”»

Κάποιες εβραϊκές φυλές της Μεδίνα, όπως οι Μπανού Κουραϊζά (“μπανού” = “φυλή”), αποφάσισαν να παραμείνουν εντός των ορίων της πόλης-τους και να αποφύγουν τις τρομοκρατικές ομάδες του Μωάμεθ. Αλλά μία άλλη εβραϊκή φυλή, οι Μπανού Ναδίρ, απελάθηκε από τη Μεδίνα.  Μέχρι το τέλος του 626 μ.Χ., οι Μπανού Ναδίρ συνήψαν συμμαχία με τους Άραβες της Μέκκας, και ο Συμμαχικός Στρατός των 10.000 ανδρών έφτασε μέχρι τα περίχωρα της Μεδίνας, σκοπεύοντας να επιτεθεί και να κατακτήσει την πόλη — ενώ οι Μπανού Ναδίρ σκόπευαν να επιστρέψουν στα σπίτια-τους, από τα οποία είχαν εξοριστεί από το Μωάμεθ επειδή αρνήθηκαν να εγκαταλείψουν τη θρησκεία-τους και να ασπαστούν το Ισλάμ (βλέπε “όχι καταναγκασμός στη θρησκεία”, §1.3.) Οι Μουσουλμάνοι πολεμιστές που υπερασπίζονταν την πόλη ήσαν γύρω στους 3.000. Αυτός ο αριθμός φυσικά δεν περιελάμβανε τους Μπανού Κουραϊζά, οι οποίοι δεν ήσαν ούτε Μουσουλμάνοι ούτε πολεμιστές, και οι οποίοι απλά περίμεναν να δουν ποιο θα είναι το αποτέλεσμα της πολιορκίας.

Οι Μουσουλμάνοι έσκαψαν μία τάφρο κατά μήκος μόνο της βόρειας πλευράς της πόλης, επειδή οι άλλες πλευρές προστατεύονταν από βραχώδεις λόφους και ένα πυκνό δάσος, από όπου δεν θα μπορούσε να έρθει ο εχθρός. Καμία ουσιαστική μάχη δεν έλαβε χώρα, επειδή οι Σύμμαχοι σταμάτησαν στην τάφρο και εμποδίστηκαν στο να την υπερπηδήσουν — το ιππικό-τους έτσι κατέστη άχρηστο. Συνέχισαν να πολιορκούν τους Μουσουλμάνους για 27 μέρες, τον Ιανουάριο και Φεβρουάριο του 627 μ.Χ, χάνοντας μόνο τρεις άντρες, ενώ οι Μουσουλμάνοι έχασαν μόνο πέντε. (Αυτές ήσαν όλες κι όλες οι απώλειες της “μάχης”.) Μέσα στην οχυρωμένη περιοχή της Μεδίνας, οι Εβραίοι Μπανού Κουραϊζά έκαναν μία συμφωνία για “μη επίθεση” με τον Μωάμεθ. Όμως στη διάρκεια αυτών των 27 ημερών, άνδρες από τους Συμμάχους προσέγγισαν τους Κουραϊζά (πιθανώς διασχίζοντας το δάσος), και προσπάθησαν να τους πείσουν να σπάσουν τη συνθήκη με το Μωάμεθ. Πράγματι, οι Κουραϊζά τελικά πείσθηκαν να σπάσουν τη συνθήκη. Αλλά πριν μπορέσουν να κάνουν οτιδήποτε, οι Σύμμαχοι τελικά έχασαν το ηθικό-τους, έχοντας νικηθεί από την έλλεψη τροφής, τον άσχημο καιρό, και το ισχυρό κρύο, και απέσυραν το στρατό-τους. Πίσω στη Μεδίνα τώρα, οι “νικηφόροι” πλέον Μουσουλμάνοι πολιόρκησαν τα καταλύματα των Μπανού Κουραϊζά, και σύντομα τους συνέλαβαν όλους.

Ας ανακεφαλαιώσουμε λοιπόν: οι Μπανού Κουραϊζά δεν προξένησαν καμία φυσική βλάβη στους Μουσουλμάνους του Μωάμεθ. Μόνο άλλαξαν γνώμη, αποφασίζοντας να σπάσουν τη συμφωνία με το Μωάμεθ. Γι’ αυτό το “έγκλημα”, ο Μωάμεθ τους εξολόθρευσε. Και το έκανε αυτό ως εξής: ρώτησε έναν Εβραίο αρχηγό μιας άλλης φυλής (μίας που είχε συμμαχήσει με τους Κουραϊζά), ποια ήταν η τιμωρία για την ήττα σε μια μάχη, σύμφωνα με τον Εβραϊκό νόμο (σαν να μην το ήξερε ήδη ο Μωάμεθ, και σαν να είχαν πολεμήσει οι Κουραϊζά εναντίον-του). Ο Εβραίος αρχηγός απάντησε: «Θάνατος για τους άνδρες, υποδούλωση για τις γυναίκες και τα παιδιά.» Έτσι, ο Μωάμεθ είπε, ας τιμωρηθούν οι Μπανού Κουραϊζά σύμφωνα με τον νόμο-τους. Καταλαβαίνουμε, φυσικά, οτι με υποκρισία και εσκεμμένα επικαλέστηκε το λάθος νόμο: “ήττα σε μάχη”, όταν θα έπρεπε να επικαλεστεί το: “απόφαση να σπάσουν μία συμφωνία, αλλά χωρίς να προβούν σε κάποια πράξη”. (Όσοι Μουσουλμάνοι σήμερα μιλάνε για “αίσθηση δικαίου” του Μωάμεθ, μπορούν να κοντοσταθούν εδώ και να σκεφτούν λίγο.)

Έτσι, ο Μωάμεθ διέταξε να φτιαχτεί μια άλλη τάφρος στην κεντρική πλατεία της Μεδίνας, όπου βρισκόταν και η αγορά, οδήγησε τους άνδρες και τα αγόρια πάνω από 14 ή 15 χρονών των Μπανού Κουραϊζά κατά ομάδες σε αυτό το μέρος, αποκεφαλίζοντάς τους, και ρίχνοντας κεφάλια και σώματα μέσα στην τάφρο. Ομάδα την ομάδα, μεταξύ 600 και 900 άνδρες και αγόρια αποκεφαλίστηκαν, με το Μωάμεθ να παρακολουθεί το θέαμα μαζί με την πιο αγαπημένη μεταξύ των πολλών συζύγων-του, την Αϊσά. Όπως μαθαίνουμε από τη βιογραφία του ιμπν Ισαάκ για το Μωάμεθ, μία γυναίκα των Μπανού Κουραϊζά περνούσε πολύ ωραία εκεί με την Αϊσά: οι δυο-τους κουβέντιαζαν και γελούσαν ενώ παρακολουθούσαν το φρικτό θέαμα. Πιθανόν η Εβραία γυναίκα σκέφτηκε οτι μ’ αυτόν τον τρόπο θα έσωζε τη ζωή-της — ίσως η Αϊσά να ζητούσε να εξαιρεθεί η γυναίκα. Αλλά λίγο αργότερα ακούστηκε το όνομα της γυναίκας εκείνης, και της κόψανε το κεφάλι. Αυτές ήσαν οι ηθικές αρχές των ανθρώπων του περίγυρου του Μωάμεθ.

Εικόνα 6.3.1: Η γενοκτονία των Μπανού Κουραϊζά © Zenga Books.

Πέρα από την άδικη (και ως εκ τούτου ανήθικη) δικαιολογία με την οποία διέπραξε τη γενοκτονία, ο Μωάμεθ χρησιμοποίησε επίσης τον ακόλουθο φρικώδη κανόνα για να διαχωρίσει τους “άνδρες”, που θα αποκεφαλίζονταν, από τα “αγόρια”, που θα πωλούνταν ως σκλάβοι (και πιθανόν θα κακοποιούνταν σεξουαλικά). Διέταξε να εξεταστούν τα γεννητικά όργανα κάθε εφήβου αγοριού, και όσα είχαν τριχοφυΐα στην ηβική χώρα ονομάζονταν “άνδρες” και στέλνονταν για αποκεφαλισμό. Με άλλα λόγια, αφού τα αγόρια συνήθως αρχίζουν να αναπτύσσουν τριχοφυΐα στην ηβική χώρα από τα 13 ως τα 15, ένας αριθμός αγοριών — παιδιών! — των Μπανού Κουραϊζά αποκεφαλίστηκαν.

6.3.1 Συμπέρασμα: τα παιδιά δεν θα τιμωρούνται για τις αμαρτίες των γονιών-τους.

Υπάρχει ένας πολιτισμικός κανόνας που έρχεται από τα πιο σκοτεινά βάθη της Μέσης Ανατολής, και είναι ιδιαίτερα απεχθής από ηθική άποψη. Οι αρχαίοι Εβραίοι τον τηρούσαν, και τον εφάρμοζαν αδίστακτα. Το Ισλάμ, το δημιούργημα ενός πολέμαρχου της Αραβίας με τη νοοτροπία Βεδουΐνου, δεν θα μπορούσε να αποτελεί εξαίρεση. Αυτός ο ηθικά απεχθής κανόνας λέει το εξής:

Αυτοί που τηρούν αυτό τον κανόνα θα έπρεπε να ντρέπονται. Ο κανόνας είναι αποκρουστικός από ηθική άποψη επειδή γίνεται αιτιολόγηση για γενοκτονίες. Τοποθετεί την ομάδα (τη φυλή, το έθνος) πάνω από το άτομο (και αυτό είναι μια πολύ αρχαία παράδοση της Μέσης Ανατολής). Για παράδειγμα:

Γιατί ο Μωάμεθ αποκεφάλισε κάποια αγόρια των Μπανού Κουραϊζά; (Βλ. παραπάνω, §6.3.) Ποιο ήταν το σφάλμα-τους;

Κανένα, δεν είχαν κάνει τίποτα το λανθασμένο, ως άτομα.

Τότε γιατί ο Μωάμεθ αποκεφάλισε αυτά τα αγόρια;

Επειδή, σύμφωνα με τη δική-του ηθική, οι γονείς, ή  — πράγμα παρόμοιο — κάποιοι αρχηγοί της φυλής-τους, τον πρόδωσαν.

Με άλλα λόγια, σύμφωνα με τον φρικτό αυτό κανόνα της Μέσης Ανατολής, αν οι γονείς-σου έκαναν κάποιο λάθος, τόσο εκείνοι όσο και εσύ πρέπει να τιμωρηθείτε. Αν οι αρχηγοί της φυλής-σου έκαναν κάποιο λάθος, ολόκληρη η φυλή-σου — και εσύ μαζί — πρέπει να τιμωρηθείτε. Αυτή είναι η απεχθής ηθική αρχή που ο Μωάμεθ εφάρμοσε όταν εξολόθρευσε τους Μπανού Κουραϊζά. Και αυτή είναι ακριβώς η ηθική αρχή που ο Χίτλερ εφάρμοσε όταν διέπραξε τη γενοκτονία των Εβραίων και Τσιγγάνων στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Όταν τα παιδιά των Εβραίων και των Τσιγγάνων εστάλησαν στους θαλάμους αερίων στη Γερμανία των Ναζί, αυτή ήταν η βασική αρχή: το γένος-τους έπρεπε να εξολοθρευτεί. Είχαν κάνει αυτά τα παιδιά κάποιο λάθος; Όχι. Δολοφονήθηκαν γιατί ολόκληρο το “γένος-τους” έπρεπε να εξολοθρευτεί, εξ ου και ο όρος γενοκτονία.

Αυτοί που δικαιολογούν την ηθική αρχή της Μέσης Ανατολής, «τιμώρησε τα παιδιά για τις αμαρτίες των γονέων-τους», πρέπει να αντιληφθούν οτι δικαιολογούν την ιδέα της γενοκτονίας. Αλλά οι γενοκτονίες, αν και είναι φυσικές συνέπειες της Ισλαμικής Ηθικής, δεν έχουν καμία απολύτως θέση στην Παγκόσμια Ηθική και είναι ανάμεσα στα χειρότερα εγκλήματα που μπορούν να διαπραχθούν, χαρακτηριζόμενες “εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας”.

Εν συντομία, νά τί διέπραξε ο Μωάμεθ: εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας.

6.4 Πώς αντιλαμβάνονται οι Μουσουλμάνοι τη ζωή ενός παιδιού

Στην εποχή-μας οι Μουσουλμάνοι δείχνουν μέσω των πράξεών τους το οτι δεν έχουν ενστερνιστεί την ιδέα “η ζωή ενός παιδιού είναι πολύτιμη”. Η ακόλουθη εικόνα είναι μια από τις λιγότερο αποκρουστικές ανάμεσα σε ένα σύνολο εικόνων στην κατοχή του συγγραφέα, εικόνες που εμφανίστηκαν και κυκλοφόρησαν στο Διαδίκτυο κατά την περίοδο της φρίκης της κυριαρχίας του λεγόμενου “Ισλαμικού Κράτους” στη Συρία και το Ιράκ, στα έτη 2015–2017.

Εικόνα 6.4.1: Μουσουλμάνος κληρικός επιδεικνύει πώς να μεταχειρίζονται τα “μωρά απίστων”, ενώ τον βλέπουν παιδιά και μαθαίνουν το μάθημα.

Άλλες εικόνες από την ίδια εποχή της “κυριαρχίας της Ισλαμικής φρίκης” δείχνουν παιδιά κατακρεουργημένα και αποκεφαλισμένα, και είναι πολύ μακάβριες και αποκρουστικές για να τις ανεβάσω στο παρόν άρθρο. Η παρακάτω εικόνα δείχνει πώς ένας Μουσουλμάνος μπορεί να αντιληφθεί το ίδιο το παιδί-του: σαν ένα αντικείμενο που μπορεί να ριχτεί ενάντια σε κάποιον, με τον ίδιο τρόπο που θα πετούσαμε μια μεγάλη πέτρα.

Εικόνα 6.4.2: Νά πώς ένας Μουσλουλμάνος πατέρας αντιλαμβάνεται το ίδιο το παιδί-του: σαν αντικείμενο που μπορεί να ριχτεί εναντίον κάποιου.

Το επεισόδιο που απεικονίζεται στην Εικ. 6.4.2 συνέβη στις 6 Απριλίου του 2016, στο λιμάνι του Πειραιά, στην Ελλάδα. Μεγάλος αριθμός από παράνομους μετανάστες είχε μαζευτεί στο λιμάνι, και απαιτούσαν να σταλούν σε άλλες χώρες, της βόρειας και κεντρικής Ευρώπης. Στον καυγά που ακολούθησε μεταξύ των μεταναστών και των ανθρώπων της Ελληνικής Αστυνομίας, ένας άντρας, Αφγανός, άρπαξε το παιδί-του και απείλησε να πετάξει το βρέφος στον αστυνομικό, σαν να ήταν το παιδί ένα αντικείμενο, μια κοτρώνα. Κάποια ελληνικά μέσα ενημέρωσης έκαναν μια απέλπιδα προσπάθεια να δικαιολογήσουν τον Αφγανό “πατέρα” για την πράξη-του, λέγοντας: «Ορίστε σε τί ακραίες πράξεις μπορεί να οδηγήσει τους ανθρώπους η απόγνωση!» Αλλά τους διέφυγε μια λεπτομέρεια. Σε πρακτικά οποιοδήποτε άλλον πολιτισμό του κόσμου, μια τέτοια πράξη είναι αδιανόητη. Είναι μόνο το Ισλάμ που δεν δίνει καμιά ιδιαίτερη αξία στην έννοια “ζωή ενός παιδιού”. Επίσης το Ισλάμ, προερχόμενο από τη Μέση Ανατολή, είναι που ωθεί τους άντρες να πιστεύουν οτι τα παιδιά-τους είναι “ιδιοκτησία-τους”. Το αποτέλεσμα είναι επεισόδια όπως αυτό που βλέπουμε στην Εικ. 6.4.2.

Σε ένα άλλο επεισόδιο, που συνέβη στη Βρετανία τον Ιούλιο του 2018, ένας πατέρας επιτέθηκε με οξύ στον τρίχρονο γιο-του, ώστε να “τιμωρήσει” τη διαζευγμένη γυναίκα-του! Δεν προξενεί έκπληξη το οτι ο άντρας ήταν από το Αφγανιστάν. Ας σημειώσουμε οτι αυτό στο οποίο γίνεται κριτική εδώ δεν είναι η φυλή αυτού του “πατέρα” (Αφγανός), αλλά η πολιτισμική-του ταυτότητα (Ισλαμική, από το Αφγανιστάν). Οι άνθρωποι δεν μπορούν να είναι υπεύθυνοι για τη φυλή-τους περισσότερο απ’ όσο είναι υπεύθυνοι για το ύψος ή για την ηλικία-τους· όμως είναι υπεύθυνοι για τον πολιτισμό-τους. Η “φυλή” (μια ανύπαρκτη έννοια μεταξύ ανθρώπων σε κάθε περίπτωση — η χώρα προέλευσης, σε πιο πραγματικούς όρους) αποδίδεται στον άνθρωπο κατά τη γέννησή του, και δεν μπορεί να αλλάξει. Αλλά ένας πολιτισμός που βλέπει τα παιδιά σαν άψυχα αντικείμενα και ιδιοκτησίες των γονιών-τους — όπως τα βλέπει το Ισλάμ — καί μπορεί, καί πρέπει να αλλάξει, για τη βελτίωση του ηθικού επιπέδου της ανθρωπότητας. Σημειώστε επίσης οτι το ρεπορτάζ της εφημερίδας “ΤΟ ΒΗΜΑ”, που δίνεται παραπάνω, αποκρύπτει το γεγονός οτι ο άντρας ήταν Αφγανός Μουσουλμάνος· λες και αυτό ήταν άσχετο, ή ασήμαντο· λες και ήταν κοινό και αναμενόμενο συμβάν μεταξύ των συμπατριωτών ενός Ισαάκ Νεύτωνα, ενός Ουΐλλιαμ Σαίξπηρ, ενός Ντέιβιντ Χιουμ, ή ενός Καρόλου Δαρβίνου (για να αναφέρω ελάχιστους μόνο από τους Βρετανούς φωστήρες παλαιότερων εποχών) να υπάρχουν πατέρες που επιτίθενται στα παιδιά-τους με βιτριόλι!

Οπότε έχουμε δύο κουκκίδες τις οποίες πρέπει να σημειώσουμε στο διάγραμμά μας: “Αξία ζωής παιδιού”, και “Γενοκτονία”. Η πρώτη είναι Παγκοσμίως Ηθική· η δεύτερη, Παγκοσμίως Ανήθικη. Για το Ισλάμ όμως, καί οι δύο έννοιες είναι Ηθικώς Άσχετες. Από τη μια, ο Αλλάχ και ο Μωάμεθ έχουν δείξει μέσω παραδειγμάτων (βλ. §6.1 και §6.3) οτι δεν έδιναν αξία στις ζωές των παιδιών· και επίσης ο Μωάμεθ διέπραξε γενοκτονία, που προφανώς επιδοκίμασε ο Αλλάχ, αλλιώς ο Μωάμεθ θα είχε τιμωρηθεί. Από την άλλη, όλοι ξέρουν οτι η κακομεταχείρηση των παιδιών είναι ηθικά απαράδεκτη· όσο για τη διάπραξη γενοκτονίας... ακόμα και οι πιο σθεναροί Ισλαμιστές δεν θέλουν να παραδεχτούν κάτι τέτοιο. Για παράδειγμα, ο Τούρκος Πρόεδρος Ρετζέπ Ταϋγίπ Ερντογάν, διακήρυξε κάποτε: «...δεν είναι δυνατόν για ένα Μουσουλμάνο να διαπράξει γενοκτονία» (το Νοέμβριο του 2009, θέλοντας να αρνηθεί τη γενοκτονία που έγινε στην περιοχή του Νταρφούρ του Σουδάν από το “φιλαράκι-του”, τον Μουσουλμάνο Σουδανό Πρόεδρο Μπασίρ). Ο Ερντογάν ήταν προφανώς απληροφόρητος για τις αρχαίες γενοκτονίες του Μωάμεθ, των οποίων εκείνη που διαπράχθηκε με θύματα τους Μπανού Κουραϊζά είναι μόνο μία. Έτσι, οι Μουσουλμάνοι έχουν “ανάμεικτα συναισθήματα” και για τα δύο θέματα: κακομεταχειρίζονται τα παιδιά όταν τους δίνεται η ευκαιρία, και πράγματι διαπράττουν γενοκτονίες όταν η κατάσταση επιτρέπει μια τέτοια φρικαλεότητα. Άρα, καί τα δύο θέματα είναι Ηθικώς Άσχετα από την Ισλαμική οπτική.

Εικόνα 6.4.3: Οι θέσεις των εννοιών “Αξία ζωής παιδιού” και “Γενοκτονία”

7. Οὐ μηχανεύσει κακὸν ἐναντίον ἄλλων

Η παγίδευση και η εξαπάτηση άλλων είναι από εκείνες τις πράξεις που χαρακτηρίζουν τους κακούς ανθρώπους. Παγκοσμίως, είναι ανήθικο να εξαπατήσεις τον άλλον. Και όμως, ο Αλλάχ, στο εδάφιο 3:54, καυχιέται οτι εξαπατεί! Ακούγεται απίστευτο (εκτός αν είσαι Μουσουλμάνος, προγραμματισμένος να δέχεσαι ως “ορθό” οποιοδήποτε διανοητικό σκουπίδι περιλαμβάνεται στο Κοράνι-σου), αλλά είναι αληθινό. Ιδού το εδαφιο:

Κοράνι 3:54: «Και αυτοί [οι άπιστοι] σας εξαπάτησαν, και ο Αλλάχ εξαπάτησε [επίσης]. Και ο Αλλάχ [είναι] ο πιο ικανός απατεώνας!»
	وَمَكَرُوا وَمَكَرَ اللَّهُ ۖ وَاللَّهُ خَيْرُ الْمَاكِرِينَ

Πώς θα αισθανόσασταν εσείς, αν ο θεός μιας άλλης θρησκείας καυχώνταν ως εξής:

«Και αυτοί έκλεψαν, και Εγώ έκλεψα επίσης. Και Εγώ είμαι ο πιο ικανός κλέφτης!» Ή:

«Και αυτοί βίασαν, και Εγώ βίασα επίσης. Και Εγώ είμαι ο πιο ικανός βιαστής!» Ή:

«Και αυτοί δολοφόνησαν, και Εγώ δολοφόνησα επίσης. Και Εγώ είμαι ο πιο ικανός δολοφόνος!»

Δεν θα αισθανόσασταν άραγε περιφρόνηση για μια θρησκεία με ένα θεό που καυχιέται πως έχει μια κακή ιδιότητα στο χαρακτήρα-του, και πως είναι ο πιο ικανός ανάμεσα σ’ όλους όσοι έχουν αυτή την κακή ιδιότητα; Άρα, πως είναι ο χειρότερος απ’ όλους;

Αυτό ακριβώς είναι που κάνει ο Αλλάχ στο 3:54, όταν λέει:

«Και αυτοί σας εξαπάτησαν, και εγώ εξαπάτησα επίσης. Και είμαι ο πιο ικανός από όσους εξαπατούν!»

Αντιλαμβάνεστε οτι οι μη Μουσουμάνοι αισθάνονται περιφρόνηση για τη θρησκεία-σας και το θεό-της, τον Αλλάχ, γιατί καυχιέται οτι έχει μια κακή ιδιότητα στο χαρακτήρα-του, και οτι είναι ο πιο ικανός απ’ όσους έχουν αυτή την κακή ιδιότητα;

Εν γένει, η εξαπάτηση είναι κάτι που πολλοί Μουσουλμάνοι επιχειρούν, ιδιαίτερα όταν αντιμετωπίζουν μη Μουσουλμάνους. Υπάρχει η σχετιζόμενη έννοια της “τακίγια”, που σημαίνει “προσποίηση”, άρνηση της θρησκευτικής πίστης και πρακτικών εν όψει διωγμού ή εξαναγκασμού. Οι Σιίτες Μουσουλμάνοι υπογραμμίζουν τη σημασία της τακίγια, η οποία όμως επίσης επιτρέπεται και στο Σουνιτικό Ισλάμ υπό ορισμένες προϋποθέσεις. Εντούτοις, όταν ερωτάσθε αν η εξαπάτηση είναι σωστή πράξη, εκτός συμφραζομένων, οι πιο πολλοί από εσάς τους Μουσουλμάνους διαφωνείτε, και λέτε οτι το να εξαπατούμε τους άλλους είναι κακή πράξη. Αυτό γίνεται γιατί, εκτός συμφραζομένων, και δεδομένου οτι δεν έχετε εξετάσει τί λέει το Κοράνι-σας, ακολουθείτε την Παγκόσμια Ηθική, που είναι βαθιά ριζωμενη στον ανθρώπινο νου και την αντιλαμβανόμαστε ως φυσική. Αλλά όταν εξετάζετε το Κοράνι-σας, ανακαλύπτετε οτι ο Αλλάχ είναι ένας εξαπατητής, ένας απατεώνας, και μάλιστα ο πιο ικανός απ’ όλους! Έτσι, σύμφωνα με τον ορισμό-μας του τί είναι Ηθικό και τί Ανήθικο στο Ισλάμ (βλέπε την εισαγωγή στο παρόν άρθρο), η “Εξαπάτηση” — εφόσον ο Αλλάχ κοκκορεύεται γι’ αυτήν — θα πρέπει να τοποθετηθεί στην περιοχή της Ισλαμικής Ηθικής. Άρα το διάγραμμά μας διαμορφώνεται ως εξής:

Εικόνα 7.1: Η θέση της “Εξαπάτησης”: Παγκοσμίως Ανήθικη, αλλά Ηθική κατά τη σοφία του Αλλάχ

7.1 Συνέπεια: Ἴσθι φερέγγυος

Το αντίθτο του “εξαπατητή” είναι αυτός που είναι “φερέγγυος”. Ο φερέγγυος δεν θα σε εξαπατήσει, μπορείς να τον εμπιστευθείς. Οι περισσότεροι Μουσουλμάνοι πιστεύουν οτι ο Μωάμεθ ήταν φερέγγυος, αποδίδοντας εξωπραγματικές ιδιότητες στον ιδρυτή της θρησκείας-τους. Όμως, ο ίδιος ο Μωάμεθ, τους διέψευσε. Ιδού τί δήλωσε ο ίδιος, από την πιο αξιόπιστη πηγή Ισλαμικών διηγήσεων:

Σαχί αλ-Μπουχαρί, V7 B67 N427 [Ο Μωάμεθ είπε:] «Μά τον Αλλάχ, και του Αλλάχ θέλοντος, αν ορκιστώ κάτι και αργότερα βρω κάτι καλύτερο από εκείνο, τότε κάνω το καλύτερο και καταπατώ τον όρκο-μου.»

Ο όρκος είναι ο πιο επίσημος τρόπος (ή τουλάχιστον ήταν, στην Αραβία του 7ου μ.Χ. αι.) για να υποσχεθείς σε άλλους οτι μπορούν να σε εμπιστευθούν. Σπάζοντας τον όρκο-σου, δεν είσαι πλέον φερέγγυος αλλά ένας απατεώνας. Δεν προξενεί λοιπόν έκπληξη το οτι ο Μωάμεθ εκχώρησε την υψηλότερη ικανότητα εξαπάτησης στον Αλλάχ, το θεό που ο ίδιος σκαρφίστηκε.

Δεν θα τοποθετήσω κουκκίδα στο διάγραμμά μας για την περίπτωση αυτή, γιατί η “Φερεγγυότητα” είναι απλώς το αντίθετο της “Εξαπάτησης”, άρα δεν προσθέτει κάποια νέα ηθική έννοια. Στην παρούσα υποενότητα σκοπός-μου ήταν να παραθέσω την απόδειξη οτι ο Μωάμεθ — κατά δήλωσή του — ήταν ένας απατεώνας.

8. Οὐκ ἂν ἀπέχῃς ἐκ κοινῶν ἐδεσμάτων τε καὶ ποτῶν

Ερχόμαστε τέλος σε δύο είδη τροφής που ο Αλλάχ (ήτοι ο Μωάμεθ) απαγόρεψε από τους Μουσουλμάνους να καταναλώνουν: το κρέας χοιρινού, και το αλκοόλ. Εφόσον απαγορεύονται στο Κοράνι, αποτελούν “ηθικά θέματα”, ανεξάρτητα του πόσο άσχετα από άποψη ηθκής εμφανίζονται σε όλη την υπόλοιπη ανθρωπότητα.

Στην αρχαιότητα, ένας από τους κύριους ρόλους της θρησκείας ήταν να βάζει κανόνες στη ζωή των ανθρώπων: να τους λέει τί να κάνουν, και τί να μην κάνουν. Οι Αβρααμικές θρησκείες (Ιουδαϊσμός, Χριστιανισμός, και Ισλάμ) πήραν τους θρησκευτικούς κανόνες πολύ στα σοβαρά, καθορίζοντας φοβερές, ακόμα και βάρβαρες ποινές, για λάθη που σήμερα θεωρούνται πταίσματα (για παράδειγμα η κλοπή και η βλασφημία στο Ισλάμ τιμωρούνται με ακρωτηριασμό και θάνατο, αντιστοίχως), ή ακόμα και ούτε καν πταίσματα (π.χ. όταν τα μικρά παιδιά έλεγαν κακά λόγια στους γονείς-τους, τα παιδιά τιμωρούνταν με θάνατο στον αρχαίο Ιουδαϊσμό — ίσως ο πιο βάρβαρος από τους νόμους που θεσμοθετήθηκαν ποτέ από κάποια από τις γνωστές θρησκείες). Καθώς οι κοινωνίες προόδευσαν, μετέφεραν τη διαδικασία της νομοθεσίας από τις θρησκευτικές στις πολιτειακές αρχές. Έτσι, για την κλοπή, στον περισσότερο από τον αναπτυγμένο κόσμο, ο κλέφτης δικάζεται και, αν βρεθεί ένοχος, μπαίνει στη φυλακή για να εκτίσει κάποιο χρόνο της ποινής-του, η διάρκεια της οποίας εξαρτάται από τη σοβαρότητα της κλοπής.

Τέτοια είναι η περίπτωση κατανάλωσης αλκοόλ και χοιρινού στο Ισλάμ. Όσον αφορά στο αλκοόλ, είναι εύκολο να καταλάβουμε γιατί ο Μωάμεθ αισθάνθηκε την ανάγκη να κάνει την κατανάλωσή του θρησκευτική απαγόρευση: το άτομο που μεθά, συμπεριφέρεται συχνά με τρόπους που είναι κοινωνικά απαράδεκτοι, ακόμα και καταστροφικοί. Και όμως, το πιο λογικό πράγμα που μπορεί να γίνει είναι να προειδοποιηθεί το άτομο για τις συνέπειες. Αν το άτομο κάνει κάποιο αδίκημα εφόσον οι συνέπειες του έχουν κοινοποιηθεί, τότε θα τιμωρηθεί. Είναι όμως απαράδεκτο να τιμωρούνται απαξάπαντες με τον κανόνα “το αλκοόλ απαγορεύεται”, επειδή κάποιοι άλλοι (λίγοι) μπορεί να κάνουν αδίκημα. Δεδομένου οτι το αλκοόλ είναι κάτι που αρέσει γενικά στους ανθρώπους, το να απαγορευτεί σε όλους επειδή οι λίγοι μπορεί να συμπεριφερθούν ανεύθυνα είναι ένα είδος συλλογικής τιμωρίας, μια έννοια Παγκοσμίως Ανήθικη, αν και αποτελεί κοινή πρακτική στη Μέση Ανατολή, επικυρούμενη από θρησκείες που ξεπήδησαν από εκείνη την περιοχή του κόσμου. Η κατανάλωση του αλκοόλ, ας σημειωθεί, δεν είναι υποχρεωτικά καταστροφική. Οι αρχαίοι Έλληνες, για παράδειγμα, αναμείγνυαν το κρασί-τους με νερό, οπότε η έννοια της μέθης ήταν λίγο-πολύ άγνωστη στον πολιτισμό-τους. Ούτε είναι απαραίτητο να μεθύσει κανείς πίνοντας ποτό με μεγάλη περιεκτικότητα σε αλκοόλ· είναι πράγμα μάλλον σπάνιο, δεδομένης της ποσότητας του αλκοόλ που καταναλώνεται στον πολιτισμένο κόσμο. Επιπλέον, το κόκκινο κρασί έχει ευεργετικά αποτελέσματα στο κυκλοφοριακό σύστημα.

Η απαγόρευση του χοιρινού κρέατος είναι μια εντελώς διαφορετική περίπτωση, και δείχνει τον επαρχιωτισμό, τη στενομυαλιά, κα την έλλειψη γνώσης από το συγγραφέα του Κορανίου. Στο θερμό κλίμα της Αραβίας του 7ου μ.Χ. αιώνα, η κατανάλωση χοιρινού μπορεί πραγματικά να ήταν επικίνδυνη, ειδικά λόγω της άγνοιας που χαρακτήριζε τους κατοίκους της Μέσης Ανατολής. (Περιλαμβάνονται και οι Εβραίοι, που επίσης απαγορεύουν το χοιρινό κρέας από τη δίαιτά τους.) Το σκουλήκι-ταινία Taenia solium, ένα παράσιτο, μπορεί να αναπτυχθεί στο κρέας του χοίρου, και αν το κρέας δεν βραστεί καλά, το παράσιτο μεταφέρεται στο πεπτικό σύστημα του ανθρώπου που τρώει το κρέας, προκαλώντας εντερικά και ακόμα και νευρολογικά προβλήματα. Αν το κρέας βραστεί (ή ψηθεί) καλά, το παράσιτο και τα αυγά-του ψοφάνε, και δεν είναι δυνατή η μετάδοσή του· αλλά αυτό δεν ήταν κατανοητό από τις φυλές της Μέσης Ανατολής. Επίσης, τα γουρούνια τρώγανε κυριολεκτικά τα πάντα εκείνο τον καιρό και σ’ εκείνα τα μέρη, οπότε, εκτός από τα παράσιτα που μαζεύανε με την τροφή-τους, γίνονταν και παχύσαρκα (όταν εύρισκαν πολλή τροφή), και το λιπαρό κρέας είναι άλλος ένας παράγοντας κακής υγείας. Στην εποχή-μας όμως, χάρη στη βιομηχανική εκτροφή και μεγάλωμα των χοίρων, το κρέας-τους είναι τόσο άπαχο όσο και απαλλαγμένο από παράσιτα — περνάει από υγειονομικούς ελέγχους που εγγυώνται την καταλληλότητά του. Το χοιρινό κρέας είναι στην πραγματικότητα πιο υγιεινό από τα “ερυθρά” κρέατα (μοσχαρίσιο, πρόβειο, κατσικίσιο) στον αναπτυγμένο κόσμο. Ο Αλλάχ όμως (διάβαζε: ο Μωάμεθ) δεν φαίνεται να το γνώριζε αυτό. Θα περίμενε κανείς οτι ο Αλλάχ θα μπορούσε να βρει έναν πιο ευέλικτο τρόπο για να μεταφέρει την πληροφορία περί τροφών στις επόμενες γενεές από το να γράψει κανόνες σε ένα “ιερό βιβλίο”, αναλλοίωτο και “για όλους τους καιρούς”, γιατί οι καιροί αλλάζουν.

Μια παρατήρηση στο σημείο αυτό: οι Μουσουλμάνοι που δεν έχουν συνηθίσει στο χοιρινό κρέας από την παιδική-τους ηλικία, μπορεί να βρουν οτι το χοιρινό έχει μια περίεργη γεύση αν το δοκιμάσουν αργότερα στη ζωή-τους. Αλλά αυτό είναι αλήθεια για πρακτικά όλες τις τροφές. Ο συγγραφέας του παρόντος έχει την εμπειρία Μουσουλμάνων φίλων που δοκίμασαν χοιρινό και του παραπονέθηκαν οτι η γεύση-του δεν είναι καλή· αλλά επίσης και την εμπειρία παιδιών από οικογένειες Τσιγγάνων, που δεν είχαν ποτέ δοκιμάσει ψάρι στη ζωή-τους (τα θαλασσινά αποκλείονταν από τη διατροφή των οικογενειών-τους, απλά για οικονομικούς λόγους), και εύρισκαν πως το τηγανητό ψάρι μυρίζει απαίσια και έχει αηδιαστική γεύση. Φανταστείτε ένα άτομο που δεν έχει φάει ποτέ κρέας κοτόπουλου (ή άλλου πτηνού) στη ζωή-του· είναι μάλλον βέβαιο οτι το άτομο αυτό θα βρει πως το κοτόπουλο άχει γεύση περίεργη, ίσως και κακή.

Μπορούμε τώρα να πλουτίσουμε το διάγραμμά μας με τις δύο παράξενες απαγορεύσεις τροφών του Ισλάμ, που είναι ηθικά άσχετες στον περισσότερο από τον υπόλοιπο κόσμο.

Εικόνα 8.1: Η θέση για τα: “Αλκοόλ” και “Χοιρινό” (ενν.: κατανάλωσή τους): Παγκοσμίως Ηθικά Άσχετα, αλλά Ανήθικα στο Ισλάμ

9. Δέον ὅπως συνάπτῃς μονογαμιαίας σχέσεις

“Μονογαμία” σημαίνει το να έχει κανείς σεξουαλική σχέση με ένα μόνο άτομο. Αν και η κατάληξη “-γαμία” σχετίζεται με το γάμο (όπως π.χ. στη λέξη “πολύγαμος”: αυτός που παντρεύεται περισσότερες από μία γυναίκες, και “δίγαμος”: αυτός που παντρεύεται δύο γυναίκες), η λέξη “μονογαμία” (και “μονόγαμος”) χρησιμοποιείται στα ευρύτερα συμφραζόμενα των σεξουαλικών σχέσεων, χωρίς να απαιτεί το “συμβόλαιο” ενός γάμου. Για παράδειγμα, στη βιολογία μιλάμε για ζώα, όπως οι ουραγκοτάγκοι, που είναι μονόγαμα: άπαξ και βρουν το σεξουαλικό-τους σύντροφο, δεν ψάχνουν ποτέ για άλλον.

Παγκοσμίως, η μονογαμία θεωρείται “το σωστό”· όχι βέβαια γιατί οι άντρες είναι φύσει μονόγαμοι (δεν είναι), αλλά γιατί το να έχει κανείς περισσότερους από ένα σεξουαλικούς συντρόφους σημαίνει οτι τουλάχιστον ένας από εκείνους τους συντρόφους, που γνωρίζει την ύπαρξη των άλλων, αισθάνεται απαίσια, καθώς δεν έχει τη σεξουαλική αποκλειστικότητα του μη-μονόγαμου συντρόφου-του. (Ας σημειωθεί οτι εδώ μιλάμε για σταθερές σχέσεις, όχι εφήμερες.) Από τον κανόνα της Ισότητας (§0) έπεται οτι η μη-μονογαμία πονάει ψυχολογικά το ένα από τα δύο άτομα σε μια σχέση, και αυτό είναι κακό. Έτσι, η μονογαμία είναι μια Παγκοσμίως Ηθική έννοια.

Στο Ισλάμ, τα πράγματα είναι (οποία έκπληξη!) διαφορετικά. Η μονογαμία απαιτείται αποκλειστικά από τις γυναίκες, αλλά οι άνδρες επιτρέπεται να έχουν μέχρι τέσσερις συζύγους — θεωρητικά τουλάχιστον — αρκεί να μπορούν να τις συντηρήσουν οικονομικά. Όμως η σεξουαλική σχέση άνδρα με γυναίκα που δεν έχουν παντρευτεί, αποτελεί το πολύ σοβαρό (κατά τον Ισλαμικό νόμο) αδίκημα της μοιχείας, και τιμωρείται είτε με θάνατο διά λιθοβολισμού, ή αποκεφαλισμό, ή μαστίγωση — εξαρτάται από την αυστηρότητα της τοπικής Ισλαμικής κοινωνίας. Έτσι, όσον αφορά στη μοιχεία, η διαφορά μεταξύ Παγκόσμιας και Ισλαμικής Ηθικής βρίσκεται στο βαθμό: παγκόσμια, η μοιχεία θεωρείται ηθικά κακή, αλλά στις περισσότερες προηγμένες κοινωνίες ο νόμος δεν έχει καμία σχέση μ’ αυτή. Τα ζευγάρια μπορούν να ζητήσουν διαζύγιο λόγω του οτι το ένα από τα δύο μέλη διέπραξε μοιχεία, αλλά είναι το αστικό δίκαιο που ασχολείται μ’ αυτό ώστε να προχωρήσει το διαζύγιο, όχι το ποινικό δίκαιο για να τιμωρηθεί κάποιος. Σε τέτοιες κοινωνίες, θεωρείται απηρχαιωμένη ιδέα το να ασχολείται ο ποινικός κώδικας με υποθέσεις μοιχείας. Το Ισλάμ δεν έχει ξεπεράσει αυτό το στάδιο, και ακόμη τιμωρεί τους μοιχούς με την ίδια αγριότητα που τιμωρούνταν 1400 χρόνια πριν, στην Αραβία.

Στο διάγραμμά μας δεν αποτυπώνουμε το “βαθμό σοβαρότητας”, οπότε θα τοποθετήσουμε τη “Μοιχεία” στην πορτοκαλί περιοχή όπου τόσο η Παγκόσμια όσο και η Ισλαμική ηθική συμφωνούν οτι αυτή είναι “ανήθικη”.

Αλλά υπάρχει η περαιτέρω ιδέα της “συνεύρεσης”, που διαφέρει μεταξύ Ισλάμ και του υπόλοιπου κόσμου. Πράξη συνεύρεσης γίνεται όταν δύο άτομα που είναι ανύπαντρα “συνευρίσκονται” και έχουν σεξουαλική σχέση. Στον υπόλοιπο κόσμο, αυτό θεωρείται απόλυτα φυσιολογικό: πριν από το γάμο, πρέπει να “συνβρεθείς” με το σύντροφό σου, για να καταλάβεις αν και κατά πόσο ταιριάζετε οι δυο-σας. Αν το ταίριασμα είναι καλό (τουλάχιστον σύμφωνα με τη — συχνά βεβιασμένη — άποψη των δύο ατόμων), τότε μπορεί να οδηγήσει σε γάμο· αν όχι, τα άτομα σταματούν τη σχέση-τους και ψάχνουν για άλλους συντρόφους. Το αν αυτή η διαδικασία οδηγεί σε πετυχημένους γάμους είναι ένα ζήτημα συζητήσιμο, αλλά αυτό δεν μας απασχολεί εδώ. Αυτό που μας απασχολεί είναι οτι, από ηθική άποψη, η “συνεύρεση” θεωρείται απολύτως φυσική, είναι κάτι το αναμενόμενο, και γιαυτό ο όρος “συνεύρεση” δεν χρησιμοποιείται καν, εκτός για να αναφερθεί κανείς σε αρχαίες κοινωνίες, είτε όταν τα συμφραζόμενα είναι το “Ισλάμ”. Διότι στο Ισλάμ η συνεύρεση είναι ανήθικη. Το Κοράνι διατάζει τη δημόσια μαστίγωση, «100 βουρδουλιές χωρίς έλεος», για τους “συνευρισκόμενους”:

Κοράνι 24:2: «Αυτή και αυτός που συνήψαν συνεύρεση — μαστιγώστε τον καθένα-τους με εκατό βουρδουλιές. Και μην καταβάλλεστε από λύπηση στη θρησκεία του Αλλάχ, αν πιστεύετε στον Αλλάχ και στην Τελευταία Ημέρα. Και ας είναι για μάρτυρες μια ομάδα πιστών.”
	الزَّانِيَةُ وَالزَّانِي فَاجْلِدُوا كُلَّ وَاحِدٍ مِّنْهُمَا مِائَةَ جَلْدَةٍ ۖ وَلَا تَأْخُذْكُم بِهِمَا رَأْفَةٌ فِي دِينِ اللَّهِ إِن كُنتُمْ تُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَالْيَوْمِ الْآخِرِ ۖ وَلْيَشْهَدْ عَذَابَهُمَا طَائِفَةٌ مِّنَ الْمُؤْمِنِينَ

Καθώς κάθε πράξη μοιχείας είναι, εξ ορισμού, επίσης μια πράξη συνεύρεσης, έπεται οτι οι μοιχοί επίσης πρέπει να τιμωρούνται με τον ανωτέρω (Παγκοσμίως βάρβαρο) τρόπο.

Πώς βρίσκουν οι νεαροί Μουσουλμάνοι τους συντρόφους-τους; Μα δεν βρίσκουν! Ο πατέρας αποφασίζει ποιον θα παντρευτεί το παιδί-του, και αν η μητέρα έχει κάποια άποψη, είναι γιατί ο πατέρας επιλέγει να μην εξασκήσει το “δικαίωμα βέτο”. Ακριβολογώντας, αυτό δεν είναι μόνο το “Ισλάμ”, αλλά οι πατριαρχικές πρακτικές της Μέσης Ανατολής. Αλλά, από ηθική άποψη, η συνεύρεση είναι σημαντική ως έννοια, γιατί το Ισλάμ την τιμωρεί, και μάλιστα με βάρβαρο τρόπο· ενώ Παγκοσμίως θεωρείται κάτι το φυσιολογικό, και ο όρος “συνεύρεση” είναι γνωστός συνήθως μόνο στους λόγιους που ασχολούνται με το Ισλάμ.

Δεδομένου του παραπάνω υποβάθρου, μπορούμε τώρα να τοποθετήσουμε τις περιπτώσεις “Μοιχεία” και “Συνεύρεση” στο διάγραμμά μας.

Εικόνα 9.1: Οι θέσεις των “Μοιχεία” και “Συνεύρεση”

10. Ἴσθι ἠθικότερος τοῦ Ἀλλάχ

Διαβάζοντας το Κοράνι, βρίσκουμε πολλά παραδείγματα που δείχνουν οτι η ηθική του Αλλάχ είναι κατώτερη της ηθικής ενός ατόμου με στοιχειώδη μόρφωση που έχει αίσθηση του τί είναι ηθικά σωστό και τί λάθος. Συνγκεκριμένα παραδείγματα δόθηκαν νωρίτερα (π.χ. βλ. §6.1). Εδώ προτιμούμε να εστιάσουμε στη συνολική εικόνα.

Ο Αλλάχ φαίνεται πως καυχιέται πολύ για τον εαυτό-του! Η καυχησιά δεν είναι ιδιότητα καλού χαρακτήρα. Κάθε τρεις και λίγο, στο Κοράνι, διαβάζουμε πως ο Αλλάχ παινεύεται για κάτι που έφτιαξε, ή που μπορεί να κάνει. Ιδού μερικά εδάφια στην τύχη, από την αρχή της τρίτης σούρα (κεφαλαίου) του Κορανίου: 3:2: «Ο Αλλάχ! [...] ο Ζων, ο Αυθύπαρκτος, ο Αιώνιος.» (Ο Αλλάχ υποτίθεται οτι μιλάει, σε όλο το Κοράνι.) 3:4: «...Και ο Αλλάχ είναι Ισχυρός, ο Κύριος της τιμωρίας και της επιβράβευσης.» 3:5: «...τίποτα δεν κρύβεται ... από τον Αλλάχ.» 3:6: «Δεν υπάρχει θεός εκτός από τον Αλλάχ, τον Πανίσχυρο, τον Σοφό.» ...και ούτω καθεξής, μέχρις αηδίας. Ένας νους που είναι όντως σοφός δεν αιθάνεται την ανάγκη να διαφημίζει διαρκώς τη σοφία-του· αφήνει τους άλλους να καταλάβουν τη σοφία-του από μόνοι-τους. Το να διαφημίζει κανείς διαρκώς τις ικανότητές του είναι σημάδι ανασφάλειας. Αισθάνεται ο Αλλάχ ανασφαλής; Μάλλον είναι πιο λογικό να υποθέσει κανείς οτι η ανασφάλεια ήταν μέρος της ψυχοσύνθεσης του πραγματικού δημιουργού του Κορανίου, ο οποίος ήθελε ολόψυχα να πείσει το ακροατήριό του οτι ο Αλλάχ-του ήταν παντοδύναμος, πάνσοφος, πανάγαθος, παντο-τα-πάντα, — αλλά δεν γνώριζε κανέναν άλλον τρόπο να το κάνει εκτός από το να βάζει τον Αλλάχ-του να παινεύεται όλη την ώρα, σαν το γορίλλα που γρονθοκοπάει το στήθος-του. Η καυχησιά, το αυτο-παίνεμα, είναι ανήθικο για την Παγκόσμια Σοφία. Αλλά οι Μουσουλμάνοι, παρατηρώντας τη συμπεριφορά του Αλλάχ, λαμβάνουν το αντίθετο μήνυμα.

Ο Αλλάχ είναι τόσο — μα τόσο — εγωκεντρικός! Θέλει όλος ο κόσμος να πιστεύει σ’ αυτόν. Γιατί; Για ποιο λόγο είναι αυτό τόσο σημαντικό αυτό για εκείνον; Αν είναι πράγματι τόσο σημαντικό και ο Αλλάχ είναι “παντοδύναμος” όπως διαρκώς καυχιέται, και αν, περαιτέρω, θα προτιμούσε να δει τα δημιουργήματά του να καταλήγουν στον παράδεισο μετά θάνατον παρά να βασανίζονται στην κόλαση (είναι και υπερ-φιλεύσπλαχνος, “πολυέλαιος” — θυμάστε;) τότε θα ήταν τετριμμένα απλό γι’ αυτόν να κάνει ένα αδιαμφισβήτητο θαύμα και να δείξει σε όλο τον κόσμο οτι είναι παρών, αληθινός, και τόσο παντοδύναμος όσο ισχυρίζεται οτι είναι. Είναι δυνατό να σκεφτεί κανείς πολλούς τρόπους με τους οποίους ο Αλλάχ θα μπορούσε να αποδείξει ταυτόχρονα την παρουσία-του και τη δύναμή του: από του να κάνει μερικά άστρα να “χορέψουν”, αντίθετα με τους νόμους του σύμπαντος, ακριβώς στη 1000ή επέτειο της Εγίρα (ένα φαινόμενο που θα ήταν πολύ εύκολα αναγνωρίσιμο από τους αστρονόμους του 16ου αι. στην Ευρώπη), μέχρι του να γράψει στην επιφάνεια της Σελήνης «Εγώ, ο Αλλάχ», κατά προτίμηση στα αραβικά, με γράμματα τόσο μεγάλα που να φαίνονται ακόμα και με κυάλια από τη Γη, και να το κάνει πριν από το 1969 (πριν ο άνθρωπος προσεδαφιστεί για πρώτη φορά στη σεληνιακή επιφάνεια)· ή θα μπορούσε να το κάνει τώρα (κατά το τέλος της 2ης δεκαετίας της τρίτης χιλιετίας), όταν οι αστροναύτες δεν έχουν ακόμα ξαναεπισκεφθεί τη Σελήνη μετά τις αμερικανικές αποστολές των ετών 1969–1973, ώστε να αποκλείσουμε την περίπτωση ανθρώπινης παρέμβασης με τεχνολογικό τρικ. Οι επιλογές για να κάνει ο Αλλάχ προφανή την παρουσία-του είναι αμέτρητες, ειδικά για ένα “Πάνσοφο” (άρα και απείρως δημιουργικό) Ον. Αλλά δεν το κάνει. Άρα είτε δεν μπορεί (δεν είναι “Παντοδύναμος” όπως καυχιέται)· ή δεν τον ενδιαφέρει αν τα δημιουργήματά του βασανίζονται για πάντα στην κόλαση (όχι “Πολυέλαιος”)· ή απλά δεν υπάρχει. Και όμως, παρά το οτι δεν κάνει εμφανή την παρουσία-του, επιμένει όλος ο κόσμος να πιστεύει σ’ αυτόν “γιατί αλλιώς!...” Αυτό είναι η απόλυτη αλαζονεία, ένα ηθικά ιδιαίτερα κατακριτέο χαρακτηριστικό.

Σχετικό με το προηγούμενο: ο Αλλάχ έχει τη νοοτροπία αφεντικού που είναι ιδιοκτήτης σκλάβων! Απαιτεί από τους ανθρώπους να είναι σε πλήρη υποταγή σ’ αυτόν. (“Υποταγή” είναι το νόημα της λέξης “Ισλάμ”.) Το βρίσκετε σωστό για ένα “Παντοδύναμο” Ον να εστιάζει τόσο πολύ στην ιδέα οτι όλοι πρέπει να τον προσκυνούν με το δουλοπρεπή τρόπο που το κάνουν οι Μουσουλμάνοι όταν προσεύχονται; Όμως αν μια θρησκεία είναι προερχόμενη από τον άνθρωπο, και από πολιτισμούς που αναπτύχθηκαν στη Μέση Ανατολή, τότε αυτό γίνεται κατανοητό πλήρως: σε τέτοιους πολιτισμούς, η δουλεία ήταν “σαρξ εκ της σαρκός-τους”, οπότε ήταν φυσιολογικό για πιστούς εκείνων των πολιτισμών να θεωρούν οτι ο παντοδύναμος Ανώτατος Ηγέτης-τους θέλει να τους μεταχειρίζεται σαν δούλους, ακριβώς όπως εκείνοι μεταχειρίζονταν σαν δούλους τους λαούς που κατακτούσαν. Ο ίδιος ο Μωάμεθ είχε πολλούς δούλους. Αν ο Αλλάχ είναι δημιούργημα του νου του Μωάμεθ, δεν προκαλεί καμία απορία το οτι κάτι το τόσο ηθικά κατακριτέο όπως η δουλεία, που για το Μωάμεθ ήταν φυσιολογική, θα προεκτεινόταν επίσης ως φυσιολογική στο δημιούργημα της φαντασίας-του: τον Αλλάχ. Όμως η δουλεία είναι Παγκοσμίως ηθικά απαράδεκτη (§1.1.1). Όπως εμείς οι άνθρωποι κατακρίνουμε τους ανθρώπους που έχουν δούλους, έτσι και ο Αλλάχ θα έπρεπε να γνωρίζει οτι με το να μεταχειρίζεται τους ανθρώπους σαν δούλους δίνει το κακό παράδειγμα, γινόμενος ο ίδιος ένα παράδειγμα προς αποφυγή.

Ο Αλλάχ παίρνει το μέρος κάποιων ανθρώπων. Είναι προκατειλημένος, δείχνοντας προτίμηση σε ορισμένους και μίσος προς κάποιους άλλους. Γιατί δείχνει τέτοια μανία ενάντια στον πολυθεϊσμό, και γιατί πέφτει τόσο χαμηλά όταν επιτρέπει “εν λευκώ” στους Μουσουλμάνους να σκοτώσουν τους πολυθεϊστές και τους ειδωλολάτρες; Η τυπική απάντηση των Μουσουλμάνων “λογίων” είναι οτι ο Αλλάχ είχε ήδη δώσει την ευκαιρία στους πολυθεϊστές να πιστέψουν σ’ αυτόν, όταν έστειλε τους προφήτες-του, αλλά εκείνοι αγνόησαν τους προφήτες και στράφηκαν στον πολυθεϊσμό. Αυτή η απάντηση δείχνει ξεκάθαρα την τεράστια άγνοια που έχουν οι εν λόγω “λόγιοι”. Το να είναι κανείς πραγματικά λόγιος σημαίνει οτι έχει βαθιά γνώση του αντικειμένου της ειδικότητάς του, έχοντας μελετήσει το τί έχει συμβεί στην πραγματικότητα, και όχι βασιζόμενος απλώς σε ένα βιβλίο που πιστεύει οτι περιέχει όλη την αλήθεια. Αν οι Ισλαμιστές “λόγιοι” είχαν μελετήσει λίγο την πραγματικότητα, ήτοι την πραγματική ανθρωπολογία, θα είχαν μάθει οτι υπάρχουν άνθρωποι στην Αυστραλία, οι Αυστραλοί Αβορίγινες, που έχουν ζήσει εκεί σε απομόνωση από τον υπόλοιπο κόσμο για τουλάχιστον 50.000 χρόνια (πηγή) πριν να τους ανακαλύψουν οι Ευρωπαίοι εξερευνητές και άποικοι κατά το 17^ο αιώνα. Δεν υπάρχει καμία πληροφορία περί “προφήτη” που στάλθηκε ποτέ στους ανθρώπους εκείνους. Γιατί τους αγνόησε ο Αλλάχ; Γιατί οι Αυστραλοί Αβορίγινες αξίζουν να σκοτωθούν από τους Μουσουλμάνους, όπως επιτάσσει με τόση μοχθηρότητα το Κοράνι; Και ας σημειωθεί οτι οι Αυστραλοί Αβορίγινες είναι μόνο ένα από τα πολλά παρόμοια παραδείγματα. Γιατί ο Αλλάχ ξέχασε τόσες χιλιάδες φυλές Ινδιάνων που έζησαν για πάνω από 10.000 χρόνια στις Αμερικανικές ηπείρους (Βόρεια, Κεντρική, και Νότια), χωρίς ποτέ να αναφέρουν κάποιον “προφήτη” που να τους επισκέφτηκε; Και τί να πούμε για τους υποσαχάριους Αφρικάνους; Και πάλι, χιλιάδες φυλές έχουν ζήσει εκεί, με πλήρη άγνοια περί Ισλάμ και Αλλάχ. Και οι χιλιάδες νησιωτικών φυλών του Ειρηνικού, Ινδικού, και Ατλαντικού ωκεανού; Ή, ας πάρουμε ένα όχι και τόσο εξωτικό παράδειγμα: βάλτε τον εαυτό-σας στη θέση ενός βρέφους που γεννιέται σε μια σημερινή επαρχία της Ινδίας. Μεγαλώνετε λοιπόν σε μια κοινωνία κλειστή, που δεν πληροφορείται ποτέ περί Ισλάμ, επομένως έχετε ακριβώς μηδέν πιθανότητες να γίνετε Μουσουλμάνος. Γιατί αξίζετε να πεθάνετε από Μουσουλμάνους πολεμιστές; ^(*)

Σχετικό με το προηγούμενο: ο Αλλάχ προτρέπει τους Μουσουλμάνους να επιτεθούν και να σκοτώσουν άλλους ανθρώπους, τους πολυθεϊστές. Με άλλα λόγια, ο Αλλάχ προτρέπει τους Μουσουλμάνους να γίνουν δολοφόνοι. Δεν είναι εκπληκτικό αυτό; Δεν μας δείχνει ξεκάθαρα το ποιος είναι ο πραγματικός δημιουργός του Κορανίου; Αυτός που κατέκτησε το μεγαλύτερο μέρος της Αραβικής Χερσονήσου κατά τον 7^ο αιώνα επιτιθέμενος στους πολυθεϊστές των Αραβικών φυλών, οι οποίοι ζούσαν ειρηνικά, και κατόπιν τους κατηγόρησε οτι εκείνοι του επιτέθηκαν πρώτοι, ενώ ήταν εκείνος που ήθελε να τους υποχρεώσει να γίνουν πιστοί μιας θρησκείας δικής-του επινόησης; Ένα άτομο όπως εκείνος, αναμφίβολα, θα προέκτεινε τη δική-του ανεξάντλητη επιθυμία να κατακτήσει, να σκοτώσει, και να υποδουλώσει, στον Αλλάχ, το αποκύημα της φαντασίας-του. Ένας μοχθηρός πολέμαρχος, που αυτό ήταν ο Μωάμεθ, θα μπορούσε να φανταστεί τον Αλλάχ μόνο ως μοχθηρό κατακτητή, ένα φονιά και υποδουλωτή Αφέντη, που επέβλεπε από ψηλά από τον ουρανό τα κατορθώματα του υποτιθέμενου “προφήτη”-του.

Ας δούμε λοιπόν τώρα την τελική μορφή του διαγράμματός μας, χωρίς στοιχεία που να αναβοσβήνουν εντός-του:

Εικόνα 10: Το τελικό διάγραμμά μας που απεικονίζει τη σχέση μεταξύ Παγκόσμιας και Ισλαμικής Ηθικής

Συμπέρασμα

Αν, αγαπητέ-μου Μουσουλμάνε, εφόσον διάβασες όλα τα παραπάνω, διαφωνείς οτι αυτό που περιέγραψα ως “Ισλαμική Ηθική” είναι όντως η Ισλαμική Ηθική, αυτό συμβαίνει γιατί βαθιά μέσα-σου παραδέχεσαι οτι η Παγκόσμια Ηθική είναι ορθή, και την ακολουθείς στην πραγματικότητα χωρίς καν να αντιλαμβάνεσαι οτι η Ισλαμική Ηθική σου ζητά να δρας διαφορετικά. Παραδείγματος χάρη: ίσως να αντιλαμβάνεσαι οτι η δουλεία είναι ανήθικη πρακτική. Αλλά το Κοράνι-σου θεωρεί τη δουλεία γεγονός και μέρος της ζωής (σούρα 8· βλ. επίσης §1.1.1), και ο Μωαμεθ είχε πολλούς σκλάβους και σκλάβες, ακόμη και παιδιά (§3)! Αν νομίζεις πως η δουλεία είναι ανήθικη πρακτική (διαφωνώντας με τη Μουσουλμάνα του βίντεο της §1.1.1), το κάνεις όχι επειδή ακολουθείς την Ισλαμική Ηθική, αλλά επειδή έχεις πλησιάσει κάπως τον πολιτισμένο κόσμο και τη σύγχρονη εποχή, εγκαταλείποντας σταδιακά τη βαρβαρότητα των κανόνων της θρησκείας-σου. Η γυναίκα στο βίντεο της §1.1.1 μιλά με την αληθινή φωνή του Ισλάμ. Το Ισλάμ σου ζητά να πράττεις με τους τρόπους που περιέγραψα στο παρόν άρθρο. Αν διαφωνείς, δεν διαφωνείς μ’ εμένα, αλλά με τον Αλλάχ και το Μωάμεθ.

Δεδομένων όλων των ανωτέρω, αν βρίσκεις πως υπάρχει κάτι το σάπιο στην Ισλαμική Ηθική, υπάρχει ακόμα ελπίδα οτι η ηθική-σου ακεραιότητα δεν έχει βλαφτεί ανεπανόρθωτα από την Ισλαμική πλύση εγκεφάλου. Πιθανώς υπάρχουν μέσα-σου ψήγματα Παγκόσμιας Ηθικής — που είναι αυτή με την οποία ερχόμαστε εφοδιασμένοι στον κόσμο από γεννησιμιού-μας — ώστε να κρίνεις και να κατανοήσεις οτι το Ισλάμ είναι μια ηθικά απαράδεκτη ιδεολογία, ιδεολογία που προτρέπει τους ανθρώπους να συμμετέχουν σε δράσεις που είναι Παγκοσμίως ηθικά διεφθαρμένες, όπως αυτές που περιγράφηκαν στον παρόν άρθρο.

Αν, εντούτοις, αφού διάβασες το παραπάνω κείμενο (αλλά ολόκληρο, και προσεκτικά, όχι πηδώντας κατευθείαν εδώ, στο συμπέρασμα, επειδή όσα διάβασες σε ενόχλησαν), συνέλαβες τον εαυτό-σου να προσπαθεί να βρει δικαιολογίες που θα αφαιρούσαν κάθε ενοχή από τον “προφήτη”-σου, αλλά και από σένα που προσπαθείς να ακολουθήσεις το παράδειγμά του, τότε είσαι χαμένη υπόθεση. Αν θεωρείς οτι ο ακρωτηριασμός του χεριού ενός κλέφτη είναι σωστή τιμωρία, ηθικά είσαι ακόμα στο στάδιο του Νεάντερταλ. Μπορεί να οδηγείς αυτοκίνητο, αλλά είσαι απλώς ένας Νεάντερταλ που έμαθε οδήγηση. Το ηθικό υπόβαθρό σου έχει πληγεί ανεπανόρθωτα από τη μοχθηρότητα της Ισλαμικής Ηθικής. Η σκέψη-σου, από ηθική άποψη, δεν είναι απλώς για τα σκουπίδια, αλλά είναι και επικίνδυνη για το μέλλον της ανθρωπότητας. Αυτό που χρειάζεσαι είναι μια “ψυχρή επανεκκίνηση” (cold reboot) στον τρόπο σκέψης-σου. Αλλά πώς να καταφέρεις κάτι τέτοιο, όταν σου είναι αδύνατο να συμφωνήσεις με το περιεχόμενο του παρόντος κειμένου; Όντας τόσο ηθικά διεφθαρμένος, αν πιστεύεις ακόμα οτι σου αξίζει ο Παράδεισος μετά θάνατο, το μόνο που μπορώ να σου ευχηθώ είναι: «καλή τύχη».

Ο Θεός όμως, φουκαρά-μου, γνωρίζει καλύτερα από σένα το τί σου αξίζει και το πού θα καταλήξεις.

Σημειώσεις (κάνοντας κλικ στο (^) επιστρέφετε στο κείμενο)

(^) Μοιχεία είναι η εθελούσια σεξουαλική επαφή μεταξύ ενός παντρεμένου ατόμου και ενός συντρόφου άλλου από τον/τη νόμιμο/νόμιμη σύζυγο. Συνεύρεση είναι η σεξουαλική επαφή μεταξύ δύο ατόμων που δεν είναι σύζυγοι. Επομένως, κάθε πράξη μοιχείας είναι και πράξη συνεύρεσης.

(^) Και εις τα καθ’ ημάς, “Μωάμεθ Β΄ ο Πορθητής”. Πάντως οι Τούρκοι τον ξέρουν σαν “Φατίχ” (Fatih), εξ ου και η ομώνυμη συνοικία στην Πόλη.

(^) Τα γεγονότα των ετών που ακολούθησαν έδειξαν οτι μια “Άνοιξη” δεν είναι απλό ζήτημα στο Μουσουλμανικό/Αραβικό κόσμο, και καμιά Άνοιξη δεν έχει φτάσει εκεί, τουλάχιστον ως το τέλος της δεύτερης δεκαετίας της τρίτης χιλιετίας, οπότε και γράφτηκε το παρόν άρθρο.

(^) Υποτιθέμενα ο Αλλάχ, αλλά στην πραγματικότητα ο Μωάμεθ, που προφανέστατα είναι ο δημιουργός του Κορανίου. Και αυτό γίνεται “ηλίου φαεινότερον” στο μη-Μουσουλμάνο παρατηρητή από τα αναρίθμητα επιστημονικά λάθη στο Κοράνι και την κοσμοθεωρία του Βεδουΐνου που έχει για το Σύμπαν, που προκαλεί γέλια μέχρι δακρύων.

(^) Εκτός εάν η Μουσουλμανική κοινωνία είναι σχετικά φιλελεύθερη, όπως στη Δυτική Τουρκία, όπου πολλές Μουσουλμάνες δεν φορούν την Ισλαμική αμφίεση. Αλλά η Δυτική Τουρκία είναι μια εξαίρεση και μια σπανιότητα στον ευρύτερο Μουσουλμανικό κόσμο.

(^) Φανταστείτε να το έκανε! Αναρωτιέται κανείς, γιατί ο Αλλάχ — εφόσον αυτός υποτίθεται πως μιλάει στο Κοράνι — αισθάνεται την ανάγκη να κάνει μια δήλωση τόσο ανόητη όσο το «Ποτέ δεν παίρνω έναν υπνάκο!»; Πόσο ηλίθιος μπορεί να είναι ο άνθρωπος που μπορεί να θεωρήσει πιθανό πως ο Αλλάχ κάποιες φορές πέφτει σε λήθαργο, σαν το μεθύστακα; Και εφόσον ο Αλλάχ είναι (τάχα) που μιλάει, δεν έπεται άραγε από τη δήλωσή του πως θεωρεί οτι το ακροατήριό του είναι ένα μάτσο βλάκες; Εσείς δεν θα αναμένατε από τον Αλλάχ να μην υποτιμά τη νοημοσύνη-σας;

(^) Οι πατριαρχικές κοινωνίες όπως οι Μουσουλμανικές αυξάνονται ταχύτατα όχι λόγω φτώχειας, όπως νομιζόταν κάποτε, αλλά λόγω του ρόλου της γυναίκας σ’ αυτές. Η γυναίκα, μη έχοντας καριέρα και απασχόληση άλλη από αυτήν των οικοκυρικών, αισθάνεται οτι αποκτά κύρος στην οικογένεια χάρη στα παιδιά-της και στην ανατροφή-τους, που της ανατίθεται αποκλειστικά. Όσο πιο πολλά παιδιά έχει, τόσο πιο σημαντική αισθάνεται οτι είναι, και τόσο πιο δύσκολο θεωρεί πως γίνεται για το σύζυγό της να την εγκαταλείψει και να πάει με άλλη γυναίκα. Αυτό φυσικά λειτουργεί υποσυνείδητα, κι όχι σαν κάποιο συνειδητό σχέδιο εκ μέρους-της.

(^) Έχει επικρατήσει ο λανθασμένος όρος “ενήλικας” στη γλώσσα-μας, τουλάχιστον μέχρι τις αρχές της τρίτης δεκαετίας της τρίτης χιλιετίας μ.Χ. Η λέξη αυτή θα ήταν σωστή αν υπήρχε η αρχαιότερη λέξη “ενήλιξ”, από την οποία να προέκυπτε το “ενήλικας”· όπως, π.χ., υπήρξε η λέξη “έλιξ”, από την οποία προέκυψε η “έλικας”· ή η “κύρηξ”, από την οποία προέκυψε η “κήρυκας”. Όμως λέξη “ενήλιξ” δεν υπήρξε ποτέ. Συνεπώς ο μόνος σωστός όρος είναι το “ενήλικος”, κατ’ αναλογία προς το “ανήλικος”.

(^) Το Φεβρουάριο του 2010, στη νοτιοανατολική Τουρκία, ένας Τούρκος μιας Κουρδικής φυλής, με τη βοήθεια του πατέρα-του, έθαψε ζωντανή τη 16χρονη κόρη-του επειδή έμαθε οτι το δύστυχο κορίτσι «μιλούσε με αγόρια» στο χωριό. Επαναλαμβάνω: ο πατέρας έθαψε την κόρη-του ζωντανή! (Αυτή η δεύτερη παραπομπή οδηγεί σε άλλο ρεπορτάζ του ίδιου γεγονότος). Το έκανε με τη βοήθεια του παππού του κοριτσιού και πιθανώς και άλλων συγγενών, μετά από ένα “οικογενειακό συμβούλιο” όπου αποφάσισαν οτι ο φόνος ήταν η λύση. Υποπτεύομαι οτι ακόμα και τα “ξαδέλφια-μας”, οι Νεάντερταλ, θα πρέπει να ήσαν πιο εξευγενισμένοι από αυτά τα Μεσανατολικά τέρατα, που ανεπίτρεπτα τους δίνεται η ετικέτα “Άνθρωπος ο σοφός”, του βιολογικού-μας είδους δηλαδή. Σημειώστε πως αυτό δεν ήταν ένα μεμονωμένο περιστατικό. Περισσότεροι από 200 “φόνοι τιμής” το χρόνο λαμβάνουν χώρα στην Τουρκία και μόνο.

(^) Διάλεξα παιδί από την Ινδία επίτηδες. Υπάρχουν ισχυρές ενδείξεις οτι η μεγαλύτερη γενοκτονία, ή σειρά γενοκτονιών, που έχει διαπραχθεί ποτέ στον κόσμο είναι η γενοκτονία των Ινδών από Μουσουλμάνους πολεμιστές, στην οποία πάνω από 20.000.000 — και ολογράφως: είκοσι εκατομμύρια — Ινδουϊστές σφαγιάστηκαν από τα σπαθιά των Μουσουλμάνων κατά τον 16^ο αιώνα. Διαβάστε αυτή την πηγή, που πιστεύω πως υπερβάλλει στους αριθμούς αλλά αφηγείται τα γεγονότα, και κατόπιν αυτές τις πληροφορίες από τη Wikipedia. Ως γνωστό, οι Τσιγγάνοι έχουν Ινδική καταγωγή. Ενδεχομένως κάποιοι από τους Τσιγγάνους να είναι Ινδοί που εκτοπίστηκαν από τις σφαγές των Μουσουλμάνων κατά το 16^ο αιώνα, και κυνηγημένοι κατέληξαν σε Ευρωπαϊκές χώρες, χωρίς κανείς εκείνη την εποχή να γνωρίζει από πού προέρχονται (πηγή).